Στα μέσα Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκαν εκλογές στο Σωματείο Διπλωματούχων Ξεναγών της Αθήνας, ακριβώς μια εβδομάδα μετά την Απολογιστική Συνέλευση των μελών. Έγιναν αρχαιρεσίες ύστερα από μια έντονη χρονική περίοδο δύο ετών, που περιέλαβε τη μετατροπή των πέντε μεγαλύτερων μουσείων της χώρας σε Ν.Π.Δ.Δ. αλλά και τη γενικότερη τάση προς την περαιτέρω εμπορευματοποίηση των μνημείων (βλ. ιδιωτικές ξεναγήσεις στην Ακρόπολη αξίας 5.000 ευρώ), τη διαπραγμάτευση και τελικά την υπογραφή ΣΣΕ με σχετική αύξηση ύστερα από χρόνια στασιμότητας, και, κυρίως, την κατάργηση του νόμου 710/1977 περί ξεναγών, προς μια πιο «εκσυγχρονισμένη εκδοχή του» (πλέον νόμος Κεφαλογιάννη 5121/2024), που ουσιαστικά καταστρατηγεί το επάγγελμα από πλευράς εκπαίδευσης και δικαιωμάτων, γεγονός που οδήγησε σε πανελλαδική απεργία τον περασμένο Ιούλιο, μεσούσης της τουριστικής σεζόν.
Στη Συνέλευση, πέρα από μια παρουσίαση των πεπραγμένων, αποτυπώθηκαν για μια ακόμα φορά τα προβλήματα και οι διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του Σωματείου, για τον τρόπο επίλυσης των ζητημάτων (είναι χαρακτηριστικό ότι προκρίθηκε κατά κόρον η νομική οδός και η διπλωματία με τους κυβερνητικούς φορείς από την πλειοψηφία του ΔΣ και όχι η δημόσια κριτική, η καταγγελία, η ρήξη με την κυβερνητική πολιτική), για την ελλιπή ενημέρωση και, κατ’ επέκταση, απροθυμία των συναδέλφων να συμμετάσχουν στα αμιγώς συνδικαλιστικά ζητήματα και να εμπλακούν ενεργά σ’ αυτά (απεργίες, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων).
Η δυσφορία κάποιων μελών για τις μέχρι τώρα κινήσεις (η μη) του Σωματείου αποτυπώθηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς οι προοδευτικές αντιπολιτευτικές φωνές ενίσχυσαν την εκπροσώπησή τους στο νεοεκλεγέν ΔΣ, εκλέγοντας 2 έδρες – εκ των οποίων τη μία πήρε η ΕΡΓΑΣ. Ήταν οι φωνές που μίλησαν για την ανάγκη συσπείρωσης των μελών για ζωντανές συζητήσεις και λήψεις αποφάσεων και όχι για ενέργειες στη λογική της ανάθεσης, για τη δυνατότητα σύνδεσης του Σωματείου με την κοινωνία και τη συστράτευση με συναφείς επαγγελματικούς κλάδους, για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών από την επέλαση της ιδιωτικοποίησης. Ο δρόμος θα είναι μακρύς, αλλά είναι εκεί για να τον διαβούμε και να αλλάξουμε νοοτροπίες χρόνων.
