Ορόσημο, το αντεργατικό έκτρωμα «νόμος Χατζηδάκη»
Λίγο πριν τις επικείμενες εκλογές και λίγο πριν δούμε τα προεκλογικά σποτ και τη δημαγωγία της κυβέρνησης να κατακλύζουν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, έχουν να φέρουν στη μνήμη τους οι εργαζόμενοι τα σκληρά χτυπήματα που έχει καταφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στα εργασιακά δικαιώματα..
Αναμφισβήτητα ένα ορόσημο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΝΔ της τελευταίας τετραετίας παραμένει για τους εργαζόμενους ο Νόμος Χατζηδάκη, που ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία τον Ιούνιο του 2021, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Για την προστασία της εργασίας [..] την εξάλειψη βίας και παρενόχλησης, […] άλλες διατάξεις και λοιπές επείγουσες ρυθμίσεις». Ένα από τα πρωταρχικά μελήματά του ήταν να κάνει ακόμα πιο αντεργατικό το νομοθετικό πλαίσιο για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, που εδραιώνονται τα τελευταία χρόνια σε όλο και περισσότερους εργασιακούς κλάδους και, κυρίως, να καταργήσει κάθε έννοια πενθήμερης – οκτάωρης εργασίας.
Συγκεκριμένα, ο νόμος Χατζηδάκη στο άρθρο 58 αναφέρεται στην 9η ώρα εργασίας ως υπερεργασία, που πληρώνεται προσαυξημένη κατά 20%, ενώ κάθε επιπλέον ώρα (10η-11η-12η) ονομάζεται υπερωρία. Κάθε εργοδότης μπορεί να ζητήσει έως και 150 επιπλέον ώρες ετησίως, όταν το 2019 το μέγιστο όριο ήταν 60! Ωστόσο, λίγο πιο κάτω, με διατυπώσεις όπως «αν παραστεί ανάγκη για πρόσθετη εργασία πέραν της συμφωνημένης, ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να παράσχει, αν είναι σε θέση να το κάνει και η άρνησή του δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη» (άρθρο 57), ή «δύναται να χορηγείται κατά περίπτωση άδεια υπερωριακή́ς απασχόλησης των μισθωτών όλων των επιχειρήσεων και εργασιών, επιπλέον των επιτρεπόμενων ανωτάτων ορίων υπερωριακής απασχόλησης ετησίως σε περιπτώσεις επείγουσας φύσης εργασίας, η εκτέλεση της οποίας κρίνεται απολύτως επιβεβλημένη και δεν επιδέχεται αναβολή» (άρθρο 58), θεσμοθετεί ουσιαστικά την απόλυτη απελευθέρωση του ωραρίου, πέραν του 12ωρου, και την πλήρη εργοδοτική αυθαιρεσία.
Σαν να μην έφταναν αυτά, το άρθρο 63 φροντίζει να καταργήσει στην πράξη την Κυριακάτικη αργία, καθώς απαριθμεί τουλάχιστον 24 κατηγορίες εργαζομένων, που οφείλουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους για 7 ημέρες την εβδομάδα, από διανομείς μέχρι δασκάλους οδήγησης! Τέλος, ο συγκεκριμένος νόμος δίνει σαφές προβάδισμα στις ατομικές συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου έναντι των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (άρθρο 59), ενώ παράλληλα ουσιαστικά αδρανοποιεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, ώστε να γίνονται ευκολότερα οι υπερβάσεις και οι παραβάσεις του ωραρίου.
Ο Μητσοτάκης εξαρχής χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «εκσυγχρονιστικό και φιλεργατικό», ενώ ο ίδιος ο υπουργός το ανέφερε ως «σημαντικό βήμα στην πολιτική του διαδρομή», μια «μεταρρύθμιση η οποία δίνει παραπάνω δύναμη στον εργαζόμενο, και παραπάνω δύναμη στην οικονομία. Δίνει δύναμη στην Ελλάδα να μπει στον πυρήνα των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών»! Και πώς να μην είναι έτσι, αφού με έναν νόμο έκανε τα χατίρια στους εργοδότες και τον ΣΕΒ. Δίπλα στη ΝΔ, και παρά τις αντιπολιτευτικές κορώνες, είναι χαρακτηριστικό ότι και τα υπόλοιπα κόμματα, αντί να καταγγείλουν συνολικά την επίθεση προς τον κόσμο της εργασίας, ευθυγραμμίστηκαν σιωπηρά: ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε 56 άρθρα από τα συνολικά 165, το ΚΙΝΑΛ 74, η Ελληνική Λύση 21.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τις πλάτες και των υπολοίπων κομμάτων, κατάφερε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κεκτημένα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα: την 8ωρη 5ήμερη εργασία. Με ένα νόμο, κανονικοποίησε όλες τις υπερβάσεις και παραβάσεις που ταλάνιζαν τους εργαζόμενους και έκανε ένα πολύτιμο δώρο στους εργοδότες: τη «νόμιμη» 12ωρη εργασία, χωρίς αργίες, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις. Την εργασία του 21ου αιώνα σε συνθήκες 19ου αιώνα!
Και γι’ αυτό το βαθιά αντεργατικό έργο της ζητά θρασύτατα να της δώσουν ψήφο οι εργαζόμενοι!
