Εγκλεισμός, απαγορεύσεις, συλλήψεις, πρόστιμα, νόμος για τις διαδηλώσεις, κατάργηση Ασύλου, απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου, νέα απαγόρευση υπαίθριων συναθροίσεων άνω των 100 ατόμων, περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, άγριο χτύπημα των διαδηλώσεων.
Με αλλεπάλληλα μέτρα η κυβέρνηση της ΝΔ στήνει, εκσυγχρονίζει και θωρακίζει ένα αστυνομικό κράτος, που όμοιό του έχει δεκαετίες να ζήσει η χώρα, που παραπέμπει σε σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του τόπου μας, που προσαρμόζεται στις σύγχρονες συνθήκες και εξοπλίζεται με τα μέσα και την τεχνολογία της εποχής, με «ιδιώνυμο» τη συμμετοχή σε παράνομη συνάθροιση, κατά την πανίσχυρη σύμφωνα με το νέο νόμο Αστυνομία, τη θέσπιση ενός νέου τύπου «εγκληματία», του πολίτη-διαδηλωτή και την ποινικοποίηση των οργανώσεων που πραγματοποιούν τη διαδήλωση.
Αυτές τις εικόνες από ένα δυστοπικό μέλλον, που θα οδηγήσουν στην «Αστυνομία του 21ου Αιώνα», χρησιμοποιώντας τα γνωστά άλλοθι και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, παρουσίασε ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Χρυσοχοΐδης, σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου για το «Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Συναθροίσεων».
Στην ουσία πρόκειται για ένα εθνικό σχέδιο άγριας καταστολής. Πέρα από τις «παραδοσιακές» μεθόδους (χημικά, ξύλο με γκλομπς, απώθηση με ασπίδες κ.ά.), θα προστεθούν νέες, πιο «ευρωπαϊκές», όπως η ρίψη νερού -η οποία όμως μπορεί να αποδειχθεί εξίσου επικίνδυνη για την υγεία των διαδηλωτών- η «αξιοποίηση της εικόνας από φορητές και σταθερές κάμερες, αλλά και από εναέρια μέσα (drones, ελικόπτερα κ.ά.)», καθώς και «φορητές κάμερες χειρός ή κάμερες στις στολές των αστυνομικών. Ηλεκτρονικά δηλαδή μέσα παρακολούθησης, βιντεοσκόπηση των διαδηλώσεων και καταγραφή των διαδηλωτών, «μεγάλος αδελφός» και ηλεκτρονικό φακέλωμα, αναπροσαρμογή του κατασταλτικού μηχανισμού, «ευελιξία των δυνάμεων στο πεδίο», νέα σώματα αστυνόμευσης και καταστολής.
Παράλληλα, η αστυνομία στήνει ένα «γραφείο προπαγάνδας», απ’ όπου πριν ακόμα πραγματοποιηθεί μια διαδήλωση θα διοχετεύεται στα ελεγχόμενα – καλοταϊσμένα ΜΜΕ -ώστε να «ζυμωθεί» στην κοινή γνώμη- η θέση της αστυνομίας, δηλαδή της κυβέρνησης, για την κάθε διαδήλωση. Ταυτόχρονα επιβάλλεται ένας ασφυκτικός έλεγχος της ενημέρωσης, με περιορισμούς των δημοσιογράφων, με πρόσχημα την προστασία τους.
Τα χτυπήματα των διαδηλώσεων για τη δίκη της «Χρυσής Αυγής, για το Πολυτεχνείο, για την απεργία της 26ης Νοέμβρη, για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου και των πρόσφατων κινητοποιήσεων φοιτητών και εκπαιδευτικών αποτελούν «πρόβα τζενεράλε» και προειδοποιητικά μηνύματα για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζει από εδώ και πέρα τους λαϊκούς αγώνες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Και όλα αυτά γίνονται γιατί, παρ’ όλο το κλίμα της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, φαίνεται ότι η συσσωρευμένη οργή και αγανάχτηση του κόσμου αρχίζει σιγά-σιγά να ξεπερνάει τον μπαμπούλα της πανδημίας και να ξυπνάει «μνήμες από το παρελθόν». Τα αγωνιστικά αυτά σκιρτήματα που γίνονται κόντρα στη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, το συμβιβασμό των εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τις διασπαστικές λογικές και τη ρεφορμιστική σκουριά, συνιστούν για την κυβέρνηση και το αστικό πολιτικό σύστημα «προαναγγελία θυελλωδών ανέμων».
Γι’ αυτό ετοιμάζουν το «γύψο». Γιατί γνωρίζουν -και φοβούνται- ότι η αντιλαϊκή τους πολιτική θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις και λαϊκές αντιστάσεις. Προετοιμάζονται για βία. Στην οργανωμένη λαϊκή αντίσταση και διεκδίκηση θέλουν να αντιπαρατάξουν τη βία της κρατικής καταστολής.
Για την αύξηση και την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής επικαλούνται την πανδημία και την μηδενιστική δράση του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου και των δικών τους προβοκατόρων, που αντικειμενικά υπηρετούν τα σχέδιά τους.
Όμως είναι η κυβέρνηση που -με δική της ευθύνη- δεν έχει εξασφαλίσει τα μέτρα προστασίας της υγείας του λαού σε χώρους υγείας, δουλειάς, εκπαίδευσης, μέσα μεταφοράς. Είναι δική της ευθύνη, που αντί για λεωφορεία, σχολεία, δασκάλους, υγειονομικούς και νοσοκομεία, πέρα από τα γνωστά σώματα καταστολής (Δίκυκλη Αστυνόμευση-ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ-Ομάδες Πρόληψης Καταστολής Εγκλήματος, «Δράση»-πρώην «Δέλτα»), στήνει καινούργια, (Ομάδα Διαχείρισης και Οριοθέτησης Συναθροίσεων-ΟΔΟΣ, Πανεπιστημιακή Αστυνομία μέχρι και Ειδικό Σώμα Αστυνομίας στο συγκοινωνιακό δίκτυο της Περιφέρειας Αττικής, με αφορμή το περιστατικό ξυλοδαρμού σε σταθμό του Μετρό).
Είναι η κυβέρνηση που στο «άψε-σβήσε», εν μέσω πανδημίας και με τους φοιτητές απόντες, βρίσκει 30.000.000€ για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, όταν οι τακτικοί προϋπολογισμοί όλων συνολικά των Πανεπιστημίων της χώρας είναι όλα κι όλα 236 εκατ. ευρώ και από πέρυσι λιγόστεψαν κι άλλο.
Μέσα από τη σύγκριση των στοιχείων για το μόνιμο προσωπικό του κράτους, μεταξύ Δεκέμβρη 2019 -δύο μήνες πριν από την πανδημία- και Δεκέμβρη 2020, προκύπτει ξεκάθαρα ποιες είναι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης. Την ώρα που το μόνιμο προσωπικό στην Υγεία μειώθηκε κατά 2,5%, στους ΟΤΑ κατά 1,5%, στην Παιδεία λίγο παρακάτω, το μόνιμο προσωπικό της Αστυνομίας αυξήθηκε κατά 6%!
Εννοείται ότι όλα αυτά τα μέτρα κουρελιάζουν βασικά, συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες, τα δικαιώματα του «συνέρχεσθαι» και του «συνεταιρίζεσθαι», της διαδήλωσης και της συλλογικής δράσης. Είναι μέτρα που συνδυάζονται και με άλλα νομοσχέδια για τα εργασιακά δικαιώματα και το συνδικαλισμό, που έρχονται να υπηρετήσουν την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της σκληρής εκμετάλλευσης και της μεταφοράς των βαρών της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού και της εργατικής τάξης. Άλλωστε ένα τέτοιο μαύρο πέπλο πλανιέται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο και ένα αντίστοιχο νομικό πλαίσιο με ανάλογες δράσεις (χτύπημα διαδηλώσεων) έχει επιβληθεί σε μια σειρά «προηγμένες» χώρες (Γαλλία, Ολλανδία, Δανία, Πολωνία κλπ), αποτελώντας «πρότυπο» καταστολής και περιορισμού δικαιωμάτων για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απέναντι σε όλα αυτά τα μέτρα της κυβέρνησης το κίνημα, μέσα από τις τελευταίες κινητοποιήσεις φοιτητών-εκπαιδευτικών, κατάφερε να σπάσει την απαγόρευση και να δώσει μια πρώτη απάντηση, έδειξε ότι υπάρχει διάθεση να συνεχίσουμε.
Μπροστά λοιπόν στα πρωτοφανή αντιδημοκρατικά μέτρα της κυβέρνησης είναι επιτακτική η ανάγκη της πιο πλατιάς λαϊκής συσπείρωσης, για την υπεράσπιση της απεργίας, της συγκέντρωσης και της διαδήλωσης, για την προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης.
Ο μόνος δρόμος που ανοίγεται για το λαό μας και που μπορεί να βάλει φραγμό σε αυτήν την πολιτική είναι αυτός του μαζικού ενωτικού αγώνα, με μοχλό τους συλλόγους και τα συνδικάτα και όχι τις «συμβολικές» κομματικές διασπαστικές ενέργειες και τις καρικατούρες συντονιστικών.
Η ιστορία έχει δείξει ότι «οι νόμοι καταργούνται στα πεζοδρόμια». Όσα μέσα κι αν επιστρατεύσει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ξεμπερδέψει με τις δίκαιες διαδηλώσεις και τις εργατικές-λαϊκές διεκδικήσεις.
Γιατί σε τελευταία ανάλυση, όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες κατακτήθηκαν μέσα από σκληρές ταξικές αναμετρήσεις, με αιματηρούς αγώνες και θύματα, με ποτάμια αίματος που αποτέλεσαν λίπασμα για νέους αγώνες.
Κανένας δεν μπόρεσε να τους σταματήσει. Ούτε και θα τους σταματήσει.
