Στις 13.12.2020 συναντήθηκαν αντιπροσωπείες από το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ) με αντικείμενο την προοπτική της Λαϊκής Αντίστασης-Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας (ΛΑ-ΑΑΣ). Στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ (μ-λ) ανακοίνωσαν πως η οργάνωσή τους αποφάσισε το τέλος της μετωπικής πολιτικής συνεργασίας των δύο οργανώσεων γιατί έχουν διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό οι πολιτικές διαφωνίες σε μια σειρά σοβαρά ζητήματα («κοινή δράση» με οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ελληνοτουρκικές σχέσεις, διεθνείς εξελίξεις, στάση απέναντι στα συνδικάτα). Και πρότειναν να αναγγελθεί «συναινετικά» η παύση της λειτουργίας της ΛΑ-ΑΑΣ με την έκδοση κοινής ανακοίνωσης.
Οι εκπρόσωποι του Μ-Λ ΚΚΕ απάντησαν πως δεν συμφωνούν με την απόφαση αυτή γιατί θεωρούν ότι, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν, η ΛΑ-ΑΑΣ διαθέτει ένα εύρος κοινών πολιτικών θέσεων το οποίο της επιτρέπει να αναπτύξει δράση, αλλά και δυνατότητες να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές διαφωνίες αν επιδειχθεί, και από τις δύο πλευρές, η απαιτούμενη πολιτική βούληση. Τόνισαν πως είναι σοβαρό λάθος η διάλυση μιας μετωπικής πολιτικής συνεργασίας με σημαντική συμβολή στη λαϊκή πάλη και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Επομένως, διαφωνούν να εκδοθεί κοινή ανακοίνωση των δύο οργανώσεων για μια πράξη στην οποία δεν συναινούν.
Η μονομερής απόφαση του ΚΚΕ (μ-λ) ανοίγει και το ζήτημα της ευθύνης απέναντι στα μέλη των δύο οργανώσεων και σε όλους τους αγωνιστές που στήριξαν και επένδυσαν ελπίδες σε αυτό το εγχείρημα. Και εδώ η εξαγωγή συμπερασμάτων δεν μπορεί να γίνει με διαστρεβλώσεις απόψεων και παραποιήσεις τοποθετήσεων, για να συγκαλυφθούν ή να απαλυνθούν ευθύνες. Πρέπει να γίνει με την απόκτηση μιας καθαρής, αντικειμενικής εικόνας των πολιτικών συμφωνιών και διαφωνιών και των πραγματικών ουσιωδών γεγονότων και πολιτικών ζητημάτων που σημάδεψαν την πορεία της ΛΑ-ΑΑΣ, τα οποία θα εξηγήσουν τη δυσάρεστη κατάληξη και θα φωτίσουν το τι οδήγησε σε αυτή και το ποιος ευθύνεται γι’ αυτή.
Τον Απρίλη του 2012, οι δύο οργανώσεις δημιούργησαν την Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία (ΠΑΑΣ). Μέσα σε συνθήκες όπου μαίνονταν η παγκόσμια οικονομική κρίση και πάνω στον ελληνικό λαό είχε επιβληθεί ο σκληρός ζυγός των μνημονίων, το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ) ξεκίνησαν την Πρωτοβουλία για μετωπική πολιτική συνεργασία με κεντρικό στόχο να συμβάλουν “να στραφεί ο λαός στο δρόμο του λαϊκού, εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα του λαού μας για την έξοδο από την EE και το NATO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία”.
Οι δύο οργανώσεις διαπίστωσαν από κοινού την ανάγκη για μια “πραγματική αριστερή απάντηση στις προκλήσεις και τα καθήκοντα της περιόδου” ώστε “να δημιουργηθούν όροι για να ανατραπεί η πολιτική της ήττας, της υποταγής και της διαχείρισης στο χώρο της Αριστεράς που δεν θέλει και δεν μπορεί ν’ ανοίξει το δρόμο που χρειάζεται η λαϊκή πάλη», η οποία εκφραζόταν:
με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, «της ψευτοαριστερής διακυβέρνησης και της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ»,
με την πολιτική του ΚΚΕ, «της εγκατάλειψης της λαϊκής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης για εθνική ανεξαρτησία, της απομόνωσης από τις εργατικές και λαϊκές μάζες, της διάσπασης και κατακερματισμού των εργατικών-λαϊκών αντιστάσεων και αναχώρησης από την ταξική πάλη»,
με την πολιτική των «εναλλακτικών λύσεων» και των «μεταβατικών προγραμμάτων» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς,
με την πολιτική «μίας συστηματικής υποβάθμισης της αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης από την πλειοψηφία των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά».
Αυτά τονίζονταν, τότε, στην Ιδρυτική Διακήρυξη της ΠΑΑΣ.
Γι’ αυτό, το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ) συμφώνησαν η προώθηση του παραπάνω κεντρικού στόχου να γίνει με «τη χάραξη διαχωριστικών γραμμών αντιπαράθεσης» με τις διάφορες δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και προβάλλουν «βαθιά λαθεμένες πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις που προκαλούν μεγάλη ζημιά στην υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος».
Έτσι, η ΛΑ-ΑΑΣ διακήρυξε -στην ίδρυσή της το 2013- πως “η υπόθεση της συγκρότησης ενός μαζικού μετώπου λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης, που θα συνδέει τις ανάγκες της πάλης της περιόδου με την προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης και της εθνικής ανεξαρτησίας αποτελεί το πιο σπουδαίο καθήκον για όλες τις αριστερές, επαναστατικές και κομμουνιστικές δυνάμεις, για όλους τους αγωνιστές του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Για Ψωμί – Δουλειά – Ειρήνη – Δημοκρατία – Εθνική Ανεξαρτησία”. Και υπογράμμισε πως η υπόθεση αυτή θα «στηριχθεί σε ένα κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό που βρίσκεται σε αντιπαράθεση» με τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου και ότι «σε διαχωρισμό απ’ αυτές τις πολιτικές κατευθύνσεις, θέλουμε να δυναμώσουμε μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα εκείνο τον προσανατολισμό της μαζικής πάλης που στρέφεται ενάντια στην πολιτική της ταξικής συνεργασίας, του εξωραϊσμού του αστικού κράτους, της υποταγής και της καπιταλιστικής διαχείρισης».
Στην τελευταία Πανελλαδική Σύσκεψη της ΛΑ-ΑΑΣ το 2018, οι δύο οργανώσεις «επαναβεβαίωσαν» τη συμφωνία τους «πάνω στις βασικές κατευθύνσεις που έχει θέσει από τη συγκρότησή της».
Πάνω στους παραπάνω πολιτικούς άξονες, η ΛΑ-ΑΑΣ -επί 8 χρόνια- ανέπτυξε μια αξιόλογη δράση. Οργάνωσε πολυάριθμες πανελλαδικές και τοπικές καμπάνιες, συζητήσεις και συγκεντρώσεις για τα ζητήματα πάλης ενάντια στην πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων, για τις διεθνείς εξελίξεις και τα ζητήματα του αντιιμπεριαλιστικού και αντιπολεμικού αγώνα. Συμμετείχε στα συλλαλητήρια και στις διαδηλώσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Έκτισε οργανωτική δομή, δημιούργησε τοπικά σχήματα σε όλη την Ελλάδα, ενεργοποίησε μια λειτουργία που συντόνιζε πανελλαδικά τις δυνάμεις της και στηριζόταν στη συμμετοχή σημαντικού αριθμού αγωνιστών στις συνελεύσεις και τις δραστηριότητές της. Οικοδόμησε στενότερες συντροφικές και συναγωνιστικές σχέσεις και δεσμούς ανάμεσα στα μέλη των δύο οργανώσεων και σε όλο το αγωνιστικό δυναμικό που την πλαισίωσε, οι οποίες βοήθησαν σε μια συσπειρωμένη – ευρύτερη παρέμβαση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Κατέκτησε, με την πάλη της, τη θέση μιας αναγνωρίσιμης πολιτικής δύναμης με παρουσία και συνεισφορά στα μέτωπα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και της αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική.
Αυτό είναι το θετικό έργο της ΛΑ-ΑΑΣ που τώρα διακόπτεται, με τον καρπό του να μένει μετέωρο.
Η ΛΑ-ΑΑΣ κατάφερε να παράγει αυτό το έργο μέσα από μια πορεία που δεν ήταν ανέφελη. Βρήκε, ωστόσο, διαδικασίες και τρόπους για να προχωρά. Διαφωνίες εκδηλώνονταν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονα, και επιδρούσαν στη δράση της, η οποία εξαιτίας αυτού του λόγου γνώρισε διακυμάνσεις. Ωστόσο, τα προβλήματα και οι διαφωνίες, που σε μεγάλο βαθμό περιστρέφονταν γύρω από τα ίδια θέματα, ξεπερνιούνταν, ακόμα και όταν σημειώνονταν οξύνσεις, γιατί η πολιτική βούληση των δυο οργανώσεων, τελικά, συνέκλινε στη στήριξη της αποστολής που είχαν εξ αρχής συμφωνήσει. Όπως σημείωνε και η απόφαση της Ιδρυτικής Σύσκεψης της ΛΑ-ΑΑΣ, το 2013, «δεν επιζητούμε να κρύψουμε τις αδυναμίες και τις διαφορετικές μας εκτιμήσεις από τους αγωνιστές που καλούμε σε συστράτευση, επιζητούμε το ξεπέρασμά τους μέσα από το γόνιμο διάλογο και τη συντροφική αντιπαράθεση, με μοναδικό κριτήριο την προώθηση της εργατικής-λαϊκής υπόθεσης».
Εξάλλου ήταν γνωστό, εξ αρχής, πως το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ) είχαν διαφορές απόψεων, μερικές, μάλιστα, σε σημαντικά ζητήματα. Κυρίως, όμως, συμφωνούσαν σε πολλές πολιτικές θέσεις και εκτιμήσεις που αποτελούσαν ένα γόνιμο έδαφος για πολιτική συνεργασία. Η μετωπική συνεργασία τους έγινε με σκοπό να στηριχθούν ισχυρότερα και αποτελεσματικότερα οι πολιτικές θέσεις που ήταν κοινό κτήμα των δύο οργανώσεων. Αυτό, ακριβώς, υπογράμμιζε και η θέση της απόφασης της Ιδρυτικής Σύσκεψης της ΛΑ-ΑΑΣ πως «το κύριο στοιχείο της Συνεργασίας μας είναι και παραμένει η συμφωνία στο πολιτικό πλαίσιο και τους στόχους πάλης της, που αποτελούν τον ‘ακρογωνιαίο λίθο’ της συγκρότησής της».
Πάνω σε αυτήν την πολιτική βάση οικοδομήθηκε η ΛΑ-ΑΑΣ. Γι’ αυτό και η δράση της ενισχύθηκε και σημείωνε πρόοδο όταν οι δυνάμεις που την απάρτιζαν εστίαζαν τις προσπάθειές τους στην προώθηση των κοινών στόχων. Το αντίθετο συνέβη όταν άρχισαν να αναδεικνύονται, επίμονα, οι διαφορετικές απόψεις, να υποβαθμίζονται οι κοινές πολιτικές θέσεις, να αμφισβητούνται και να αναιρούνται πολλά από τα στοιχεία που είχαν αποτελέσει την κοινή βάση συγκρότησής της, μέσα από ατέρμονες συζητήσεις για “επικαιροποίηση” και “επαναδιατύπωση” θέσεων.
Αυτή η πρακτική υιοθετήθηκε, βαθμιαία, από το ΚΚΕ (μ-λ) για να κορυφωθεί το 2016 όταν δημόσια άνοιξε το κεφάλαιο της “επανεκκίνησης” της ΛΑ-ΑΑΣ, θέτοντας επιτακτικά ζήτημα να τροποποιηθούν οι θέσεις της σε μια γκάμα που απλωνόταν από τον επανακαθορισμό της κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσής της (ως “αντιιμπεριαλιστικής – αντικαπιταλιστικής – αντισυνδιαχειριστικής”) μέχρι τη στάση (“κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης”) που θα έπρεπε να κρατήσει απέναντι σε πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες, μέχρι τότε, είχε γραμμή πολιτικού διαχωρισμού και αντιπαράθεσης. Και μαζί τέθηκαν πολιτικές διαφορές που άγγιζαν κεντρικά και επιμέρους ζητήματα (όπως οι ελληνοτουρκικές εξελίξεις και οι διεθνείς εξελίξεις, η αντικατάσταση του αιτήματος για εθνική ανεξαρτησία με το αίτημα για ανεξαρτησία, ο ρόλος των συνδικάτων και η σημασία τους στην ανάπτυξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος).
Όλα αυτά βρέθηκαν στο επίκεντρο παρατεταμένων εσωτερικών διαδικασιών και του δημόσιου διαλόγου που αναπτύχθηκε στο ιστολόγιο της ΛΑ-ΑΑΣ, στις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες των δύο οργανώσεων. Οι εσωτερικές τριβές και αντιπαραθέσεις που, αναπόφευκτα, αναπτύχθηκαν υπονόμευσαν τη μετέπειτα δράση και παρέμβασή της και σιγά-σιγά την οδήγησαν στην αδράνεια.
Το ΚΚΕ (μ-λ) προσπαθεί να δικαιολογήσει το τέλος της ΛΑ-ΑΑΣ προβάλλοντας το επιχείρημα πως οι πολιτικές διαφορές με το Μ-Λ ΚΚΕ διευρύνθηκαν τόσο ώστε δεν ήταν δυνατή η συνέχιση της συνεργασίας. Οι διαφορές αυτές, όμως, παρά τις μεγαλύτερες διαστάσεις που προσέλαβαν τα τελευταία χρόνια, είχαν αντιμετωπισθεί. Η Πανελλαδική Σύσκεψη της ΛΑ-ΑΑΣ, το 2018, βρήκε συμβιβαστικές λύσεις στις σοβαρές διαφωνίες και κατέληξε σε κοινές θέσεις και αποφάσεις που αντανακλούν το επίπεδο συμφωνίας των οργανώσεων σε αυτά τα ζητήματα, το οποίο κρίθηκε επαρκές και ικανοποιητικό για τη συνέχιση της μετωπικής πολιτικής συνεργασίας.
Εμείς εξακολουθούμε να συμφωνούμε με το παρακάτω συμπέρασμα της απόφασης της Πανελλαδικής Σύσκεψης: “Συζητούμε τα ζητήματα με ένα συντροφικό διάλογο που μπορεί να διαμορφώσει και να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται το εγχείρημά μας σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης και μακριά από έτοιμες λύσεις που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά δεδομένα. Πρόκειται για μια σύνθετη και όχι γρήγορη διαδικασία, μέσα από την οποία –και ενόσω η ΛΑ-ΑΑΣ θα εμπλέκεται πιο ενεργητικά στην υπόθεση της πάλης– επιλύουμε θέματα που μας απασχολούν για να αναβαθμίσουμε τη δράση και τη λειτουργία της. Η άμεση επιδίωξή μας πρέπει να είναι το να δοθεί ώθηση στο εγχείρημα της ΛΑ-ΑΑΣ μέσα από την καλύτερη αποσαφήνιση συγκλίσεων, αποκλίσεων και διαφορετικών προσεγγίσεων, μέσα από το ξεπέρασμα των εμποδίων που σε αυτή τη φάση μπορούν να ξεπεραστούν στη βάση και της εμπειρίας των τεσσάρων χρόνων”.
Με βάση την απόφαση αυτή, η ΛΑ-ΑΑΣ συνέχισε τη δράση της μέχρι και το Μάρτη του 2020. Στο διάστημα αυτό, ωστόσο, έγινε ορατό πως στο ΚΚΕ (μ-λ) επικράτησαν άλλες σκέψεις. Πρώτο ισχυρό σημάδι ήταν η απόφασή του, στις αρχές του 2019, να σταματήσει την εκλογική συνεργασία του με το Μ-Λ ΚΚΕ, μετά από τέσσερις κοινές εκλογικές καθόδους, το 2012 και το 2015. Παράλληλα, υιοθέτησε μια πρακτική πυκνών “κοινών δράσεων” με τις οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του τροτσκισμού, διαμορφώνοντας μια μόνιμη κεντρική πολιτική συνεργασία με αυτές τις δυνάμεις, ένα άτυπο πολιτικό μέτωπο. Η πρακτική αυτή συμβάδιζε και με μια προσέγγιση των θέσεων του ΚΚΕ (μ-λ) με εκείνες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του τροτσκισμού, όπως για παράδειγμα στα ελληνοτουρκικά και τη στάση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και έφτασε στο σημείο “απλά και φαρδιά” να γράψει τον Οκτώβρη του 2019 πως “το εν λόγω σχήμα οφείλει να κάνει διάλειμμα στη δράση του”. Η εκτόξευση αυτής της κουβέντας -είναι φανερό σήμερα- πως δεν ήταν κάποια φράση που “ξέφυγε”. Ήταν προπομπός της αλλαγής των προθέσεων του ΚΚΕ (μ-λ) για την προοπτική της ΛΑ-ΑΑΣ.
Στο διάστημα αυτό, το Μ-Λ ΚΚΕ ζήτησε, επανειλημμένα, μάλιστα και δύο φορές δημόσια -μέσα από το «Λαϊκό Δρόμο»-, σύγκληση της Γραμματείας της ΛΑ-ΑΑΣ για να συζητηθούν τα προβλήματα, αλλά το ΚΚΕ (μ-λ) σιωπούσε ή τη μετέθετε για αργότερα. Πρώτη φορά, μετά τη δημοσίευση στις 31.10. 2020 της Απόφασης της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ που υπογράμμιζε πως “άμεσα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί η υπόθεση της ΛΑ-ΑΑΣ. Να πάψει να βρίσκεται στην αφάνεια και την απαξία και οι δυο οργανώσεις, που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία της, να αναλάβουν τις ευθύνες τους”, το ΚΚΕ (μ-λ) απάντησε -μέσα από την “Προλεταριακή Σημαία” της 14.11.2020- τονίζοντας πως οι πολιτικές διαφορές με το Μ-Λ ΚΚΕ “έφτασαν σήμερα να γίνονται καθοριστικές”, προϊδεάζοντας για την απόφαση που είχε, ήδη, λάβει και την οποία ανακοίνωσε στην αντιπροσωπεία του Μ-Λ ΚΚΕ ένα μήνα μετά.
Εδώ, πρέπει να σημειωθεί πως το τέλος της ΛΑ-ΑΑΣ που επήλθε με συνοπτικές διαδικασίες, ύστερα από την απόφαση του ΚΚΕ (μ-λ), κατέδειξε -επιπλέον- την πραγματική υποκριτική υπόσταση όλων των επίμονων πιέσεων και διακηρύξεών του για διαδικασίες μόνο «από τα κάτω», κατά τη διάρκεια της συγκρότησης και λειτουργίας των σχημάτων της.
Η μονομερής απόφαση του ΚΚΕ (μ-λ) προέκυψε από το ότι θέλησε να αποδεσμευτεί συνολικά από το πολιτικό πλαίσιο της Συνεργασίας για να στρέψει τη δράση του σε ένα διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό που συγκλίνει με πολιτικές θέσεις και πρακτικές του λεγόμενου αντικαπιταλιστικού χώρου. Με αυτές τις δυνάμεις θέλει “ελεύθερα” να αναπτύξει πολιτική συνεργασία, σε πρώτο πλάνο, με τη μορφή συνεχών “κοινών δράσεων”. Λίπασμα σε μια τέτοια στροφή αποτελούν: Η “αντιιμπεριαλιστικη – αντικαπιταλιστική – αντιδιαχειριστική – κατεύθυνση”, που πρόβαλε και προβάλλει όλο και πιο έντονα, η οποία ως γνωστόν είναι η προμετωπίδα του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και εκφράζει ένα διαφορετικό περιεχόμενο από τον κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό της ΛΑ-ΑΑΣ. Η εγκατάλειψη του αιτήματος της εθνικής ανεξαρτησίας. Η όλο και μεγαλύτερη προσέγγιση με θέσεις και αναλύσεις του ΝΑΡ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των τροτσκιστικών οργανώσεων για τα ελληνοτουρκικά. Η στάση απέναντι στα συνδικάτα που τείνει να γίνει παρακολούθημα της αντίληψης του ΝΑΡ για το συνδικαλιστικό κίνημα κλπ.
Το ΚΚΕ (μ-λ) επιδίωκε να επιβάλει αυτή την αλλαγή πολιτικού προσανατολισμού και στη ΛΑ-ΑΑΣ. Τη διαφωνία τού Μ-Λ ΚΚΕ τη διέβαλε ως “λογική βέτο” και “κλειστής ΛΑ-ΑΑΣ”. Η πραγματικότητα είναι πως εμείς συνεχίζουμε να θεωρούμε πως είναι σωστή η θεμελιακή θέση της μετωπικής πολιτικής συνεργασίας πως η ΛΑ-ΑΑΣ “διαμορφώνει τη δικιά της πολιτική-κινηματική υπόσταση που αναδεικνύει την ίδια σε δύναμη που θα δίνει συμβολή στη ανάπτυξη της λαϊκής πάλης” και επιδιώκει τη “συνένωση στα πλαίσια μιας μετωπικής πολιτικής συνεργασίας” με “όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που συμφωνούν στο γενικότερο πλαίσιο των θέσεών της”.
Οι βαθύτερες πολιτικές διαφωνίες με το ΚΚΕ (μ-λ) ήταν αν η ΛΑ-ΑΑΣ θα αλλάξει ή όχι τον κεντρικό πολιτικό προσανατολισμό της. Αν θα επιμείνει στο δρόμο “της διαμόρφωσης της δικιάς της πολιτικής-κινηματικής υπόστασης που αναδεικνύει την ίδια σε δύναμη” ή θα μετατραπεί σε συμπληρωματική δύναμη των δυνάμεων του λεγόμενου αντικαπιταλιστικού χώρου. Το ΚΚΕ (μ-λ) είδε σαν εμπόδιο μια ΛΑ-ΑΑΣ που θα αναπτύσσει αυτόνομη δράση για να προωθήσει τους αυτοτελείς στόχους της, σε αντιπαράθεση με τις πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και προβάλλουν και εφαρμόζουν βαθιά λαθεμένες και επιζήμιες πολιτικές κατευθύνσεις. Ήθελε με κάθε τρόπο να «απεγκλωβιστεί» και να «αποδεσμευτεί» από το ιδεολογικοπολιτικό φορτίο που κουβαλούσε η ΛΑ-ΑΑΣ και -στο βαθμό που το Μ-Λ ΚΚΕ δεν το επέτρεπε- προτίμησε να τη διαλύσει.
Αποφασίζοντας να της βάλει τίτλο τέλους γκρεμίζει μια σημαντική προσπάθεια πραγματικής αριστερής μετωπικής πολιτικής συνεργασίας για την ανασυγκρότηση και ενίσχυση του λαϊκού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και ό,τι αυτή κατάφερε να οικοδομήσει. Παίρνει πίσω αυτό που συνομολόγησε με τη συγκρότηση της ΠΑΑΣ και της ΛΑ- ΑΑΣ: τη δημιουργία καλύτερων όρων για να ανατραπούν οι πολιτικές στο χώρο της Αριστεράς που δεν θέλουν και δεν μπορούν ν’ ανοίξουν το δρόμο που χρειάζεται η λαϊκή πάλη.
Στην πραγματικότητα, η «ιδεολογία της κοινής δράσης» υποκρύπτει την υποτίμηση του αγώνα αντιπαράθεσης και τον συμφιλιωτισμό με τα αντίπαλα ρεύματα, την αποϊδεολογικοποίηση, οδηγώντας πότε προς τη μια και πότε προς την άλλη κατεύθυνση. Το ΚΚΕ (μ-λ) αποφάσισε να διαλύσει τη ΛΑ-ΑΑΣ γιατί έστρεψε την πολιτική του πλώρη, ξανά, προς την «άλλη» κατεύθυνση.
