Αυτό είναι. Οι ΗΠΑ χωρίς προσωπείο, χωρίς μπούργκα. Κυνικά, απροκάλυπτα, ώστε να πέσουν οι μάσκες και το τέρας να παρουσιαστεί με το πραγματικό του πρόσωπο. Μετά τον Καναδά, τον Παναμά και τη Γροιλανδία, ο Τραμπ ανακοίνωσε δίπλα στα χαμόγελα του Νετανιάχου πως οραματίζεται να ισοπεδώσει τη Γάζα, να διώξει τους Παλαιστίνιους στις γειτονικές χώρες, να ξαναχτίσει την περιοχή και να εγκατασταθεί με το Ισραήλ σ’ αυτήν. Αν δεν αποτελούσαν τμήμα μιας επίγειας κόλασης για την Παλαιστίνη, θα ήταν τμήμα θεατρικής επιθεώρησης μαύρου χιούμορ. Οι νέες πολιτικές φαντασιώσεις του Τραμπ είναι τμήμα της αλυσίδας που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας και δεν αποκλείει απολύτως τίποτα. Η υπερδύναμη σφαδάζει και γι’ αυτό το λόγο είναι άκρως επικίνδυνη. Αυτό το καταλαβαίνουν ήδη οι λαοί.
Με μία δόση παραδοξολογίας οι φοιτητές στο γαλλικό Μάη του 1968 έλεγαν πως «κάτω από την άσφαλτο υπάρχει νερό». Που πάει να πει πως κάτω από τη φαινομενική ακινησία υπάρχει η κίνηση, η εξέλιξη, η ζωή, η ταξική πάλη. Αυτό αποδείχνεται στο ζήτημα των Τεμπών, όπου όλη η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους διεκδικώντας να τιμωρηθούν οι ένοχοι, να βρεθεί η αλήθεια, να πληρώσουν οι φυσικοί και ηθικοί φονιάδες. Δεν υπονοούμε ότι βρέθηκε νερό, εννοούμε ότι η εκπληκτική πανκινητοποίηση αποστομώνει όσους έλεγαν πως «δε γίνεται τίποτα». Οι τιποτιστές πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, να μην πέσουμε στα δικαστήρια, να μη γονατίσουμε και να πούμε με πολιτικό πνεύμα πως «τά πάντα ρεῖ».
Καθαίρεσε, όπως αναμενόταν, το κράτος Μητσοτάκη δύο διευθυντές και δύο υποδιευθυντές σχολείων στην Κέρκυρα επειδή δεν αξιολογούσαν τους συναδέλφους τους. Υπακούοντας στην απόφαση των συνδικαλιστικών οργάνων τους οι παραπάνω συνάδελφοι από σχολεία της πόλης και των χωριών του νησιού ανήκουν, όπως ήταν φυσικό, στην αριστερά, είναι εξόχως αγαπητοί στους μαθητές τους, στους καθηγητές και στην τοπική κοινωνία. Έχουν να επιδείξουν γνώσεις στο αντικείμενό τους, ενδιαφέρον για το σχολείο τους και τα γενικότερα κοινωνικά ζητήματα. Όπως δήλωσε η στήλη στους διωχθέντες εκπαιδευτικούς «οι διώξεις για το δάσκαλο είναι ότι είναι οι λαβωματιές για τον πολεμιστή. Τίτλος τιμής». Ας κάνουν τα σωματεία και τα σχολεία τους το καλύτερο δυνατό. Τώρα.
Οπωσδήποτε θα έχουμε ακούσει για το εφοπλιστικό δαιμόνιο που φέρνει τους πλοιοκτήτες «μας» στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου στόλου. Αυτοί που αγόρασαν σαπάκια, έβαλαν σημαία Λιβερίας και πήραν πληρώματα απ’ τις Φιλιππίνες. Αυτό λοιπόν το θαλάσσιο κεφάλαιο επιδεικνύει πάλι το δαιμόνιό του ώστε να προσπορίσει νέα κέρδη. Από τον πόλεμο! Όπως οι κατασκευαστικές εταιρείες που τρίβουν τα χέρια τους για την ισοπεδωμένη Γάζα. Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε: Οι Έλληνες εφοπλιστές πούλησαν 127 τάνκερ στη Ρωσία (υποτίθεται ότι υπάρχει εμπάργκο), υπάρχουν deal ύψους 5,7 δισ. ευρώ, ταυτόχρονα αμερικάνοι και ευρωπαίοι εφοπλιστές συναλλάχθηκαν με τη Ρωσία σε ύψος 4,8 δισ. ευρώ. Οι «δικοί» μας χρησιμοποιούν ως γέφυρες την Κίνα και το Βιετνάμ και αποκόμισαν 6 δισ. ευρώ πουλώντας παλιά τάνκερ. Κατά τ’ άλλα ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά κρατεί. Οι μεγάλοι μουγκρίζουν και οι λαοί πληρώνουν τη διαφορά…
