Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.
Μέσα στην γκαντεμιά που μας δέρνει, λέει και κανένας κανένα ανέκδοτο και γελάει τ’ αχείλι μας. Ναι γκαντεμιά με Κούλη πρωθυπουργό σε συνθήκες άγριου κορονοϊού.
Από τη μια ο Τραμπ πληροφορεί τη γη ολόκληρη πως ο …Κιμ σκότωσε το θείο του και αφού του έκοψε το κεφάλι, έστησε το πτώμα στις σκάλες ενός δημόσιου κτιρίου. Ποιανού θείου; Αυτού που τον έριξε στα σκυλιά; Του άλλου που τον πυροβόλησε με όλμο; Μεγάλο σόι από ό,τι φαίνεται το σόι του Κιμ, για νάχει να σκοτώνει θείους, αβέρτα κουβέρτα. Μεγάλος κεφάλας από ό,τι φαίνεται και ο Τραμπ για να κατασκευάζει η κούτρα του μπαρμπάδες του Κιμ και να μας κρατάει ενήμερους για το ζην τους. Με δεδομένο πως ο Κιμ έχει μόνο μια αδελφή, ο μελλοντικός Τραμπ θα δυσκολευτεί να βρει μπαρμπάδες για να σκοτώνει ο μελλοντικός …γιος του Κιμ, όταν έρθει στην εξουσία. Γιατί μη νομίζετε, η προπαγάνδα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ίδια μένει.
Από την άλλη η Κεραμέως, που δυστυχία μας, έλαχε να είναι υπουργός για τα παιδιά, στους δύσκολους καιρούς εφηύρε τη Μάσκα των Προγόνων. Δεν το γνωρίζετε, αλλά έτσι έγινε. Το υλικό παραγωγής των μασκών για τους μαθητές των σχολείων, προέρχεται από τη βαμβακερή σκελέα του παππού και την ομοίως βαμβακερή φαρδυοβράκα της βάβως. Σκελέα για όσους δεν πρόκαναν να δουν τον παππού να τη φοράει, είναι το ανδρικό εσώρουχο που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους. Σήμερα το ονομάζουμε ισοθερμικό κολάν. Αντίστοιχης φιλοσοφίας και κατασκευής ήταν και η βράκα της γιαγιάς. Μεγάλα σε μέγεθος ρούχα, έφεραν τις μεγάλες σε μέγεθος μάσκες, που μοιράστηκαν στα σχολειά. Έτσι τα παιδιά «μας», το καμάρι του «έθνους», παρέλαβαν μάσκες που τους έφταναν μέχρι τις …μασχάλες.
Γέλασε και το χείλι του κάθε κορονοπικραμένου και το γιούχα έφτασε στα ουράνια. Πίσω όμως από τον γέλωτα των αδαών κρυβόταν μια κίνηση υψηλού συμβολισμού. Μια σκέψη που μόνο η Κεραμέως θα μπορούσε να συλλάβει και κακώς δεν τη δημοσιοποιεί. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες προσφέρουν για να προφυλάξουν τα εγγόνια τους. Τα εγγόνια τους τις φοράνε, για να προφυλάξουν τους παππούδες. Όχι παίζουμε.
Και μπορεί τώρα οι μάσκες για τον κορονοϊό να είναι ανώνυμες, αλλά αφού μπήκαν στη ζωή μας, σύντομα θα δούμε μάσκες Barby και Ken, Σούπερμαν και Ποκαχόντας, αλλά και επώνυμων μόδιστρων. Τις σκέψεις αυτές πυροδότησε η είδηση πως: «Στη Βρετανία, σχολεία απαγορεύουν σε παιδιά να φοράνε πολύ ακριβά ρούχα για να αποφευχθεί το φαινόμενο του poverty shame (ντροπή της φτώχειας). Και σε αυτή την περίπτωση, το πρόβλημα δεν είναι η φτώχεια αλλά η ντροπή. Το θέμα επανέρχεται στη βρετανική επικαιρότητα κάθε σχολική χρονιά, μόλις πιάσουν τα πρώτα κρύα. Γονείς παραπονιούνται στους καθηγητές ότι δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από τα παιδιά τους να τους αγοράσουν μπουφάν αξίας εκατοντάδων ή χιλιάδων λιρών που βλέπουν να φορούν οι συμμαθητές τους». Κατά τα άλλα, οι δυτικές κοινωνίες της «ελευθερίας, της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού», βάζουν πάνω από όλα το …παιδί. Που από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, μαθαίνει πως υπάρχουν δυο ταχυτήτων παιδιά. Αυτά που ντρέπονται και αυτά που φορούν μπουφάν αξίας εκατοντάδων ή χιλιάδων λιρών.
Πίσω στα δικά μας. Αγαπητοί γονείς των τέκνων σας, Προσοχή! Όταν πάτε να παραλάβετε το βλαστάρι σας από το σχολείο, σταθείτε σε απόσταση κοροναϊκής ασφαλείας, ζητήστε από το παιδάκι που θεωρείτε δικό σας να ανασηκώσει τη μάσκα και βεβαιωθείτε ότι είναι το δικό σας παιδί. Αλλιώς θα γυρίσετε σπίτι και θα βρεθείτε προ εκπλήξεως, φέρνοντας ένα ξένο παιδί.
Με την πλάκα-πλάκα για τις μάσκες, δε μιλήσαμε για τα κενά των δασκάλων και των καθηγητών στα σχολεία. Πως πάμε; Καλά; Ή η Κεραμέως σκέφτηκε πως το κόστος των δωρεάν μασκών θα το καλύψει με περιορισμούς στους διορισμούς εκπαιδευτικών;
Τάνια
