Χρόνο με το χρόνο, όσο ο λαός δεν ξεχνά και το Πολυτεχνείο, μισό αιώνα τώρα, φλογίζει τις καρδιές της νεολαίας και οδηγεί τα βήματά της στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, άλλο τόσο σταθερά τα αστικά επιτελεία επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία, όπως τα βολεύει, με αποσιωπήσεις, χαλκευμένες ειδήσεις και μια διατεταγμένη άθλια προπαγάνδα.
Θέλουν να περάσουν στη λήθη το αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό Πολυτεχνείο και να το εμφανίσουν σαν έναν αγώνα για μια «δημοκρατία» δικής τους κοπής, στον οποίο συμμετείχαν δήθεν όλοι, οι απόντες και αυτοί που το πολέμησαν.
Θέλουν, όπως λέει ο Λένιν («Κράτος και Επανάσταση»), να το «αγιοποιήσουν», να το βάλουν στο εικονοστάσι, ώστε να το απονευρώσουν και να καταστεί ακίνδυνο για την εξουσία τους, να το μετατρέψουν σε μια ανούσια και τυπική επέτειο – σχολική γιορτή.
Με την παραμορφωτική εικόνα που μεταφέρουν από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης ή και με τη σιωπή γύρω απ’ αυτό, θέλουν να ξεχασθεί ο Νοέμβρης της οργής και να σβήσουν από τη μνήμη των ανθρώπων τις αιτίες που γέννησαν το Πολυτεχνείο. Θέλουν να αποκρύψουν τον πραγματικό ρόλο των κυρίαρχων αστικών πολιτικών δυνάμεων στη μεγαλύτερη εκδήλωση αντίστασης στην 7χρονη δικτατορία. Να μη μαθαίνεται τι αληθινά συνέβη τότε και να μη μεταφέρονται, έτσι, στις νεότερες γενιές τα διδάγματα που δεν βολεύουν την άρχουσα μεγαλοαστική τάξη και τις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που άλλοτε με φασιστικές χούντες και άλλοτε με κοινοβουλευτικό μανδύα καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό.
Και τα αστικά και ρεβιζιονιστικά-αναθεωρητικά κόμματα, όμως, σ’ αυτή τη μεγαλειώδη επαναστατική εκδήλωση της νεολαίας και του λαού λειτούργησαν στον ένα ή στον άλλο βαθμό ως τροχοπέδη.
Οι δυνάμεις των αστικών κομμάτων (Δεξιάς, Κέντρου) -με ελάχιστες εξαιρέσεις- σ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας προσαρμόστηκαν, υποτάχτηκαν στη φασιστική «νομιμότητα». Ήταν σε συνδιαλλαγή με τη χούντα και νομιμοποίησαν τις κινήσεις της (με τη συμμετοχή στο ψευτοδημοψήφισμα του 1973, τη συγκατάθεσή τους στη «φιλελευθεροποίηση» Mαρκεζίνη κ.ά.). Αναζητούσαν την έξοδο από τη δικτατορία «από τα πάνω», με παρέμβαση ξένων ιμπεριαλιστικών παραγόντων, από τους οποίους με τους γνωστούς «γεφυροποιούς» (Αβέρωφ) επιζητούσαν και προσδοκούσαν ρύθμιση για «ομαλή» μετάβαση σε αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς με το λαό στη γωνία.
Στέκονταν μακριά από τις αντιφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις, δεν ήθελαν «να τραβηχτούν τα πράγματα στα άκρα» και απλά κοίταζαν πώς να επωφεληθούν για τους ιδιοτελείς σκοπούς τους από την αντιδικτατορική πάλη που έδινε ο λαός χωρίς τη βοήθειά τους.
Μια ανάλογη προσπάθεια για το «ξαναγράψιμο της ιστορίας» του Πολυτεχνείου από μια άλλη πλευρά, γίνεται και από δυνάμεις που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς και του Κομμουνισμού, για τους δικούς τους σκοπούς.
Σε μια συνολική επιχείρηση προσαρμογής της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας στα προκρούστεια, νεοτροτσκιστικά, αντικαπιταλιστικά καλούπια των ιστοριογράφων του Περισσού, μετατρέπουν τους εθνικοαπελευθερωτικούς-αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του λαού μας 1940-1949 (28η Οκτώβρη, ΕΑΜ, ΔΣΕ) σε «καθαρούς» «ταξικούς», «αντικαπιταλιστικούς» αγώνες, αφαιρώντας τους το βαθύ αντιιμπεριαλιστικό τους περιεχόμενο.
«Ο πόλεμος δεν ξεσπά σε “κενό αέρος”. Είναι αποτέλεσμα των τεράστιων ανταγωνισμών που αναπτύσσονται μεταξύ των καπιταλιστών», «Πόλεμοι – φτώχεια – καπιταλισμός – και τότε και τώρα ίδιος ο εχθρός! Έξω η Ελλάδα από τον πόλεμο!» (από ανακοίνωση της ΚΝΕ 26/10/2024). «Άλλωστε, δεν υπάρχουν και δεν υπήρχαν ποτέ κοινά «εθνικά συμφέροντα» σε μια κοινωνία χωρισμένη σε τάξεις», «Αποδέσμευση (και όχι «έξω») από τις φυλακές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ» (από Ανακοίνωση του ΚΚΕ 26/10/2024), «Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά! Με τους λαούς ενάντια στο σύστημα των πολέμων», αυτές είναι οι θέσεις τους, με αφορμή την πρόσφατη επέτειο για την 28η Οκτώβρη, στις οποίες λογοκρίνεται ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ενώ δεν υπάρχει πουθενά όχι μόνον ο όρος «Εθνική Ανεξαρτησία» αλλά και ο όρος «Εθνική Αντίσταση» που ήταν τότες συνθήματα του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.
Και στις ανακοινώσεις τους για το Πολυτεχνείο, δεν αναφέρεται ο ρόλος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην προετοιμασία, την οργάνωση και εκτέλεση του φασιστικού πραξικοπήματος, για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του στη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή, δεν λέγεται μια λέξη για τα επτά χρόνια αμερικανοστήριχτου φασιστικού καθεστώτος.
Στο Ριζοσπάστη (16/11/2022) -πριν δύο χρόνια- έγραφαν: «…..Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της… Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους».
Το ΚΚΕ δεν «βλέπει» τον οφθαλμοφανή ρόλο των Αμερικάνων στην επώαση του φασισμού και της χούντας των συνταγματαρχών, με τη βοήθεια της CIA, μέσα από τον ΙΔΕΑ, τη δράση των αμερικανών πρέσβεων Πιουριφόϊ, Τάλμποτ, Τάσκα, τις αμερικάνικες βάσεις, το πραξικόπημα στην Κύπρο, τις επενδύσεις του Τομ Πάπας και τόσα άλλα, την προσπάθεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να έχει σταθερά στηρίγματα-προτεκτοράτα στην φλεγόμενη τότε Μέση Ανατολή.
Πρέπει όλα να προσαρμοστούν και να υπηρετήσουν τη σημερινή αντικαπιταλιστική του γραμμή και να εξοβελιστούν στο «πυρ το εξώτερο» τα «ενοχλητικά» συνθήματα του Πολυτεχνείου, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το αίτημα για Εθνική Ανεξαρτησία.
Καπηλεία, πλαστογράφηση, ομολογία
Εκτός όμως αυτού, όλα αυτά τα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μέσα από τις κάθε φορά τοποθετήσεις και ανακοινώσεις του, το ΚΚΕ εμφανίζεται σαν η «ψυχή» της μεγάλης εξέγερσης: «… από την πρώτη στιγμή του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πήραν ξεκάθαρη θέση, τον χαιρέτισαν και τον υποστήριξαν (Ανακοίνωση του ΠΓ, 15/11/73). Στελέχη και μέλη του έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα, δίνοντας μάχη για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενό του, ενάντια και στους ελιγμούς της χούντας, ενώ οι κομματικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στο κρίσιμο ζήτημα, να υπάρξει ενεργή, μαζική υποστήριξη από το εργατικό κίνημα» (Ριζοσπάστης, Τρίτη 15 Νοέμβρη 2022).
Πρόκειται για ασύστολα, επαναλαμβανόμενα -τις τελευταίες δεκαετίες- ψεύδη που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η ΚΝΕ και το ΚΚΕ σίγουρα «πήραν ξεκάθαρη θέση από την πρώτη στιγμή», αλλά αυτή δεν ήταν η υποστήριξη και ο χαιρετισμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, αλλά η μανιασμένη προσπάθεια να αποτρέψουν και στη συνέχεια να ματαιώσουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Και όταν δεν πέτυχαν ούτε το ένα ούτε το άλλο, τη δεύτερη μέρα της κατάληψης σύρθηκαν «δίνοντας μάχη για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενό του», προσπαθώντας απεγνωσμένα, δηλαδή, να του αφαιρέσουν τον αντιφασιστικό, αντιαμερικάνικο, αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και να τον περιορίσουν σε φοιτητικά, συνδικαλιστικά αιτήματα, ανώδυνα για το φασιστικό καθεστώς. Όμως κι αυτή τους η προσπάθεια απέτυχε ολοκληρωτικά και ο χαρακτήρας της εξέγερσης, με τη συμβολή και των μαρξιστικών-λενινιστικών δυνάμεων, πήρε παλλαϊκό, αντιφασιστικό, αντιαμερικάνικο χαρακτήρα.
Και αυτά δεν τα λέμε μόνο εμείς. Τα λέγανε και οι ίδιοι τα πρώτα χρόνια, όταν έπεσε το φασιστικό καθεστώς και ήταν πολύ πρόσφατα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Όταν η πίεση του κόσμου του αντιδικτατορικού κινήματος που συνέχισε να παλεύει, ακόμη και η πίεση της βάσης της ΚΝΕ και του ΚΚΕ ήταν πολύ μεγάλη και οι μνήμες, για το τι πραγματικά έγινε στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του ’73, ήταν πολύ ζωντανές.
Πέρα από την «Πανσπουδαστική Νο 8», τρία χρόνια σχεδόν μετά το Νοέμβρη, στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που έγινε τον Ιούλη του 1976 (που εκδόθηκε και σε βιβλιαράκι «ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ 1973, Έκθεση και συμπεράσματα»), όχι «εν θερμώ» αλλά με μια απόσταση «χρονικής ασφάλειας» από τα γεγονότα, η «ομολογία» είναι σαφής : «Η ΚΟΑ και το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ είδαν καταρχήν την κατάληψη σαν μια επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο και για εξέλιξη της εκδήλωσης σε αντιδικτατορικές διαδηλώσεις…».
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια αλήθεια που οι κυρίαρχες δυνάμεις θέλουν να λησμονηθεί ενώ, από πολλές πλευρές, θολώνεται και παραποιείται.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου όμως παραμένει πάντα επίκαιρο και θα δίνει απαντήσεις σε όλους αυτούς και στις κατασκευασμένες «αλήθειες» τους, με τα συνθήματα που ήταν γραμμένα στην πύλη του, «Έξω το ΝΑΤΟ – Έξω αι ΗΠΑ», «Θάνατος στο φασισμό και στον ιμπεριαλισμό», «Λευτεριά, Λαοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία», αλλά και με την πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, δείχνοντας αυτούς που έστησαν τότε τα πραξικοπήματα σε Ελλάδα και Κύπρο, που στήριξαν την εφτάχρονη δικτατορία και που κινούν και σήμερα τα νήματα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα και την υποτέλεια του εγχώριου αστικού πολιτικού προσωπικού, που τότε και τώρα βρέθηκε και βρίσκεται στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
