Να σταθούμε στο πλευρό των λαών που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής και σιωνιστικής επιθετικότητας
Αφού προσπάθησαν με κάθε τρόπο οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις από το 2011, με στρατιωτικές επεμβάσεις, υποκίνηση και οργάνωση εμφύλιου πολέμου, οικονομικό αποκλεισμό και κυρώσεις να στραγγαλίσουν τη Συρία και να την υποτάξουν, τελικά κατάφεραν στις νέες διεθνείς και περιφερειακές συνθήκες που διαμορφώθηκαν το τελευταίο διάστημα να ανατρέψουν από «τα μέσα» την κυβέρνηση Άσαντ και να προσβλέπουν τώρα σε μια Συρία που θα υπηρετήσει τα συμφέροντα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ και τις επιδιώξεις τους στη Μέση Ανατολή.
Όπως υπογραμμίζει η Ανακοίνωση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ (8-12-2024):
«Οι νέες δραματικές εξελίξεις αποτελούν επανάληψη της μακρόχρονης ένοπλης σύγκρουσης που ξεκίνησε πριν 13 χρόνια με την επέμβαση των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, που όμως δεν πέτυχε την ανατροπή του Άσαντ, χάρη στη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας το 2015. Μια επανάληψη που επιχειρείται μέσα στους νέους διεθνείς όρους που έχουν δημιουργήσει οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, με τις ξένες δυνάμεις που επεμβαίνουν, πάλι, να εκτιμούν ότι η συγκυρία ευνοεί την προώθηση των σχεδίων τους εκεί:
Για να βάλουν ισχυρότερο πόδι στη Συρία και να ενισχύσουν την ανάμιξή τους στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Για να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο πίεσης στη Ρωσία ώστε να δημιουργήσουν ευνοϊκότερους όρους διαπραγμάτευσης σχετικά με την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Για να πλευροκοπήσουν το Ιράν και να πλήξουν τις συνδέσεις του με τις φιλικές του δυνάμεις, όπως η Χεζμπολάχ στο Λίβανο και η Χαμάς στην Παλαιστίνη».
Τώρα πανηγυρίζουν τα προπαγανδιστικά επιτελεία των ιμπεριαλιστών όχι τόσο για τη νίκη τους αλλά για την ανατροπή του Άσαντ και ακόμη περισσότερο για το ισχυρό πλήγμα που δέχθηκε η Ρωσία και το Ιράν.
Και δεν πανηγυρίζουν για τη νίκη τους, γιατί είναι ζητούμενο αν -με τις δυνάμεις που κυριαρχούν τώρα- η Συρία θα αποτελέσει λάφυρο για τη Δύση και δεν θα μετατραπεί σε μια «μαύρη τρύπα», όπως ακριβώς συνέβη με τη Λιβύη ή δεν μετεξελιχθεί σε ένα σκληρό ισλαμιστικό κράτος, εχθρικό στη Δύση, όπως το Αφγανιστάν ή το Ιράκ. Αυτή η κατάσταση υπαγορεύει στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, ταυτόχρονα με τα άμεσα σχέδια αξιοποίησης της νέας πραγματικότητας που επεξεργάζονται, να είναι συγκρατημένα, να εκφράζουν τις «ανησυχίες τους» για τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν για τα συμφέροντά τους το επόμενο διάστημα στη Συρία. Αυτό δεν εμποδίζει βέβαια τα προπαγανδιστικά επιτελεία του ιμπεριαλισμού να επιδίδονται σε μια εκστρατεία εξαγνισμού των μέχρι χθες σκληρών τζιχαντιστών και σε μια νύχτα να τους μετατρέπουν σε «αντάρτες» ακόμη και «επαναστάτες».
Οι δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα στη Συρία
Ένας συνασπισμός ετερόκλητων αντιδραστικών δυνάμεων κατάφερε σε ελάχιστες μέρες να ανατρέψει την κυβέρνηση Άσαντ χωρίς στην πραγματικότητα να δώσει καμιά στρατιωτική μάχη, αφού ο κυβερνητικός στρατός αποδείχθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να προβάλει αντίσταση, κατέρρευσε, ενώ Ρωσία και Ιράν αδυνατούσαν να προσφέρουν στρατιωτική στήριξη στον Άσαντ.
Ο συνασπισμός των δυνάμεων που ανέτρεψε τον Άσαντ βρίσκεται υπό την ηγεσία της τζιχαντιστικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ-Σάμ (HTS). Μαζί τους συνεργάζεται και ο λεγόμενος «Συριακός Εθνικός στρατός» που υποστηρίζεται και ελέγχεται από την Τουρκία και η βάση του ήταν στη βορειοδυτική Συρία. Να σημειώσουμε ότι ο ηγέτης της HTS, Αλ Τζολάνι, που φαίνεται να ελέγχει τις εξελίξεις στη Συρία, πριν λίγα χρόνια πολέμησε μέσα από τις γραμμές του Ισλαμικού Κράτους, τον περιβόητο ISIS, και ήταν μέλος της Αλ Κάιντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σήμερα παραμένει επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ με 10 εκατομμύρια δολάρια και η HTS βρίσκεται στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Το τελευταίο διάστημα βέβαια, με τις υποδείξεις των Δυτικών προσπαθεί να απεκδυθεί τα χαρακτηριστικά του ακραίου ισλαμιστή και να εμφανιστεί με διαφορετικό προσωπείο, ενώ θεωρείται ότι βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο των Αγγλοαμερικανών. Αν αυτά αποτελούν τη δημόσια εικόνα που εμφανίζεται στο προσκήνιο, στο παρασκήνιο οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όλα αυτά τα χρόνια, πολύ περισσότερο το τελευταίο διάστημα, δεν σταμάτησαν λεπτό να εξοπλίζουν και να στηρίζουν ενεργά τη δράση αυτών των τζιχαντιστικών οργανώσεων, όπως πολλές φορές είχε καταγγείλει για τους δικούς του λόγους ο Ερντογάν. Αυτοί φρόντισαν να εξοπλιστούν οι τζιχαντιστές του HTS με drones από την Ουκρανία του Ζελένσκι.
Δίνοντας τα διαπιστευτήριά του στη Δύση, σε συνέντευξή του ο Αλ Τζολάνι στο βρετανικό sky News δήλωσε χαρακτηριστικά: «με τη βοήθεια του Θεού, οι φόβοι της Δύσης θα αποδειχθούν περιττοί». Ενώ δίνοντας δείγματα γραφής μιας φιλοϊσραηλινής στάσης, δήλωσε πριν λίγες μέρες: «Θα πω μόνο ότι είμαστε ευγνώμονες στο Ισραήλ για τα χτυπήματά του κατά της Χεζμπολάχ και ελπίζουμε ότι μετά την πτώση του Άσαντ, το Ισραήλ θα φυτέψει ένα τριαντάφυλλο στον κήπο της Συρίας και θα υποστηρίξει τον συριακό λαό, προς όφελος της περιοχής. Δεν έχουμε άλλους εχθρούς εκτός από το καθεστώς Άσαντ, τη Χεζμπολάχ και το Ιράν. Αυτό που έκανε το Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ στον Λίβανο μας βοήθησε πολύ. Τώρα αναλαμβάνουμε εμείς τα υπόλοιπα». Δηλώσεις που αποτελούν πρόκληση για τον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης που μάχεται ενάντια στη γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ, πρόκληση για όλους τους αραβικούς λαούς και την παγκόσμια προοδευτική ανθρωπότητα.
Με τη σειρά του ο Νετανιάχου, ανταποδίδοντας τις ευγνωμοσύνες των τζιχαντιστών που τους χωρίζει υποτίθεται αγεφύρωτο χάσμα, χαιρέτισε την ανατροπή του Άσαντ ως μια «ιστορική ημέρα» -την οποία απέδωσε στα πλήγματα του Ισραήλ κατά του Ιράν και της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Βέβαια αντί να φυτεύσει ο Νετανιάχου ένα τριαντάφυλλο στη Συρία, όπως ζήτησε ο ηγέτης των τζιχαντιστών, αυτός «φυτεύει» χιλιάδες βόμβες σε όλη την επικράτεια της Συρίας προκαλώντας μια τεράστια καταστροφή στη χώρα.
Η Σύνοδος στο Κατάρ ανάμεσα σε Ρωσία – Τουρκία – Ιράν
Βασικός περιφερειακός παίχτης στη Συρία αναδεικνύεται διαχρονικά η Τουρκία όχι μόνο με τις τρεις στρατιωτικές επεμβάσεις της τα προηγούμενα χρόνια και τη «ζώνη ασφαλείας» που έχει δημιουργήσει κατά μήκος των βόρειων συνόρων της Συρίας, αλλά και για τον λεγόμενο «Συριακό ελεύθερο στρατό» που στηρίζει, εξοπλίζει και ελέγχει στη βορειοδυτική Συρία και αποτελεί κυβερνητικό εταίρο του HTS στην εξουσία. Σε σημαντικό βαθμό φαίνεται πως η τύχη του Άσαντ κρίθηκε στη Σύνοδο στο Κατάρ ανάμεσα σε Ρωσία – Τουρκία – Ιράν, μια εβδομάδα πριν την επικράτηση των τζιχαντιστών στη Συρία. Εκεί διαπιστώθηκε πως η Τουρκία παραβίασε τη συμφωνία της Αστάνα που εγγυόταν την στήριξη της συριακής κυβέρνησης, εξαπολύοντας ουσιαστικά τον «ελεύθερο συριακό στρατό» από το Ιντλίμπ να αναλάβει δράση, όπου υποτίθεται ότι ήταν περιορισμένος με βάση αυτή τη συμφωνία. Ο ίδιος ο Ερντογάν εξάλλου δεν έκρυψε την επιθυμία του για την ανατροπή του Άσαντ και την καταπάτηση της συμφωνίας της Αστάνα, δηλώνοντας πως η Συρία «αξίζει την ελευθερία».
Ρωσία και Ιράν βρέθηκαν σε δυσμενή θέση, χωρίς περιθώριο να έρθουν σε ρήξη μαζί της. Αδυνατώντας να προσφέρει η Ρωσία στρατιωτική στήριξη και να ανοίξει δεύτερο πολεμικό μέτωπο στη Συρία λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, επεδίωξε την επίτευξη ενός προσωρινού συμβιβασμού με την Τουρκία και τις δυνάμεις που ελέγχει στη Συρία για να διατηρήσει τις δυο στρατιωτικές της βάσεις (αεροπορική και ναυτική) που της εξασφαλίζουν την παρουσία της στη Μεσόγειο. Όταν φαίνεται πως πήρε τις διαβεβαιώσεις τής Τουρκίας για τη διατήρηση των βάσεών της, όποια αξία μπορούν βέβαια να έχουν στις σημερινές ρευστές συνθήκες τέτοιες διαβεβαιώσεις, εγκατέλειψε τον Άσαντ, όπως κάνει κάθε ιμπεριαλιστής που δεν έχει σταθερούς συμμάχους αλλά σταθερά συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, η Ρωσία θα πρέπει να διαπραγματευτεί το επόμενο διάστημα με τους τζιχαντιστές κάτω από δυσμενείς όρους τη διατήρηση των βάσεών της. Από την άποψη αυτή, οι εξελίξεις στην Συρία λειτουργούν σαν ένας σοβαρός αντιπερισπασμός της Δύσης για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Βέβαια ο Πούτιν θα επιδιώξει ένα συμβιβασμό στο μεγάλο ιμπεριαλιστικό τραπέζι που προετοιμάζεται να στρωθεί σε λίγους μήνες με τις ΗΠΑ του Τραμπ, όπου θα μπουν σε διαπραγμάτευση και συμψηφισμό τα κέρδη και οι ζημιές στα δυο πολεμικά μέτωπα, τόσο αυτό της Ουκρανίας όσο και αυτό της Συρίας.
Προς το παρόν το σίγουρο είναι πως, αν ο ρωσικός ιμπεριαλισμός στην Ουκρανία καταγράφει σημαντικά κέρδη που με τον άλφα ή βήτα τρόπο φαίνεται ότι θα εξαργυρώσει, στη Συρία δέχθηκε σοβαρό πλήγμα που μπορεί να του προκαλέσει μεγάλη ζημιά αν το επόμενο διάστημα εκδιωχθεί από τη χώρα, χάνοντας τον έλεγχο που ασκούσε στη Συρία, το έρεισμά του στη Μ. Ανατολή και τη μόνιμη στρατιωτική παρουσία του στην Α. Μεσόγειο. Εξίσου σημαντικό πλήγμα δέχθηκε και το Ιράν, αφού έχασε τις δυνάμεις που διέθετε στη Συρία και τον σημαντικότερο εταίρο του στη Μέση Ανατολή, την πρόσβαση στη Μεσόγειο Θάλασσα, ενώ βρίσκεται τώρα η Χεσμπολάχ στο Λίβανο απομονωμένη και εξασθενημένη χωρίς εδαφική συνέχεια. Ένας κρίκος στην αλυσίδα των δυνάμεων της αντίστασης -όπως τις αποκαλεί το Ιράν- έσπασε στη Συρία, με αποτέλεσμα να χάνει σημαντικό μέρος της επιρροής που ασκούσε εδώ και αρκετά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την υπόθεση της Παλαιστίνης.
Η επόμενη μέρα στη Συρία
Αν ο πολύπαθος συριακός λαός ζει 13 χρόνια σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας, αποκλεισμών, φοβερών οικονομικών κυρώσεων, εμφύλιου πολέμου που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διώξεων και προσφυγιάς κοντά του μισού πληθυσμού της, που ρήμαξαν τη χώρα και οδήγησαν το καθεστώς Άσαντ σε σάπισμα και κατάρρευση, τώρα μεγαλύτερα δεινά προοιωνίζονται, καθώς προβάλλει άμεσα ο κίνδυνος του διαμελισμού της ενιαίας Συρίας και των πολλαπλών εσωτερικών εμφύλιων συγκρούσεων ανάμεσα σε φατρίες και πολέμαρχους ελεγχόμενους από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις, όπως συμβαίνει μια δεκαπενταετία στη Λιβύη. Ένα μεγάλο πλιάτσικο πάνω σε όποιο πλούτο διαθέτει η χώρα θα ξεκινήσει άμεσα.
Τα ισχυρά γειτονικά κράτη ετοιμάζονται να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους προσφέρει μια αδύναμη, κατεστραμμένη Συρία για να αποσπάσουν εδάφη της. Ήδη το Ισραήλ εξαπολύει συνεχείς ανελέητους βομβαρδισμούς καταστρέφοντας τη στρατιωτική δύναμη και τις υποδομές της Συρίας, ενώ μπήκε σε χωριά της νοτιοδυτικής Συρίας, διευρύνει την κατακτημένη περιοχή στα υψίπεδα του Γκολάν προσπαθώντας να δημιουργήσει μια «ζώνη ασφαλείας», δηλαδή να αποσπάσει και να κατακτήσει νέα συριακά εδάφη στο Νότο. Με αυτό τον τρόπο ανταποδίδει ο Νετανιάχου τα ευχαριστήρια του νέου τζιχαντιστή ηγέτη της Συρίας προς το Ισραήλ. Αντίστοιχες «ζώνες ασφαλείας» επιδιώκουν να δημιουργήσουν στο βορρά η Τουρκία και ανατολικά το Ιράκ τεμαχίζοντας τη χώρα, ενώ οι Κούρδοι στα βορειοανατολικά -αντιμέτωποι με τον κίνδυνο επίθεσης από τις τζιχαντιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα αυτές που έχουν στρατολογηθεί από την Άγκυρα- προσφεύγουν στις ΗΠΑ και το Ισραήλ για προστασία, διακινδυνεύοντας να μετατραπούν σε πειθήνια όργανα των ιμπεριαλιστών και των σιωνιστών.
Πάνω σε αυτή τη δυσοίωνη προοπτική για τη Συρία, της διάλυσης και του διαμελισμού, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να αναβιώσουν τα απομεινάρια του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους που στις γραμμές του πριν μια δεκαετία είχε θητεύσει ο Αλ Τζολάνι και να εγκαθιδρυθεί ξανά ένα χαλιφάτο στη Συρία, γεγονός που θα κάνει ακόμη πιο επώδυνο και σκοτεινό το μέλλον για το συριακό λαό.
Το βέβαιο είναι πως η ανατροπή του Άσαντ τροφοδοτεί με μεγαλύτερη αστάθεια όλη τη Μέση Ανατολή και οξύνει την ήδη τεταμένη κατάσταση από τους πολέμους και τις στρατιωτικές επιθέσεις του κράτους-τρομοκράτη Ισραήλ ενάντια στην Παλαιστίνη, το Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη, το Ιράν.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως ήταν φυσικό, βρέθηκε ξανά με τα αφεντικά της «στη σωστή πλευρά της ιστορίας», δηλαδή χαιρέτισε την ανατροπή του Άσαντ και την εγκαθίδρυση της τζιχαντιστικής εξουσίας στη Συρία. Κανένα πρόβλημα δεν έχει να στηρίξει τζιχαντιστές, αρκεί αυτοί να είναι με τους δυτικούς πάτρωνές της και τους σιωνιστές.
Όταν κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα με τις στρατιωτικές επεμβάσεις και τους πολέμους στην Ουκρανία, τη Συρία, τη μαρτυρική Παλαιστίνη και ηχούν τα τύμπανα του πολέμου σε πολλές περιοχές του κόσμου, πρέπει σταθερά και επίμονα να θέσουμε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να φρενάρει τη φιλοπόλεμη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα που εκδηλώνονται στην πιο άγρια μορφή. Να σταθούμε στο πλευρό των λαών που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής και σιωνιστικής επιθετικότητας. Να σταθούμε στο πλευρό του αδούλωτου Παλαιστινιακού λαού στον ανειρήνευτο αγώνα του ενάντια στους σιωνιστές κατακτητές για πατρίδα και ελευθερία. Ο λαός μας πρέπει να δυναμώσει τον αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό του αγώνα, να απαιτήσει να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανονατοϊκά επιθετικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και κάθε στρατιωτική αποστολή όπλων στα ανδρείκελα της Ουκρανίας, παλεύοντας για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών.
