Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.
Λοιπόν ας ξαναβάλουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Μέσα στα μνημόνια ανακεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες με δικά μας λεφτά, τρεις- τέσσερις φορές. 150 δις, 170 δις, πολλά περισσότερα; Οι πολλοί δε θα μάθουμε ποτέ. Πολύ βολική η λέξη ανακεφαλαιοποίηση. Επίσημη, βαρύγδουπη, για μορφωμένους. Σημαίνει όχι ετυμολογικά, αλλά σε απλά ελληνικά, ότι οι τράπεζες δεν είχαν τα λεφτά που έπρεπε να έχουν και κάποιος τους έδωσε τα λεφτά που έπρεπε να έχουν. Δεν είχαν τα λεφτά που έπρεπε να έχουν, σημαίνει πως οι καταθέσεις του κοσμάκη πχ, εξαϋλώθηκαν με ένα θαυμαστό τρόπο. Κάποιος τους έδωσε τα λεφτά που έπρεπε να έχουν, σημαίνει πως το κράτος, δηλαδή οι κυβερνήσεις που διαφυλάσσουν τα συμφέροντα του λαού που τους ψηφίζει, πήραν τα χρήματα του κόσμου, από τον κρατικό κορβανά, από τα ασφαλιστικά ταμεία και από όπου αλλού υπήρχαν λαϊκά λεφτά και τα έδωσαν στους τραπεζίτες. Για να δίνουν, οι τραπεζίτες δάνεια στους μεγαλοβιομήχανους, μεγαλοεργολάβους, μεγαλοκαναλάρχες και κάθε είδους μεγαλοδιαπλεκόμενους. Δανεικά, αλλά κυρίως αγύριστα.
Επειδή αυτό το πιθάρι δεν είχε και δε θα έχει πάτο, υποχρέωσαν τον κόσμο να πληρώνει με πλαστικό χρήμα, δηλαδή να κάνει τις οικονομικές συναλλαγές του, μέσω των τραπεζών, με πλαστική κάρτα. Το ληστρικό δίδυμο Κράτος – Τράπεζες. Λες και εμείς δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα λεφτά μας και να πληρώσουμε μόνοι μας τον έμπορο και είχαμε ανάγκη από τον μεγάλο αδελφό, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν δούλεψε για να μαζευτούν τα δικά μας χρήματα. Για κάθε τέτοια πληρωμή, έπαιρναν και τουλάχιστον το 2%, της αξίας του εμπορεύματος. Πήραν «προμήθεια», ακόμα και από τα περίπτερα… Και όλα αυτά στο όνομα της εξυγίανσης της οικονομίας. Και της αποψίλωσης της τσέπης των πολλών.
Αποτέλεσμα; Οι τράπεζες είναι πάλι μείον. Ο Τύπος έγραψε: «Καθώς οι χορηγήσεις δανείων παραμένουν στάσιμες και τα επιτόκια χορηγήσεων σε αρνητικό έδαφος, οι υπηρεσίες και η χρήση καρτών φαίνεται πως αποτελούν μονόδρομο για την οργανική τους κερδοφορία -σε συνδυασμό με τη μείωση των δαπανών μέσα από συρρίκνωση του δικτύου». Των τραπεζών.
Κλείνουν τραπεζικά καταστήματα για να εξοικονομήσουν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων, δημιουργώντας ουρές στην εξυπηρέτηση των πελατών – θυμάτων. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουν επιβάλει τους τελευταίους μήνες μια σειρά από «προμήθειες» που πριν από έναν χρόνο δεν υπήρχαν στον τιμοκατάλογο υπηρεσιών. Από 5 ευρώ και άνω θα πληρώσετε, αν χάσατε την πλαστική κάρτα σας, σας την έκλεψαν ή δεν πήρατε χαμπάρι πως έληξε, για την Επανέκδοσή της. Αν δεν είστε αριθμομνήμων και δεν θυμάστε το pin σας και το μπλοκάρετε πληκτρολογώντας το …ευλογημένο, ή ο κλέφτης προσπαθήσει να βάλει το pin και το μπλοκάρει, η αλλαγή/απεμπλοκή pin, τιμάται…
Ας σκεφτούμε σοβαρά την ανέγερση μνημείου για τη γιαγιά από τα Αγιάσματα Κεράμου (το βορειότερο χωριό της Χίου), που όχι μόνο πρέπει να φτάσει στην πόλη της Χίου, για να σηκώσει τη σύνταξή της, αλλά δε θυμόταν το ρημάδι το pin.
Αν, λέμε αν, όλοι οι πολίτες στον κόσμο, ζητούσαν ταυτόχρονα να σηκώσουν τις καταθέσεις τους από στις τράπεζες, σε μια μέρα, θα γινόταν της Αποκαλύψεως. Των μαφιόζων, κατεργαράκων κλεφταράδων.
Είναι λογικά αυτά τα πράγματα; Απολύτως λογικά και συμμαζευτείτε, γιατί υπάρχουν και άλλα…ΛΟΓΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
«Μου αρέσουν οι Κούρδοι, αλλά δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία». Είπε ο Τραμπ. Παιδιά, ούτε εμείς στείλαμε τον Κολοκοτρώνη, βοήθεια, στον πόλεμο Βορείων και Νοτίων. Ας προσέξουμε λιγάκι τι λέμε, μη και πάρουμε σειρά, μετά τους Κούρδους σύμμαχους. Στην απέραντη, λογική, σοφία του Τραμπ.
Τέλος σας προσφέρουμε, ως μπόνους και μια Εξαΰλωση με ένα θαυμαστό τρόπο.
«Την απαλλαγή του Σταύρου Ψυχάρη και των 10 μελών του διοικητικού συμβουλίου της Alpha Bank, οι οποίοι φέρονται να συμμετείχαν στη χορήγηση δανείων στον ΔΟΛ χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις, αποφάσισε η ελληνική Δικαιοσύνη». Τον ταλαιπώρησαν αδίκως τον καημένο. Μα να ζητάνε εγγυήσεις από τον ΚΥΡΙΟ Ψυχάρη; Τον ΚΥΡΙΟ Ψυχάρη; Να ζητάνε από τον κυρ Μήτσο, το συνεργιατζή, το καταλαβαίνουμε.
Τάνια
