Να κάνουμε σταθερά βήματα στην αγωνιστική πορεία μας
Στις 7 Δεκέμβρη θα πραγματοποιηθεί η ετήσια σύσκεψη της Πορείας, νεολαίας του Μ-Λ ΚΚΕ. Η σύσκεψη πραγματοποιείται σε ένα ρευστό πολιτικό περιβάλλον, τόσο σε διεθνές όσο και σε εγχώριο επίπεδο. Βασικό στοιχείο που τροφοδοτεί τις διεθνείς εξελίξεις είναι τα δύο ενεργά πολεμικά μέτωπα τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Μ. Ανατολή.
Κοντά τρία χρόνια από τη στρατιωτική εισβολή του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία, ο πόλεμος βρίσκεται σε σημείο καμπής. Και αυτό, διότι η απόφαση Μπάιντεν να επιτρέψει στο αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσει ρωσικό έδαφος αποτελεί σοβαρή κλιμάκωση με απρόβλεπτες συνέπειες. Την απόφαση αυτή του προέδρου των ΗΠΑ ακολούθησε η αντίστοιχη της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, με την αντίδραση της Ρωσίας να είναι άμεση. Η τελευταία προχώρησε στην εκτόξευση ενός νέου βαλλιστικού πυραύλου προς την Ουκρανία και προχώρησε σε επικαιροποίηση του πυρηνικού της δόγματος με τις πυρηνικές απειλές να επανέρχονται στο τραπέζι. Πρόκειται για μια καταστροφική σύγκρουση για την Ουκρανία και το λαό της, με τον κίνδυνο πυροδότησης ενός ευρύτερου πολέμου να δυναμώνει. Αποδεικνύεται ξανά ότι το κύριο πρόβλημα της Ουκρανίας και του λαού της είναι πρόβλημα ιμπεριαλιστικής ανάμειξης και επέμβασης. Και ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις πρέπει να κατευθύνεται ο αγώνας της εργατικής τάξης και του λαού της Ουκρανίας. Για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από ΗΠΑ και Ρωσία, για να ανατραπούν οι κυβερνήσεις ανδρεικέλων που εγκαθιδρύουν, για να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ούτε να μετατραπεί σε προτεκτοράτο της Ρωσίας, για τη συντριβή των φασιστικών δυνάμεων και την ανατροπή συνολικά του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Το ίδιο ανησυχητικές είναι οι εξελίξεις στο άλλο μεγάλο πολεμικό μέτωπο στην περιοχή της Μ. Ανατολής, όπου εδώ και πάνω από ένα χρόνο ο ισραηλινός σιωνισμός με τις πλάτες των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ έχει προχωρήσει στη δολοφονία δεκάδων χιλιάδων αμάχων Παλαιστινίων και στην ισοπέδωση της Γάζας, εξαπολύοντας μια πρωτοφανή επιχείρηση γενοκτονίας και διωγμού του Παλαιστινιακού λαού. Λίγους μήνες πριν το κράτος-δολοφόνος εισέβαλε στο Λίβανο, σκορπώντας τον θάνατο και τον όλεθρο, αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Την ίδια στιγμή ο ισραηλινός φασισμός εκτοξεύει καθημερινά απειλές προς το Ιράν, η εμπλοκή του οποίου θα κινδύνευε να βάλει φωτιά στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής. Όμως, παρά την καταστροφή και τον θάνατο που σπέρνει το Ισραήλ όχι μόνο δεν καταφέρνει να επιτύχει τους στόχους του, αλλά αντίθετα φαίνεται να εγκλωβίζεται σε μια κατάσταση που του δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και από την οποία δεν είναι εύκολη η διέξοδος. Και αυτό πρώτα από όλα πιστώνεται στη γενναία και ηρωική αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού που εξακολουθεί να καταφέρνει χτυπήματα στον ισραηλινό στρατό και να τον κρατά καθηλωμένο. Η κυβέρνηση Νετανιάχου, μετά από έναν χρόνο, όχι μόνο δεν κατάφερε να φέρει πίσω τους ομήρους όπως υποσχόταν, όχι μόνο δεν μπόρεσε να εξαλείψει την παλαιστινιακή αντίσταση όπως διατυμπάνιζε, αλλά και η τελευταία συμφωνία εκεχειρίας με το Λίβανο πιστοποιεί ακριβώς τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Ταυτόχρονα και η απόφαση του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου να εκδώσει εντάλματα σύλληψης για Νετανιάχου και Γκάλαντ, κατηγορώντας τους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μεγαλώνει τη διεθνή απομόνωση των σιωνιστών. Όλα αυτά αποτυπώνουν τους νέους συσχετισμούς που αναδύονται παγκόσμια, με τους συμμάχους του Ισραήλ να αποδυναμώνονται και τους ανταγωνιστές τους να ενισχύονται, κάνοντας το χρόνο να κυλάει σε βάρος του.
Οι ευρωεκλογές που πραγματοποιήθηκαν πριν λίγους μήνες ήρθαν να πιστοποιήσουν τη βαθιά και ολόπλευρη κρίση στην οποία βρίσκεται η ΕΕ. Μια κρίση στην οποία παραδέρνει εδώ και καιρό και η οποία το τελευταίο διάστημα βαθαίνει ακόμα περισσότερο, ειδικά μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, με την αποχή να σαρώνει και την ακροδεξιά να ενισχύεται σε μια σειρά από χώρες. Όλα τα πλαστά αφηγήματα με τα οποία οι ιθύνοντες της ΕΕ βομβάρδισαν τους λαούς της καταρρέουν πια ταχύτατα. Η οικονομική κρίση που για μια ακόμη φορά βαθαίνει, η πολεμοκάπηλη και η αντιμεταναστευτική πολιτική, το τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η καταλήστευση και η εκμετάλλευση των πιο αδύναμων χωρών, όπως η Ελλάδα, τροφοδοτούν την πολιτική κρίση από την οποία διέρχονται πλέον πολλές χώρες της ΕΕ. Βασικό στοιχείο που σημάδεψε και σημαδεύει την τωρινή κατάσταση της ΕΕ αποτελεί η εμπλοκή της στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η τροφοδότηση και η ενίσχυση με κάθε τρόπο αυτού του πολέμου, τουλάχιστον στην αρχή του, η στοίχιση πίσω από της ΗΠΑ και οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από την ΕΕ στη Ρωσία σήμαναν το τέλος του φθηνού ρωσικού αερίου που όλες τις προηγούμενες δεκαετίες τροφοδότησε την γερμανική βιομηχανία. Τώρα η «ατμομηχανή της ΕΕ», όπως ονομαζόταν η ιμπεριαλιστική Γερμανία, παραπαίει. Επί χρόνια είχαν χτίσει μια οικονομία που η παραγωγή της στηριζόταν στη φθηνή ρωσική ενέργεια, που τώρα δεν υπάρχει. Η οικονομική κρίση που σοβεί όλα αυτά τα χρόνια μετατρέπεται σε πολιτική κρίση. Η ΕΕ βρίσκεται σε πολιτική περιδίνηση. Από τη μια η πολιτική και κυβερνητική κρίση σε πολλές χώρες και από την άλλη η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που συνεχίζουν να ξεσπούν με μανία πάνω στις εξουθενωμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες αποτελούν ένα εκρηκτικό κοινωνικό κοκτέιλ. Η ΕΕ βρίσκεται σε μια παραλυτική κατάσταση, αντιμέτωπη με τη βαθύτερη και εντονότερη κρίση της ιστορικής της διαδρομής. Μεγάλα αδιέξοδα ορθώνονται μπροστά της. Η παρακμή και η αποσύνθεση κυριαρχούν.
Από την άλλη, η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και η γενίκευση του πολέμου στη Μ. Ανατολή, η ενίσχυση του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, στο οποίο η ΕΕ αναγνωρίζει δήθεν το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, όπως ονομάζεται η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και η επίθεση σε όλες τις γειτονικές του χώρες, αποτυπώνουν ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της «Ευρώπης της ειρήνης» στην οποία οι ιθύνοντες της ΕΕ ορκίζονται. Είναι η ιμπεριαλιστική ΕΕ που έχει συμμετάσχει όλα αυτά τα χρόνια σε ιμπεριαλιστικές εκστρατείες που κομματιάζουν ολόκληρες χώρες και πνίγουν στο αίμα τους λαούς. Και όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική, τόσο βέβαιο είναι ότι θα αυξάνονται οι στρατιές των προσφύγων και των μεταναστών που θα αναζητούν καταφύγιο σε μια Ευρώπη-φρούριο, με αποτέλεσμα όλο και πιο πολλοί να πνίγονται και άλλοι τόσοι να στέλνονται πίσω στις χώρες προέλευσης -που ονομάζονται πλέον «ασφαλείς χώρες»- ή να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τρίτων χωρών που θα επιδοτούνται από την ΕΕ. Οι διακηρύξεις της «δημοκρατικής Ευρώπης» για πολιτικό άσυλο «πάνε περίπατο». Στο έδαφος αυτής της πολιτικής είναι που βρίσκουν την ευκαιρία να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο όλα τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη. Στο έδαφος αυτής ακριβώς της πολιτικής είναι που σε όλη την Ευρώπη τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα εμφανίζονται ενισχυμένα, να διεκδικούν ή ήδη να κατέχουν την κυβερνητική εξουσία. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα αποκρουστικό πρόσωπο που για τους λαούς στο εσωτερικό της επιφυλάσσει φτώχεια και εξαθλίωση, ενώ στο εξωτερικό τροφοδοτεί την πολεμοκάπηλη πολιτική, εξαπολύοντας ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις πνίγοντας στο θάνατο χώρες και λαούς με αποτέλεσμα τα μεγάλα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών, τους οποίους πνίγει στη Μεσόγειο ή τους κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτή είναι η ΕΕ που και στη χώρα μας όλα τα αστικά κόμματα, στο πλαίσιο της πολιτικής της εξάρτησης, πασχίζουν να την εξωραΐσουν. Να πείσουν πως οι «αξίες» της, οι «αξίες» της Δύσης, είναι υπεράνω κάθε αμφισβήτησης, πως η ένταξη και η παραμονή της χώρας μας σε αυτήν είναι μονόδρομος και πανάκεια. Όμως σε όλο και ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας γίνεται φανερό πως η ΕΕ δεν είναι αυτό που τάξανε, δεν είναι το κοινό σπίτι των λαών όπως διαφημίστηκε. Όλο και ευρύτερα στρώματα του λαού και της νεολαίας αντιλαμβάνονται πως αντίθετα με τα κυρίαρχα αφηγήματα, το μέλλον τους δεν βρίσκεται μέσα στην ΕΕ, αλλά στην πάλη για την έξοδο της χώρας από αυτήν.
Η πανελλαδική σύσκεψη της Πορείας πραγματοποιείται σε μια περίοδο που στο εσωτερικό της χώρας τα προβλήματα για το λαό και τη νεολαία οξύνονται κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Η πολιτική της ακρίβειας συνεχίζει να σαρώνει το λαϊκό εισόδημα, ο πληθωρισμός δεν υποχωρεί, οι τιμές στην ενέργεια και τα καύσιμα παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ το supermarket και τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης αποδεικνύονται είδος πολυτελείας. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται και αναβαθμίζεται η επίθεση σε βασικά κοινωνικά δικαιώματα, όπως η παιδεία και η υγεία, με αποτέλεσμα να υψώνονται νέοι ταξικοί φραγμοί και αποκλεισμοί και ολοένα και ευρύτερα τμήματα λαού και νεολαίας να πλήττονται άμεσα. Η δημόσια υγεία απαξιώνεται, πράγμα που αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για το ακόμα μεγαλύτερο προχώρημα της ιδιωτικοποίησης της υγείας. Ταυτόχρονα συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη ένταση η επίθεση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Σε αυτήν την παιδεία που προετοιμάζουν και υπόσχονται, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δεν χωράνε. Πρόκειται για μια παιδεία που θα απευθύνεται σε λίγους και εκλεκτούς, με τα παιδιά του λαού έξω από αυτή να προορίζονται για φθηνό εργατικό δυναμικό. Πλάι σε αυτήν την πολιτική εξακολουθεί να υπάρχει και να οξύνεται και η πολιτική της καταστολής και της αστυνομοκρατίας. Δεν υπάρχει κινητοποίηση που να μη σημαδεύεται από την ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ. Δεν υπάρχει απεργία που να μην κινδυνεύει να συρθεί από την κυβέρνηση στα δικαστήρια και να βγει παράνομη και καταχρηστική με fast-track διαδικασίες από την κατά τα άλλα ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Την ίδια δικαιοσύνη που αφήνει ακόμα ατιμώρητους τους πραγματικούς υπεύθυνους του δυστυχήματος στα Τέμπη, της ίδιας δικαιοσύνης που συγκαλύπτει κάθε είδους κυβερνητικό σκάνδαλο. Όλο το αντιδημοκρατικό-αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο παραμένει σε ισχύ και χρησιμοποιείται απέναντι σε απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, σωματεία, παρεμποδίζοντας ή απαγορεύοντας σε αρκετές περιπτώσεις την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση. Η πολιτική της καταστολής είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της πολιτικής της ακρίβειας, της εξαθλίωσης και του τσακίσματος των εργατολαϊκών δικαιωμάτων. Ξέρει καλά η κυβέρνηση ότι το αλαζονικό αφήγημα του 41% έχει ξεθωριάσει για τα καλά και ξέρει επίσης ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Και για αυτό προετοιμάζεται απέναντι στις λαϊκές αντιστάσεις, ενισχύοντας την πολιτική της αστυνομικής βίας και της κρατικής τρομοκρατίας.
Ταυτόχρονα, η πολιτική της εξάρτησης εμπλέκει όλο και περισσότερο τη χώρα στους πολέμους σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους για τον λαό και τον τόπο, καθιστώντας τη χώρα όχι στρατηγικό κόμβο, όπως διατυμπανίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά έρμαιο των λυσσαλέων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» του Μητσοτάκη έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο ορμητήριο των ιμπεριαλιστών για να εξαπολύουν οι τελευταίοι τους κατακτητικούς τους σκοπούς. Το αιματοκύλισμα του Παλαιστινιακού λαού εξακολουθεί να βαφτίζεται από την κυβέρνηση και τα κυβερνητικά ΜΜΕ «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» και «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας». Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεται και η επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο. Τα σύννεφα πάνω από τη Μέση Ανατολή πυκνώνουν και το ενδεχόμενο γενικευμένης ανάφλεξης της ευρύτερης περιοχής εμφανίζεται αρκετά πιθανό.
Στο πλαίσιο αυτό, η ολόπλευρα ξενόδουλη πολιτική του «ανήκομεν εις την δύσιν», η αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, οι ελληνικές φρεγάτες που στέλνονται καθ’ υπόδειξη των αμερικανονατοϊκών στην ανατολική Μεσόγειο και στην Ερυθρά θάλασσα, όχι μόνο δεν διασφαλίζουν τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα, αλλά αντίθετα μόνο ολέθρια αποτελέσματα μπορούν να επιφέρουν για το λαό και τον τόπο.
Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική ο λαός και η νεολαία πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους δρόμο. Όσο και αν σήμερα οι συσχετισμοί φαίνονται δύσκολοι, η ελπίδα εξακολουθεί να βρίσκεται στους αγώνες. Αυτοί είναι που στο τέλος θα κρίνουν το μέλλον. Άλλωστε, κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής πολλοί κλάδοι βγήκαν το προηγούμενο διάστημα και θα βγουν ξανά και ξανά στον δρόμο του αγώνα. Οι αγώνες αυτοί είναι που μπορούν να βάλουν φραγμό στην κυβερνητική πολιτική. Και είναι οι αγώνες αυτοί που έχουν γίνει μέχρι τώρα, που έχουν κουρελιάσει την κυβερνητική αλαζονεία με αποτέλεσμα τα σύννεφα πάνω από την κυβέρνηση της ΝΔ να πυκνώνουν και μεγάλα κομμάτια του λαού και της νεολαίας να αποδεσμεύονται από την επιρροή της, όπως άλλωστε κατέδειξαν και επιβεβαίωσαν και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πανελλαδική σύσκεψη της Πορείας θα έρθει να συζητήσει πάνω στα βασικά πολιτικά ζητήματα της περιόδου και ταυτόχρονα να κάνει τον απολογισμό δράσης του προηγούμενου χρόνου. Θα τεθούν νέα καθήκοντα και στόχοι. Βασική κατεύθυνση αποτέλεσε τα προηγούμενα χρόνια και θα αποτελέσει και πάλι η οργανωτική ανάπτυξη της Πορείας, η σύνδεση της οργάνωσης με ευρύτερα κομμάτια της νεολαίας, μαθητικής, φοιτητικής και εργαζόμενης, ώστε να μπορέσει η Πορεία να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο κίνημα της νεολαίας της χώρας μας, ένα κίνημα που θα βρίσκεται στο πλευρό του λαού και στην πάλη του ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας και της εξαθλίωσης, ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης και της εμπλοκής στον πόλεμο.
