Τα ανεπανάληπτα
τιτιβίσματα του Προέδρου
Λίγες ώρες μετά τη συμφωνία για 5ήμερη κατάπαυση πυρός στη Συρία, όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη θεωρεί πως στην πραγματικότητα οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας δεν διαταράχτηκαν ουσιαστικά ποτέ από την απόφαση του Ερντογάν να κάνει επέμβαση στη Συρία.
Η σύνθετη ιστορικά υπόθεση της πολύπαθης περιοχής, ο πολυπαραγοντικός Γολγοθάς του κουρδικού λαού, οι συνεχείς επεμβάσεις με διαφορετική κάθε φορά σύνθεση των επιτιθεμένων σε βάρος της Συρίας, οι ευαίσθητες ισορροπίες, τα ρευστά μέτωπα και οι συμμαχίες που διαμορφώνονται στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, όλα αυτά ήταν ικανά από μόνα τους να δημιουργήσουν μια αρκετά μπερδεμένη κατάσταση. Όμως ο Λευκός Οίκος αποφάσισε να τυλίξει ακόμη περισσότερο το κουβάρι, δια του περίφημου ενοίκου του.
Μια αδιαμφισβήτη ιστορική πρωτιά
Θυμίζουμε ότι πριν από 1,5 περίπου χρόνο ο Τραμπ κατόρθωνε να γίνει ο πρώτος πρόεδρος, σε διεθνές επίπεδο, που κήρυσσε πυραυλική επίθεση σε άλλη χώρα, μέσω… Twitter. Αυτό, σίγουρα, δεν το είχαμε ξαναδεί.
Μέσα σε μία ημέρα, την 11η Απριλίου 2018, ο πρόεδρος των ΗΠΑ προλάβαινε με λιγοστές ατάκες του στο Twitter (με μόλις 11 τιτιβίσματα) να τονίσει σε ένα κρεσέντο ωμότητας, κυνισμού και ναρκισσισμού συνάμα, πόσο ωραίοι και νέοι και «έξυπνοι» πύραυλοι ετοιμάζονται να πλήξουν τη Συρία, κόντρα στις διακηρύξεις της Ρωσίας, με την οποία -διαπίστωνε πως- οι σχέσεις των ΗΠΑ είναι στο χειρότερο επίπεδο, του Ψυχρού Πολέμου συμπεριλαμβανομένου. Την επόμενη ημέρα, παίζοντας με την αγωνία χιλιάδων ανθρώπων, ξεκίνησε τα σκοτσέζικα ντους σε βάρος καταρχάς των Συρίων: «Ποτέ δεν είπα πότε θα γίνει χτύπημα στη Συρία. Μπορεί πολύ σύντομα, μπορεί καθόλου σύντομα». Λίγες ώρες μετά το εν λόγω τιτίβισμα, οι ΗΠΑ επιτέθηκαν.
Ο αναποφάσιστος(;) Τραμπ
Και στην περίπτωση της Λ.Δ.Β. Κορέας, η διαδρομή της συμπεριφοράς του Τραμπ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ασταθής ή αναποφάσιστη, μολονότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μάλλον θα ήθελε να παρουσιάζει τον εαυτό του ως κορυφαίο μπλοφατζή και ακτινοβόλο αστέρα της διεθνούς διπλωματίας.
Το 2017, εννοείται από tweetαρίσματα, ο Τραμπ δημοσίως έστρωνε το έδαφος για μια ενδεχόμενη επίθεση: «Ο Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας, ο οποίος προφανώς είναι ένας παράφρων που δεν τον πειράζει να οδηγεί σε λιμοκτονία ή να σκοτώνει τον λαό του, θα δοκιμαστεί όπως ποτέ στο παρελθόν!» και «Οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη δύναμη και υπομονή, αλλά εάν αναγκασθούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή τους συμμάχους τους, δεν θα έχουμε άλλη επιλογή παρά να καταστρέψουμε ολοσχερώς τη Βόρεια Κορέα!».
Μα, μήπως και οι πρώτοι μήνες του 2018 ήταν διαφορετικοί; Ο Τραμπ τότε, σαν άλλο παιδάκι, απειλούσε για πυρηνική επίθεση με τα προεδρικά τιτιβίσματά του: «Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν μόλις δήλωσε πως “το πυρηνικό κομβίο βρίσκεται σταθερά στο τραπέζι του”. Παρακαλώ, θα τον ενημερώσει κάποιος από το εξαντλημένο και πεινασμένο καθεστώς του ότι κι εγώ επίσης έχω πυρηνικό κουμπί, αλλά είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο ισχυρό από το δικό του, και επιπλέον το δικό μου κουμπί λειτουργεί!». Στα μέσα του 2018, οι απειλές και οι φοβέρες του Προέδρου των ΗΠΑ, γνώρισαν άδοξο τέλος.
Τι να περιμένει κανείς από τις ΗΠΑ στην περίπτωση της Συρίας;
Στη σύγχρονη συγκυρία, ο Τραμπ από την πρώτη στιγμή μπέρδεψε το (πολεμικό) σκηνικό στην υπόθεση της Συρίας. Στις 10 Οκτωβρίου 2019, απέναντι στην πρωτοβουλία του Ερντογάν να επιτεθεί στη Συρία, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, με αριστοτελική λογική, κατέγραφε (εννοείται μέσω Twitter) τις επιλογές της χώρας του: «Έχουμε μία από τις τρεις επιλογές: Να στείλουμε χιλιάδες στρατεύματα και να κερδίσουμε στρατιωτικά, να πλήξουμε την Τουρκία πολύ σκληρά οικονομικά και με κυρώσεις, ή να διαμεσολαβήσουμε για την επίτευξη μιας συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων!».
Όμως μόλις 3 ημέρες πριν, στις 7 Οκτωβρίου 2019, σε ένα τιτίβισμα που διεκδικεί το πρώτο διεθνές βραβείο είτε στην κατηγορία της «κορυφαίας αυτοαναφορικής δήλωσης», είτε στην κατηγορία της «επίσημης δήλωσης που μοιάζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη με fake news», ο Τραμπ προειδοποιούσε, από-φασιστικά: «Όπως έχω δηλώσει σθεναρά πριν, και απλώς να το επαναλάβω, αν η Τουρκία κάνει κάτι που εγώ, με τη μεγάλη και ασύγκριτη σοφία μου, θεωρώ ότι είναι εκτός ορίων, θα καταστρέψω και θα αφανίσω την οικονομία της Τουρκίας (το έχω κάνει και πριν!).»
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η δήλωσή του αυτή δεν προσέφερε τίποτα στην πανανθρώπινη γνώση, διότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν φρόντισε να μας εξηγήσει τι θεωρεί εντός, και τι εκτός, ορίων.
επιτέλους, και μια συμβατική επιστολή
Επιτυχία μεγαλύτερη ακόμη κι από εκείνη των (ελαφρώς σχιζοφρενικών) τιτιβισμάτων του, γνώρισε η επιστολή του Τραμπ προς τον Ερντογάν (γράφτηκε στις 9 Οκτωβρίου 2019), η οποία διέρρευσε μέσω δημοσιογράφου (ή, ακόμη χειρότερα, δόθηκε από τον Τραμπ σε δημοσιογράφο για να τη διοχετεύσει στη δημοσιά, και να φαίνεται πόσο τσίφτης είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ).
«Αγαπητέ κύριε πρόεδρε:
Ας βρούμε μια καλή συμφωνία! Δεν θέλετε να είστε υπεύθυνος για τον σφαγιασμό χιλιάδων ανθρώπων κι εγώ δεν θέλω να είμαι υπεύθυνος για την καταστροφή της τουρκικής οικονομίας – Και θα το κάνω. Σας έδωσα ήδη μια μικρή γεύση με την υπόθεση του πάστορα Μπράνσον.
Εργάστηκα σκληρά για να λύσω μερικά από τα προβλήματά σας. Μην απογοητεύσετε τον κόσμο. Μπορείτε να πετύχετε μια εξαιρετική συμφωνία. Ο Στρατηγός Μαζλούμ (σ.σ. ο ηγέτης των Κούρδων) είναι πρόθυμος να διαπραγματευτεί μαζί σας και να κάνει συμβιβασμούς που δεν θα έκανε ποτέ στο παρελθόν. Εμπιστευτικά σάς επισυνάπτω ένα αντίγραφο της επιστολής του σε μένα, που μόλις ήρθε.
Η ιστορία θα σας έχει ψηλά αν το κάνετε αυτό με σωστό και ανθρώπινο τρόπο. Θα σε κοιτά για πάντα σαν τον διάβολο αν δεν συμβούν καλά πράγματα. Μην είσαι σκληρός τύπος. Μην είσαι ανόητος.
Θα σε καλέσω αργότερα»!
Αξίζει να σημειωθεί ότι, με τη μορφή θείας Δίκης, η συμβατική επιστολή του Τραμπ γνώρισε σε βάρος της απίστευτη καζούρα από χιλιάδες χρήστες …στο Twitter.
η απαίτηση ενός ψυχαναλυτή
Η αυτοκρατορική του συμπεριφορά τύπου Νέρωνα, τα σκοτσέζικα ντους στα οποία υποβάλλει λαούς ολόκληρους σε υποθέσεις που αφορούν ζωές χιλιάδων ανθρώπων, το «ευμετάβολον» της στάσης του το οποίο θυμίζει τις αλλαγές του καιρού στη Βρετανία, και όλα αυτά μέσα από …tweetαρίσματα του ατομικού του λογαριασμού, ανοίγουν τη συζήτηση για την απαίτηση συνδρομής ενός ψυχαναλυτή, στην περίπτωση του Τραμπ. Είναι άραγε ψυχολογικά ασταθής;
Λέγεται ότι κάποτε ο αυτοκράτορας Νέρων παρουσίασε στη Σύγκλητο το άλογό του, και ρώτησε την ώρα της Συνέλευσης όλη την αφρόκρεμα της ρωμαϊκής πολιτικής και στρατιωτικής σκηνής αν κάποιος διαφωνεί ότι το άλογό του πρέπει να λάβει τον τίτλο του «Συγκλητικού». Δεν βρέθηκε κάποιος να διαφωνήσει.
Κάποιοι ιστορικοί ερμηνεύουν το γεγονός σαν σύμπτωμα ψυχικής διαταραχής, κάποιοι άλλοι το θεωρούν αλαζονική επίδειξη ισχύος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το ένα είναι χειρότερο από το άλλο, ειδικά όταν βρίσκεσαι στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ.
