“Τραμπ και δέος”, ο υπέρτιτλος στην πρώτη σελίδα της ΑΥΓΗΣ που ανακοινώνει την δολοφονία του ιρανού στρατηγού. Ο Τραμπ, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον πλανητάρχη «με το διαβολικό πρόσωπο αλλά τους καλούς σκοπούς», όπως δήλωνε ο Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ το 2017 και συνέχιζε τον λιβανωτό, προσβάλλοντας τους Έλληνες, ότι «οι Έλληνες μοιράζονται κοινές αρχές και αξίες» με τον Τραμπ! Η πολιτική τακτική του Τσίπρα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις έννοιες «οπορτουνισμός» και «δημαγωγία».
Στη συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, 5/1/2020, στην ερώτηση του δημοσιογράφου: «Είστε υπέρ της περαιτέρω προσέγγισης με τις ΗΠΑ;» απάντησε:
«Η πολυεπίπεδη αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ αποτέλεσε στρατηγική επιλογή μας στη βάση της σύγκλισης των συμφερόντων μας σε μια σειρά από τομείς. Αναφέρθηκα σε ορισμένα σημαντικά βήματα παραπάνω. Ωστόσο, όπως τόνισα, βρισκόμαστε σε μια νέα φάση στην περιοχή. Εάν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, όπως εκφράζονται από τον πρόεδρο Τραμπ, δεν συγκλίνουν πια με τα δικά μας στο πιο κρίσιμο ζήτημα που είναι η προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από τις πιο σοβαρές τουρκικές απειλές των τελευταίων δύο δεκαετιών, τότε και εμείς πρέπει να επανεξετάσουμε την πολιτική μας».
Εδώ ο Τσίπρας κάνει έναν πολιτικάντικο ελιγμό. Δεν πρόκειται για μια τακτική επιλογή, αλλά για μια συνολική στρατηγική επιλογή που εκφράζει την στρατηγική της μεγαλοαστικής τάξης και των κομμάτων της. Δεν πρόκειται για επιλογή ισότιμης συμμαχίας, αλλά για μια επιλογή που έβαλε την χώρα μας σε μια υποτελή πρόσδεση στο άρμα του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού για την εξυπηρέτηση των τυχοδιωκτικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων τους.
Ιδιαίτερα στον στρατιωτικό τομέα, ο Τσίπρας έχει παραχωρήσει «γη και ύδωρ», βάζοντας στον πλήρη έλεγχό τους τον στρατό, εξυπηρετώντας τις αμερικανονατοϊκές ανάγκες. Ταυτόχρονα, παραχώρησε για την κάλυψη των ίδιων αναγκών τις υποδομές της χώρας.
Οι διακηρύξεις πως η συμμαχία με την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη αποτελεί πανίσχυρη ασπίδα για την προστασία της χώρας μας είναι κάλπικες.
Στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τις βάσεις και έκανε σημαντικά βήματα – που πάνω τους πατάει και ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. για να καταστήσει την χώρα μας ορμητήριο του ιμπεριαλισμού.
Όταν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας δήλωνε πως ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και πως η συμμαχία μαζί του θα αποτελέσει τον αποφασιστικό παράγοντα «για την αναβάθμιση διεθνώς της χώρας μας» μετατρέποντας την σε «ενεργειακό κόμβο ανάμεσα στην Α. Μεσόγειο και την Ευρώπη» και θα την κάνει «πυλώνα σταθερότητας και ηγετική δύναμη στα Βαλκάνια». Σε συνέντευξή του στην αμερικανική Wall Street Journal δήλωνε: «Αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, να αναβαθμίσουμε το ρόλο της χώρας μας και να την κάνουμε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος – όπως ήταν τρία χρόνια πριν – αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχίες. Και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ». Για να προσθέσει σε άλλο σημείο πως « Η συνεργασία και η σχέση με τις ΗΠΑ είναι καλύτερες από ποτέ. Ίσως είναι περίεργο αλλά αυτό είναι αλήθεια». Το πόσο «ασπίδα» είναι για το λαό μας αυτή η συμμαχία ας ρωτήσουμε τον κούρδικο λαό και ας διαβάσουμε τις τωρινές δηλώσεις των Αμερικανών για την τουρκική περιφερειακή δύναμη.
Τα στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δούλευαν δραστήρια για να γίνει η χώρα μας μέρος των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων. Ο Καμμένος, τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας, καλούσε τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές πως είναι ευπρόσδεκτοι και πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης είναι να αναπτύξουν οι ΗΠΑ τις στρατιωτικές τους δυνάμεις «σε μια πιο μόνιμη βάση όχι μόνο στον κόλπο της Σούδας αλλά και στον Βόλο, στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη και στο μέλλον και στην Κάρπαθο».
Αυτή η προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που ξεπερνά τα όρια της υποτέλειας και της εθελοδουλείας είναι οι παράγοντες για τους οποίους η αμερικανική πολιτικό-στρατιωτική ηγεσία τοποθετούσε την τότε κυβέρνηση πρωταγωνιστή και σημαιοφόρο της αμερικανο-νατοϊκής πολιτικής στα Βαλκάνια. Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωναν:
«Υπάρχουν τόσο γεωπολιτικοί όσο και γεωγραφικοί παράγοντες που καθιστούν την Ελλάδα ελκυστική περιοχή για τον αμερικανικό στρατό». Όπως δήλωνε στην Αθήνα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ένοπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, Ντάνφορντ, στην ηγεσία του ελληνικού στρατού εξέταζαν διεύρυνση της πρόσβασης των ΗΠΑ σε περισσότερες ελληνικές στρατιωτικές βάσεις. Όμως η στρατιωτική συνεργασία απέβλεπε πολύ μακρύτερα. «Η γεωγραφία της Ελλάδας και οι ευκαιρίες εδώ είναι αρκετά σημαντικές» συνέχιζε ο Ντάνφορντ και αναφέρθηκε στις μικρές αποστάσεις που την χωρίζουν από την Συρία και τη Β. Αφρική και διευκολύνουν τις επιχειρήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Είναι ενδεικτική η δήλωση του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Γ. Σόλτενμπεργκ, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε «πρωτοπόρα» στους επικίνδυνους αμερικανο-νατοϊκούς και ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς στην Α. Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα ακόμη και σε άλλα σημεία, στην κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για αγορές, πλουτοπαραγωγικές πηγές και σφαίρες επιρροής. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι – όπως αποκάλυπτε ο Σολτενμπεργκ – η Ελλάδα με άλλα τρία μέλη του ΝΑΤΟ έκαναν περιπολίες με AWACS πάνω από την ανατολική Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα στο Άκτιο της Πρέβεζας λειτουργεί «Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση» για τα ραντάρ του ΝΑΤΟ.
Εκπρόσωπος της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και του «σοσιαλισμού», ο τότε υπουργός Άμυνας Ε. Αποστολάκης, στην πρωτολογία του στην Συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ φιλονατοϊσμού και υποτέλειας δηλώνοντας ότι « Αποτελεί αρχή της κυβέρνησης η ενεργητικότερη συμμετοχή στις δομές ασφάλειας και άμυνας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ καθώς και η ανάπτυξη πρωτοβουλιών εντός αυτών». Ζήτησε με έμφαση ενεργητικότερο και αναβαθμισμένο ρόλο για τη χώρα μας, παρατηρώντας ότι αυτή «κατέχει ρόλο κλειδί στην προώθηση συνεργιών και πρωτοβουλιών, ηγείται πολυμερών αμυντικών σχημάτων και λειτουργεί ως αγωγός επικοινωνίας μεταξύ των χωρών στη Μ. Ανατολή και στον Κόλπο, όπως την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, διοργανώνοντας πολυμερείς ασκήσεις και διεξάγοντας συνόδους σε υπουργικό επίπεδο». Βασιλικότερος του βασιλέως, ο τότε υπουργός Άμυνας είπε ότι χρόνια «πίεζε» τους αμερικανούς ιθύνοντες πως η παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων δεν πρέπει να μειωθεί στην Α. Μεσόγειο γιατί κάποιος άλλος θα καλύψει το κενό. «Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα» υπογράμμιζε, για να δηλώσει στη συνέχεια, χωρίς αναστολές: «Η προτροπή προς την Αμερική είναι η παρουσία των αμερικάνικων ένοπλων δυνάμεων στην περιοχή να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη», και να συμπληρώνει σε άλλο σημείο ότι «Συμφωνώ ότι το βασικό πρόβλημα στην περιοχή είναι η Ρωσία και η Κίνα. Δεν μας απειλούν άμεσα αλλά πρέπει να δούμε τι θα πράξουμε στο μέλλον».
Αυτό όμως που προκαλεί τα δημοκρατικά, εθνικά, αντιϊμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού μας είναι οι ωμές και κυνικές δηλώσεις των Αμερικάνων αξιωματούχων στον τομέα της προπαγάνδας και στρατολόγησης. «Οι ισχυροί δεσμοί των ανθρώπων που υποδηλώνουν τη φιλία μας χρησιμεύουν επίσης για την ενίσχυση της Συμμαχίας μας. Συνεχίζουμε να εντοπίζουμε ευκαιρίες για την αύξηση των ανταλλαγών φοιτητών, επαγγελματιών και προγραμμάτων αγγλικής γλώσσας. Τα προγράμματα αυτά έχουν τεράστια συμβολή στην οικονομική, πολιτιστική και πολιτική δύναμη των δύο μεγάλων δημοκρατιών μας. Αυτό το καλοκαίρι θα ξεκινήσουμε πρόγραμμα Ανταλλαγής Μελλοντικών Ηγετών ( FLEX ) με την Ελλάδα, για να αναπτύξουμε την επόμενη γενιά ηγετών που θα διατηρήσουν και θα ενισχύσουν την ισχυρή εταιρική τους θέση». Αυτά προγραμματίζονταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Επιβραβεύοντας την προθυμία της κυβέρνησης Τσίπρα, ο λαλίστατος πρέσβης των ΗΠΑ Πάϊατ, στον χαιρετισμό που απεύθυνε στο Συνέδριο για την άμυνα και την ασφάλεια που διοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, χωρίς περιστροφές τόνισε ότι η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και κρίσιμη για τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για «την ασφάλεια της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Ευρώπης» λέγοντας πως «αυτό ήταν καθαρό το 1947 όταν ξεκίνησε το σχέδιο Μάρσαλ, είναι καθαρό και σήμερα».
Όσον αφορά τον δρόμο που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις βάσεις, πρώτα απ’ όλα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μια-δύο στρατιωτικές αμερικανο-νατοϊκές βάσεις αλλά όλη η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια αμερικανο-νατοϊκή στρατιωτική βάση επίθεσης.
❐ Η βάση της Σούδας είναι αμερικανική ναυτική και αεροπορική βάση, ένα από τα σοβαρότερα στηρίγματα του 6ου Στόλου και έχει αναπτυχθεί σε σημείο κορεσμού ώστε να εξετάζεται η δημιουργία και άλλης βάσης στο Τυμπάκι της Κρήτης γιατί ακόμη και η αεροναυτική βάση στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων δεν επαρκεί.
❐ Στη Λάρισα πέρα από τη Βάση των drones λειτουργούν τα νατοϊκά Στρατηγεία για την επιτήρηση των βαλκανικών χωρών και στρατηγείο επιφορτισμένο με άλλες αρμοδιότητες.
❐ Σχετικά με την Αλεξανδρούπολη έχουμε αναφερθεί, ενώ πρέπει να αναφέρουμε και την δράση της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα στο Κιλκίς.
❐ Στον κατάλογο των βάσεων – αεροπορικού κυρίως προσανατολισμού – βρίσκονται οι βάσεις της Ανδραβίδας, του Άκτιου κ.α.
Πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί η περίπτωση του Άραξου όπου, παρά τις καταγγελίες για εγκατάσταση «ειδικών» όπλων, μέχρι και πυρηνικών, δεν υπήρξε ουσιαστικά καμία κυβερνητική διάψευση.
Ο κατάλογος των βάσεων και άλλων υπηρεσιών των αμερικανο-νατοϊκών σε μέρη «φιλόξενα» και των στρατιωτικών διευκολύνσεων είναι πολύ μακρύτερος και θα μεγαλώσει κι άλλο. Κατά την άφιξη του στην Αθήνα ο αμερικανός γενικός επιτελάρχης Τζόζεφ Ντάνφορτ δήλωνε ότι: «Αν δει κανείς τη γεωγραφία και τις εν εξελίξει στρατιωτικές επιχειρήσεις μας στη Λιβύη και τη Συρία και αναλογιστεί πιθανές άλλες στην Α. Μεσόγειο τότε η θέση της Ελλάδας και οι δυνατότητες που προσφέρονται εδώ είναι σημαντικές». Στη σημερινή συγκυρία επιβεβαιώνεται.
Και τα μηνύματα που έρχονταν από την Αμερική – κατά την Σύνοδο του ΟΗΕ – από τις παράπλευρες συζητήσεις των κυβερνητικών επιτελείων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι οι αμερικανοί «αναβαθμίζουν την στρατιωτική τους παρουσία και τις βάσεις στη χώρα μας» και αυτό πρόβαλλε με πηχυαίους τίτλους ο φιλικός προς τον ΣΥΡΙΖΑ τύπος.
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2018 στις Βρυξέλλες, οι αποφάσεις που πάρθηκαν έστελναν τρομοκρατικά μηνύματα στους λαούς, ανοικτές απειλές σε Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Κορέα. Αναφέρονται στην αύξηση πολεμικών δαπανών, στους σχεδιασμούς εξοπλισμών, εγκαταστάσεων και επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, στις ετοιμασίες πολεμικής αντιπαράθεσης παντού, στην επίσπευση ένταξης νέων χωρών στη Συμμαχία, στην αναβάθμιση και επέκταση στρατηγικών όπλων μεγάλης κλίμακας. Ακριβώς σε αυτά τα επικίνδυνα αμερικανονατοϊκά πλαίσια, με εντολές και υποδείξεις του Αμερικάνων ιμπεριαλιστών – και όχι με εμπνευσμένη διπλωματία των Τσίπρα – Κοτζιά υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, εξυπηρετώντας απόλυτα την αμερικανική πολιτική και όχι σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, η προοπτική των τοπικών πολέμων και περιφερειακών συγκρούσεων, η προοπτική της έμμεσης ή άμεσης εμπλοκής της χώρας μας σ’ αυτούς και η μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση αναγκάζει τον Τσίπρα και τα επιτελεία του να αλλάξουν την τακτική τους. Προπαγανδίζουν τώρα πως οι συμφωνίες της Ν.Δ. βρίσκονται κάτω από τις υπαγορεύσεις των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών σε μια φάση όπου σε παγκόσμιο επίπεδο αρχίζει να φουντώνει ο αντιαμερικανισμός, με προοπτική να ξαναφουντώσει και στη χώρα μας.
Δείχνοντας καθαρά ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον ότι είναι κόμμα υποτελές και ξενόδουλο, αφού διαμόρφωσε τους όρους να υπηρετήσει τη στρατηγική των μεγαλοαστών και των ξένων, με παπαντρεϊκού στυλ τακτική, με συριζέικη δημαγωγία και γλώσσα, ασκεί υποκριτική προπαγάνδα και επίθεση στη Ν.Δ., και ταυτόχρονα ανακαλύπτει επιμέρους διαφορές και αντιθέσεις που τις παρουσιάζει σαν αντίσταση απέναντι στον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό. Φυσικά δεν θέλει οι δηλώσεις του να δημιουργούν προβλήματα στα «αφεντικά».
Είναι χαρακτηριστικές η αρθρογραφία της ΑΥΓΗΣ και οι δηλώσεις του Ζαχαριάδη στο ΚΟΚΚΙΝΟ στις 7/1/20:
«Θα πρέπει να απαιτήσουμε από τους συμμάχους μας σε Αμερική και Ευρώπη, ως καλοί εταίροι, να υπάρχει εμπράγματη στήριξη, προς την Ελλάδα, την ειρήνη και το Διεθνές Δίκαιο, την ασφάλεια στην περιοχή. Αν αυτό δεν ισχύει, θα πρέπει κι εμείς να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας με μοναδικό γνώμονα την προάσπιση της ειρήνης, της σταθερότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην περιοχή». Την πολιτική τακτική τους μπορούν να την τροποποιήσουν. Την πολιτική όμως απέναντι στις ΗΠΑ που υπηρέτησαν και προχώρησαν πάρα πέρα και έδωσαν τη σκυτάλη στον Μητσοτάκη δεν μπορούν να την αλλάξουν. Φυσικά και δεν θα ζητήσουν να φύγουν οι βάσεις από την Ελλάδα.
