Ο «Λαϊκός Δρόμος» συνομίλησε με δύο από τους συναγωνιστές εκπαιδευτικούς, συνδικαλιστικά στελέχη της ΕΛΜΕ Πειραιά, που βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης της κυβέρνησης της Δεξιάς. Ο Γιώργος Καββαδίας, συνταξιούχος πλέον εκπαιδευτικός, όπως και η Χρύσα Χότζογλου μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά καλούνται στις 23/10 σε απολογία από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της δυνητικής αργίας, απειλούνται δηλαδή με απόλυση. Το «αδίκημα», τόσο των δύο όσο και των υπολοίπων εκπαιδευτικών που διώκονται, είναι ότι όρθωσαν ανάστημα στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, υλοποιώντας τις αγωνιστικές αποφάσεις του σωματείου τους. Πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του εκπαιδευτικού κινήματος, αλλά και ευρύτερα, η υπεράσπιση όλων των αγωνιστών εκπαιδευτικών, να πάψουν εδώ και τώρα όλες οι διώξεις. Αφορά στην υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Ο «Λαϊκός Δρόμος» καταγγέλλει τις αυταρχικές διώξεις, απαιτεί να παρθούν άμεσα πίσω και εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή του στους διωκόμενους εκπαιδευτικούς.
(Γιώργος Καββαδίας)
Γιώργο, πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκες από την εκπαίδευση, όμως η Διοίκηση ασκεί σε βάρος σου νέα δίωξη με το ερώτημα της δυνητικής αργίας. Αν και ακούγεται σαν κακόγουστη φάρσα, τα πράγματα φαίνεται πως είναι σοβαρά. Πως σχολιάζεις τη νέα παραπομπή σου στο πειθαρχικό;
Η πρόσφατη δίωξή μου είναι τραγέλαφος. Για πρώτη φορά συνταξιούχος παραπέμπεται με το ερώτημα της δυνητικής αργίας. Είναι δείγμα της σφοδρής επίθεσης της κυβέρνησης ενάντια σε κατακτημένα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Στο στόχαστρο κάθε φωνή που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Όσον αφορά την κλήση μου σε ακρόαση με το ερώτημα της δυνητικής αργίας, ενώ είμαι συνταξιούχος, είναι εξαιρετικά σοβαρό θέμα. Αφού ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας υπογράφει την παραπομπή μου με την κατηγορία για «μη τήρηση εχεμύθειας», που δεν μπορεί να έχει βάση. Αναπόδεικτη κατηγορία, συνέχεια της στοχευμένης προσωπικής επίθεσης που δέχομαι με αλλεπάλληλες διώξεις τα δυο τελευταία χρόνια. Πολύ περισσότερο ο υπουργός και μηχανισμοί ελέγχου και εκφοβισμού και οι ακόλουθοί τους δεν πρόκαναν. Η γραφειοκρατία είναι ανάλγητη και βάρβαρη, αλλά πολλές φορές αποδεικνύεται ηλίθια και δυσκίνητη. Κάποιες φορές το τελευταίο είναι θετικό. Συνεχίζουμε, χωρίς να σκύβουμε το κεφάλι!
Ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι βαθύτερες επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ και της κυβέρνησης πίσω από τις απανωτές διώξεις εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο;
Οι διώξεις, ο αυταρχισμός και η βία είναι δομικό στοιχείο αυτού του παρακμασμένου συστήματος που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ωστόσο έχει πάρει πρωτόγνωρες διαστάσεις τελευταία. Δεκάδες εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση διώκονται! Στο στόχαστρο το δικαίωμα της απεργίας! Οι διώξεις αναβαθμίζονται και κλιμακώνονται με αποτέλεσμα ένα σπιράλ αυταρχισμού, φόβου και τρομοκρατίας να κυριαρχεί, βάζοντας κατακτημένα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες στο απόσπασμα. Η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης με το δίπολο διώξεις-αυταρχισμός και «αξιολόγηση» θέλει τους εκπαιδευτικούς άβουλους και μοιραίους. Σε ένα σχολείο έντασης των ταξικών φραγμών με αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση, με Τράπεζα θεμάτων – ΕΒΕ – εξετάσεις PISA κ.ά.
Η επίθεση δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση. Πραγματικός στόχος είναι να παταχθεί κάθε μορφή λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη στόχευση των διώξεων: τρομοκράτηση, εκφοβισμός, ομηρία, φίμωση των αγωνιστικών φωνών των σωματείων που αντιστέκονται στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του Κεφαλαίου.
Όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεστε στο στόχαστρο της Διοίκησης στον Πειραιά, υπήρξε σημαντική ανταπόκριση από πολλά πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία (ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ). Παρ’ όλα αυτά η ΟΛΜΕ είναι σε αναντιστοιχία με όσα είναι αναγκαίο να γίνουν ώστε να παρθούν πίσω οι διώξεις. Θα θέλαμε το σχόλιό σου για αυτή τη στάση.
Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ -οι δυνάμεις του πρώην και νυν κυβερνητικού συνδικαλισμού- σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στις διώξεις, προσπαθούν να κουκουλώσουν τελικά το πρόβλημα. Έχουν χαράξει τη γραμμή της ανοχής και της συνενοχής. Έφτασαν στο σημείο να αρνηθούν ακόμα και την παραχώρηση την αίθουσα για να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη των ΕΛΜΕ (8) και ΣΕΠΕ (10) το Γενάρη του 2024. Την ημέρα δράσης -Παρασκευή 2/2/2024- ενάντια στις διώξεις και στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα σημείωσαν απουσία ντροπής σιωπώντας εκκωφαντικά! Όπως άλλωστε και στις περισσότερες κινητοποιήσεις. Ακόμα και δυο ψηφίσματα που εκδόθηκαν, όπως και η πρόσφατη στάση εργασίας που περιορίστηκε μόνο για τον Πειραιά, αποφασίστηκαν από τα κάτω, από ΓΣ προέδρων των ΕΛΜΕ. Είναι εντυπωσιακή η αναντιστοιχία, το χάσμα ανάμεσα στη βάση και τη γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ.
Οι δυνάμεις του φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού φαίνεται ότι σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στις διώξεις, προσπαθούν να κουκουλώσουν τελικά το πρόβλημα. Σοβαρά όμως ερωτήματα δημιουργεί η στάση του ΠΑΜΕ που φαίνεται να θέτει εμπόδια στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος ενάντια στις διώξεις. Ποια είναι τελικά η στάση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ;
Η γραμμή του ΠΑΜΕ, όπως εκφράζεται και στην ΕΛΜΕ Πειραιά που έχει την πλειοψηφία, είναι αυτή του συμβιβασμού, των ίσων αποστάσεων και της συνδιαλλαγής. Κάποιες ανακοινώσεις και «δράσεις» δεν αλλάζουν την ουσία. Ούτε βέβαια τα μεγάλα λόγια που συνοδεύονται από μικρές πράξεις. Η καταψήφιση και η αποχή από μια σειρά μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις είναι χαρακτηριστικό αυτής της γραμμής. Για τις διώξεις ενάντια στη φιέστα-φιάσκο του ΔΔΕ Πειραιά υπέρ των ιδιωτικών σχολείων που αφορά και μέλη του ΠΑΜΕ ούτε ανακοίνωση δεν έχει εκδώσει η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ Πειραιά. Αντίθετα έχει εκδώσει δελτίο τύπου της ντροπής στις 29/11/2023 (https://elmepeiraia.oo.gd/w1/?p=1207) για τη συνάντηση της ΕΛΜΕ με τον ΔΙΔΕ Πειραιά που δεν αναφέρεται έστω και μια … συλλαβή για το θέμα των διώξεων! Εκκωφαντική σιωπή για τη σκευωρία της PISA στον Πειραιά. Έχει σπείρει ψευδαισθήσεις ροκανίζοντας συνειδήσεις και αποπροσανατολίζοντας τους εκπαιδευτικούς.
(Χρύσα Χοτζόγλου)
Χρύσα, τί νομίζεις ότι σηματοδοτεί η παραπομπή σας στο πειθαρχικό με την απειλούμενη ποινή της δυνητικής αργίας για το εκπαιδευτικό και ευρύτερα για το συνδικαλιστικό κίνημα;
Η κίνηση αυτή από την πλευρά του υπουργείου αποτελεί μια πρόκληση για τον κλάδο των εκπαιδευτικών αλλά και για το σύνολο των εργαζόμενων. Η αργία και η απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους αποτελεί πρωτοφανή κλιμάκωση και εμπροσθοφυλακή των γενικών διώξεων. Κυβέρνηση και υπουργείο θέτουν ευθέως στο στόχαστρο το δικαίωμα στον αγώνα, την απεργία, τη συλλογική δράση και έκφραση. Αξιοποιούν για λογαριασμό τους την, εδώ και χρόνια, διαλυτική κατάσταση που έχει επικρατήσει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Την κυριαρχία του συνδικαλισμού της ανάθεσης και της συνδιαλλαγής. Των συναντήσεων με τους υπουργούς αντί της ενίσχυσης των σωματείων και των συνελεύσεων. Τα σωματεία που σταμάτησαν να είναι όπλα των εργαζομένων. Τα σωματεία που ξέχασαν τη λέξη απεργία. Αλλά που ταυτόχρονα παραμένουν οι χώροι που (και) μέσα τους θα κυοφορηθούν οι νέες αντιστάσεις.
Η μέχρι τώρα στάση που κράτησε το εκπαιδευτικό κίνημα κρίνεται ικανοποιητική; Τί εκτιμάτε ότι θα έπρεπε να έχει γίνει;
Είναι εξοργιστικό -και ενδεικτικό- ότι υπάρχει τέτοια κλιμάκωση με τις απολύσεις και η ΟΛΜΕ δεν έχει καλέσει απεργία, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, για ΟΛΟ τον κλάδο. Ενώ η ΔΟΕ δεν κάνει κανένα λόγο για τις απολύσεις αλλά μόνο για τις διώξεις για την Απεργία-Αποχή.
Στο ζήτημα των διώξεων οι ηγεσίες σύρθηκαν να κάνουν κάτι ενώ δεν ήθελαν, αφού έχουν την τάση κατευνασμού – συνδιαλλαγής με τη διοίκηση. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην ολομέλεια των προέδρων των ΕΛΜΕ πάλεψα για να πάρω τον λόγο και να ενημερώσω το σώμα.
Στην ΕΛΜΕ Πειραιά η πλειοψηφία ΑΣΕ (σσ. ΠΑΜΕ) – ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ το προηγούμενο διάστημα υποστήριζε ότι δεν υπάρχουν διώξεις και αρχικά αρνούνταν τις κινητοποιήσεις θεωρώντας ότι θα συνεννοηθούν με τον ΔΙΔΕ. Δεν υπερασπίστηκε την ΕΑΑ (σσ. Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής) όταν ο ΔΙΔΕ δημόσια σε συνάντηση με την ΟΛΜΕ δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα με την ΕΛΜΕ Πειραιά, με την οποία συνεργάζεται, αλλά με την Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής! Τώρα αυτή η πλειοψηφία κάτω από την πίεση της δράσης της ΕΑΑ σέρνεται να κάνει το αυτονόητο.
Την Κυριακή 13/10 πραγματοποιήθηκε μια μαζική συνέλευση αγώνα. Ποια είναι τα επόμενα αγωνιστικά βήματα που σχεδιάζετε;
Πράγματι η συνέλευση αγώνα ήταν αρκετά μαζική και επιδιώκουμε η επόμενη, την Κυριακή 10/11, να είναι ακόμη μαζικότερη και να θέσει τα νέα καθήκοντα και στόχους στην κατεύθυνση της αποτροπής όλων των πολιτικοσυνδικαλιστικών διώξεων.
Οι αποφάσεις που πάρθηκαν αφορούν στην πραγματοποίηση συγκέντρωσης την Παρασκευή 18/10 στις 18:30 στο Σύνταγμα και διαδήλωση. Στη συνέχεια θα συμμετέχουμε σε πάρτι οικονομικής ενίσχυσης για τον απολυμένο συνδικαλιστή από το ΕΚΠΑ, τον Δημήτρη Αντωνίου (στο café bar Locomotiva).
Επίσης, αποφασίστηκε η στήριξη της συγκέντρωσης 23/10 στις 10:00 στην ΠΔΕ Αττικής, ημέρα που καλούμαστε με το Γιώργο Καββαδία σε ακρόαση από το Πειθαρχικό. Στόχος να είναι μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που θα κινηθεί προς την απεργιακή συγκέντρωση στις 12 στα Προπύλαια.
Κρίθηκε απαραίτητη η έκδοση αφίσας και η συνέχιση της καμπάνιας με συλλογή υπογραφών ΚΑΙ διαδικτυακά καθώς και η πραγματοποίηση τοπικών παρεμβάσεων για την ενημέρωση του λαού στις συνοικίες.
Στην εκπαίδευση και άλλοι εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με διώξεις αυτή την περίοδο. Θεωρείτε ότι το κύμα των διώξεων συνδέεται με τα ευρύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας;
Αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα των διώξεων ως ένα κατεξοχήν λαϊκό ζήτημα. Το σχολείο των λίγων και εκλεκτών που επιδιώκουν ταχύτατα να διαμορφώσουν η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας πρέπει να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις όσων θα αποκλειστούν. Αυτό το ρόλο θα κληθεί να υπηρετήσει ο σκυφτός και πειθαρχημένος εκπαιδευτικός. Με την εφαρμογή των αντιδραστικών νόμων της Τράπεζας Θεμάτων, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, της τηλε-«εκπαίδευσης» σε απομακρυσμένες περιοχές, του Εθνικού Απολυτηρίου με Πανελλήνιες και στις τρεις τάξεις του λυκείου, με τις συμπτύξεις – συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα τμημάτων και ειδικοτήτων, αλλά και με τη διευρυμένη φτώχεια και ανεργία που πλήττει τα φτωχά και λαϊκά στρώματα, η πλειοψηφία των παιδιών θα αδυνατεί να ολοκληρώσει τις σπουδές της και θα στρέφεται προς την κατάρτιση σε πολύ νεαρή ηλικία, αν δεν πετιέται στην εργασιακή ζούγκλα από τα δεκαπέντε.
Απέναντι σε αυτό το μέλλον που ετοιμάζουν για τα παιδιά του, ο λαός έχει κάθε λόγο να βγει στο δρόμο και να φωνάξει «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ», «ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ – ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!», «ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ – ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6:30 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 23/10 ΣΤΗΝ ΠΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΤΙΣ 10 ΠΜ».
