«Σκοτωνόμαστε στη δουλειά» … στην κυριολεξία
Άλλο ένα εργοδοτικό έγκλημα με έναν νεκρό εργάτη και άλλον έναν τραυματία συντελέστηκε στην Αρίστη Ζαγορίου. Ο εργάτης, οικοδόμος, εργαζόταν στην “ΕΡΓΟΔΥΝΑΜΙΚΉ ΠΑΤΡΩΝ ΑΤΕ”, σε αποχετευτικά έργα όταν και καταπλακώθηκε από τα χώματα.
Σύμφωνα με το Συνδικάτο Οικοδόμων διαπιστώθηκε πως δεν υπήρχε το παραμικρό μέτρο προστασίας. Η Περιφέρεια Ηπείρου είναι υπεύθυνη για την επίβλεψη του έργου, αλλά καθώς φαίνεται κανένας ελεγκτικός μηχανισμός για το αν τηρούνται στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας δεν κινητοποιήθηκε, ώστε να μην “ενοχληθεί” και η εταιρεία. Η ανεμπόδιστη αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων εταιρειών επιβάλλει συνθήκες εργασιακής γαλέρας και είναι βουτηγμένη στο αίμα εργατών.
Τα αντεργατικά νομοσχέδια (Βρούτση – Αχτσιόγλου – Χατζηδάκη – Γεωργιάδη) λύνουν τα χέρια της μεγαλοεργοδοσίας για ασυδοσία, με την υποστελέχωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και όλων των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών. Έχουν διαμορφώσει ένα αντεργατικό οπλοστάσιο για το χτύπημα του σταθερού εργάσιμου χρόνου, την κατάργηση του πενθήμερου, του οχτάωρου, για την τρομοκρατία σε χώρους δουλειάς, την υπερεργασία και την καρατόμηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων μας.
Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία της ΟΣΕΤΕΕ σύμφωνα με τα οποία μέχρι το πρώτο 10ήμερο του Απρίλη, μέσα σε διάστημα 23 ημερών, από τις 20 Μαρτίου έως 12 Απριλίου, 12 εργαζόμενοι σκοτώθηκαν στους χώρους εργασίας, φτάνοντας τους 31 νεκρούς από την αρχή της χρονιάς για το 2024, με 60 σοβαρά τραυματίες.
Η Eurostat την προηγούμενη χρονιά, το 2023, εξέδωσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε ποσοστό εργαζομένων που απασχολούνται πολλές ώρες, συνήθως 49 ή και περισσότερες την εβδομάδα, με το ποσοστό αυτών που δουλεύουν πάνω από 49 ώρες να είναι 13%, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 7%.
Είναι προφανές ότι για το μεγάλο κεφάλαιο, τις Κυβερνήσεις του και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ζωή των εργαζομένων δεν έχει καμία αξία, ενώ κάθε φωνή θάβεται πίσω από το κλασικό “η υπόθεση θα διερευνηθεί και θα αποδοθούν ευθύνες” , κάτι που δεν γίνεται ποτέ.
Οι εργαζόμενοι σ’ όλους τους χώρους δουλειάς πρέπει να συσπειρωθούμε στα σωματεία, να τα μετατρέψουμε σε πραγματικά όπλα δράσης, ώστε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα μέτρα προστασίας, να κάνουμε τα δάκρυα, τον πόνο και την οργή για τους νεκρούς της τάξης μας πανεργατικό αγώνα για να ανατραπεί η εργασιακή γαλέρα που μας συνθλίβει, για μια ζωή με δικαιώματα.
Γιάννενα 31-05-2024
