Πριν από ένα χρόνο (Φεβρουάριος 2019), στο αντίστοιχο φύλλο του ΛΔ, μιλούσαμε για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει συνταγματική τη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για το άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές τον χρόνο και την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην κυριακάτικη αργία. Ένα χρόνο μετά, η επταήμερη εργασία γίνεται πράξη σε Πρέβεζα και Κατερίνη από τα πολυκαταστήματα JUMBO όχι για 32 Κυριακές αλλά για όλες τις Κυριακές!
Η επίθεση στην πενθήμερη εργασία δεν είναι κάτι καινούριο, και κλιμακώθηκε την εποχή των μνημονίων: το 2013 νομοθετήθηκε η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων της χώρας για οκτώ Κυριακές το χρόνο (νόμος 4177/2013). Στη συνέχεια, Υπουργική Απόφαση προέβλεπε το άνοιγμα των καταστημάτων 52 Κυριακές του χρόνου σε χαρακτηρισμένες «τουριστικές περιοχές», αλλά και τη δυνατότητα να λειτουργούν ακόμα περισσότερες Κυριακές (ή όλες) με απόφαση του εκάστοτε αντιπεριφερειάρχη, κάτι που επικύρωσε και το Συμβούλιο της Επικρατείας λίγο αργότερα.
«Θεωρώ ότι το θέμα των Κυριακών έχει ρυθμιστεί ήδη επαρκώς από την προηγούμενη κυβέρνηση», είναι τα λόγια του Άδωνη Γεωργιάδη στα τέλη Αυγούστου του 2019, δίνοντας τα εύσημα στην προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για την απελευθέρωση του εργασιακού ωραρίου. Ο ίδιος είχε ήδη προωθήσει τον «αναπτυξιακό νόμο», που καθιέρωσε την κυριακάτικη εργασία στους υπαλλήλους στα κέντρα διανομής των αλυσίδων σούπερ μάρκετ.
Συνεπώς, ο δρόμος ήταν στρωμένος για να ανακοινώσει ο επικεφαλής της εταιρίας JUMBO την 7ήμερη εργασία στα καταστήματα της Πρέβεζας και της Κατερίνης για όλο τον χρόνο. Σύμφωνα με δηλώσεις του, αναγκάστηκε να πάρει αυτή την απόφαση λόγω του σκληρού ανταγωνισμού στις περιοχές αυτές σε επταήμερη βάση (έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αναφέρεται σε ψιλικατζίδικα και περίπτερα των περιοχών αυτών). Αλλά και γιατί πιστεύει ότι … στηρίζει με τον τρόπο αυτό την τοπική απασχόληση. Ενώ με πνεύμα ειρωνείας και εμπαιγμού συνέχισε λέγοντας ότι «δεν θέλω να πρωτοστατήσω στο να δουλεύουμε τις Κυριακές. Αν η κοινωνία επιλέξει στο όνομα των ανέργων ή στο όνομα των καταναλωτών να λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές, θα ακολουθήσουμε δυσάρεστα. Είμαι κατηγορηματικός, πρέπει να διερευνήσουμε μήπως πρέπει να μην δουλεύουμε ούτε τις Τετάρτες»….
Ήταν αναμενόμενο την απόφαση αυτή να ακολουθήσει και η αντίστοιχη μιντιακή προπαγάνδα, προκειμένου να πειστεί ο κόσμος για τα οφέλη της κυριακάτικης εργασίας και της ευκολίας να κάνει κανείς τα ψώνια του χωρίς περιορισμούς και ωράρια. Μια πολιτική που έχει επιβληθεί από την ΕΕ και τους μεγαλοεργοδότες και έχει προωθηθεί από τις μνημονιακές κυβερνήσεις της χώρας, «για να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα».
Τι σημαίνει στην πράξη η απόφαση αυτή του Mr Jumbo σ’ αυτές τις δύο περιοχές της χώρας; Ότι η μετατροπή της Κυριακής σε μια ακόμα εργάσιμη μέρα είναι πλέον γεγονός όχι μόνο για την Πρέβεζα και την Κατερίνη, αλλά ότι χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι και αυτοαπασχολούμενοι σε όλη τη χώρα θα οδηγηθούν σε καθεστώς επταήμερης εργασίας. Η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα γίνεται πράξη, με αποτέλεσμα η εργασία τους, αλλά και οι ρυθμοί ζωής τους, να εντατικοποιούνται ακόμα περισσότερο, με απώτερο στόχο όχι φυσικά την αύξηση του εισοδήματός τους, αλλά το όλο και μεγαλύτερο κέρδος των επιχειρήσεων. Οι επιπτώσεις είναι γνωστές: ελαστικές σχέσεις εργασίας, κυλιόμενα και εξαντλητικά ωράρια ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης και την εμπορική κίνηση, εργατικά ατυχήματα. Ταυτόχρονα, μικρότερες επιχειρήσεις και επαγγελματίες οδηγούνται μοιραία στην οικονομική και φυσική τους εξόντωση, μη μπορώντας να ανταγωνιστούν τους αμείλικτους ρυθμούς της επταήμερης εργασίας.
Η επίθεση στην κυριακάτικη αργία μάς αφορά όλους. Ξηλώνει στην πράξη ένα από τα βασικότερα εργασιακά δικαιώματα, μία από τις πρώτες εργατικές κατακτήσεις που αποτέλεσαν εργατική νομοθεσία στην Ελλάδα στις αρχές του περασμένου αιώνα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν σε κάθε προσπάθεια ξεζουμίσματός τους, σε κάθε προσπάθεια μετατροπής τους σε “άλογα κούρσας”, προκειμένου οι λίγοι να καρπωθούν τους κόπους τους σε ένα υποτιθέμενο πλαίσιο «δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης». Πρέπει να αντιδράσουν μέσα από τη συλλογική πάλη, με δυνατά σωματεία και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που θα τους εξασφαλίζουν την αυτονόητη κυριακάτικη αργία, αξιοπρεπή δουλειά και διαβίωση. Γιατί τα Jumbo ανοίγουν το δρόμο σε ένα πιο σκοτεινό εργασιακό μεσαίωνα που φαίνεται οτι θα έχει και συνέχεια.
