Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι
Οι Ευρωεκλογές γίνονται σε μια περίοδο που τα σύννεφα του πολέμου, σκοτεινιάζουν το διεθνή ορίζοντα. Δυο ανοιχτοί μεγάλοι πόλεμοι σε Ουκρανία, Παλαιστίνη και δεκάδες άλλες εστίες πολέμου, επεμβάσεων, πραξικοπημάτων, εξοπλισμών, πυρηνικών εκβιασμών, στρατιωτικών ασκήσεων, αποτυπώνουν τον ανταγωνισμό των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, ΕΕ, από τη Λατινική Αμερική, στη Ζώνη των Σαχέλ, τη Μέση Ανατολή, μέχρι τον Ινδικό, την Κορεατική χερσόνησο και τη Σινική Θάλασσα, όπου φαίνεται να μεταφέρεται το κέντρο του ανταγωνισμού.
Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει το έργο της προηγούμενης θητείας της, αλλά και προηγούμενων κυβερνήσεων, με μια συνεχή, άγρια επίθεση σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα και ελευθερίες, με ένταση της καταστολής. Προσπαθεί με τα «καλάθια» και τα επιδόματα να ξεγελάσει τον κόσμο. Με την ενεργή συμμετοχή-εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, σε ένα ρεσιτάλ υποτέλειας και ξενοδουλείας, οδηγεί την περιοχή και το λαό μας σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική, έρχεται στην επιφάνεια και αποσταθεροποιεί το αλαζονικό κυβερνητικό αφήγημα περί αδιατάρακτης επιβολής του περιβόητου πολυδύναμου εκσυγχρονισμού, η υφέρπουσα, διάχυτη, λαϊκή αμφισβήτηση. Η οργή παύει να είναι βουβή, παύει να είναι αόρατη.
Οι αγώνες των αγροτών, των φοιτητών και πανεπιστημιακών, των υγειονομικών, η μαχητική πανελλαδική κινητοποίηση κατά την τραγική επέτειο του εγκλήματος των Τεμπών, δείχνουν πως η κοινωνική αντοχή και ανοχή εξαντλείται, τα υπόγεια ρεύματα μετατρέπονται σε ρυάκια και ποτάμια διεκδίκησης και αγώνα. Δυστυχώς, ασυντόνιστα και σταθερά υπονομευόμενα από ψεύτικους φίλους, αλλά πάντως ορατά και ηχηρά.
Αυτό που συγκρούεται με την κυβερνητική πολιτική δεν είναι η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, που ουσιαστικά είναι συμπολίτευση, είναι η λαϊκή αντιπολίτευση των αγώνων.
Αυτή η αντιπολίτευση των αγώνων είναι η «άλλη αντιπολίτευση», όπως την χαρακτηρίζουν τα φιλοκυβερνητικά επιτελεία και οι κονδυλοφόροι τους, που «μπορεί να μη μετριέται στις δημοσκοπήσεις, να μην εμφανίζει διαχειριστικές ή άλλες φιλοδοξίες… αλλά λειτουργεί ως υφέρπουσα εστία αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής».
Η νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται, χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα και πολιτική ρευστότητα. Η σχετική πολιτική σταθερότητα, που επικράτησε μετά το 2019, δοκιμάζεται. Το γεγονός της ισχυρής εκλογικής επικράτησης της ΝΔ πριν έναν χρόνο και της προοδευτικής της φθοράς, σαν αποτέλεσμα της αντιλαϊκής της πολιτικής, σε συνδυασμό με την αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανυπαρξία μιας αντιπολίτευσης που να μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να ευνουχίζει τις λαϊκές αντιστάσεις, δεν δημιουργεί συνθήκες πολιτικής σταθερότητας.
Δεν ήρθε βέβαια τυχαία ο κ. Κασσελάκης εξ Αμερικής, αφήνοντας τις αστακοεπιχειρήσεις και αγοράζοντας στο Κολωνάκι ένα διαμέρισμα του 1,8 εκατομμυρίου € για να μείνει. Και όχι γι’ αυτό, αλλά κυρίως για τις θέσεις του, καμιά σχέση δεν έχει με την Αριστερά. Έχει τόση σχέση με την Αριστερά όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Από νωρίς έστειλε το μήνυμα από το Συνέδριο του ΣΕΒ: «Η σύγχρονη Αριστερά δεν πρέπει να δαιμονοποιεί τη λέξη κεφάλαιο, αλλά να το θεωρεί ως εργαλείο επ’ ωφελεία όλων». Πρόσφατα μας είπε: «Είναι στερεότυπο ότι ένας Αριστερός δεν μπορεί να πλουτίσει».
Το κόμμα του, καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ, υπήρξε ο θιασώτης του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου. Ο ίδιος βρήκε να καταδικάσει την ιρανική επίθεση, χωρίς να πει κουβέντα για τους Παλαιστίνιους και την ισραηλινή επίθεση στο Ιρανικό Προξενείο της Δαμασκού.
Τώρα, καθ’ υπόδειξη των αμερικανοτραφών επικοινωνιολόγων του και των Σπηλιωτόπουλων, πραγματοποιεί επίσκεψη στην Παλαιστίνη, για να διαγουμίσει ψήφους από αριστερά, απ’ όπου φαίνεται να έχει απώλειες, λόγω της εμφανούς δεξιάς στροφής του.
Η όλη δημόσια εικόνα του παραπέμπει στο λάϊφ-στάϊλ και στη μεταπολιτική. Ούτε είναι τυχαία η υπερπροβολή του από τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα αυτά των Κυριακού, Βαρδινιγιάννη, Μαρινάκη. Οι κόντρες των ολιγαρχών – καναλαρχών για το μεγάλο φαγοπότι θέλουν και τους πολιτικούς τους εκφραστές.
Το αστικό πολιτικό σύστημα θέλει να αποφύγει φαινόμενα αστάθειας, ανυποληψίας και κυβερνήσεων «κουρελού», σαν εκείνα του 2010-2015, τότε που ΠΑΣΟΚ-ΝΔ χρεωκόπησαν τη χώρα και που οι πολίτες κυνηγούσαν τους βουλευτές τους, τότε που ματαιώθηκε η παρέλαση της 28ης Οκτώβρη με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παπούλια στη Θεσσαλονίκη.
Το σύστημα θέλει να έχει «εναλλακτική» και το διπολικό σύστημα των δυο βασικών πυλώνων τού είναι απαραίτητο. Και αυτό θα γίνει προσπάθεια να στηθεί μέσα και από τις Ευρωεκλογές.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαστε λίγες μέρες πριν από τις Ευρωεκλογές και θα επιχειρήσουμε να εστιάσουμε και να αποδομήσουμε όλη τη μυθολογία για την ΕΕ. Πρέπει έτσι κι αλλιώς, όπως σε κάθε περίπτωση, να κάνουμε έναν απολογισμό.
«Είσαι στην ΕΟΚ; Μάθε για την ΕΟΚ»
Θα το θυμούνται ίσως οι παλιότεροι.
Ήταν το προπαγανδιστικό «σλόγκαν», όταν το 1981 υπογράφηκε η Συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ (ΕΕ), τότε που οι υπέρμαχοι της ένταξης έφθαναν στο σημείο να μιλάνε για «χρυσά κουτάλια». Στη συνέχεια ήρθε το Μάαστριχτ, η ΟΝΕ και το Ευρώ και η κατάσταση επιδεινώθηκε.
Και πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι από τότε εμείς, το Μ-Λ ΚΚΕ, και κάποιοι άλλοι, ήμασταν αντίθετοι στην ένταξη και λέγαμε ότι η χώρα μας θα ενταχθεί στον ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου των ισχυρών κρατών, που θα την μετατρέψει σε παράρτημά του, με τον τριτογενή τομέα και ιδιαίτερα τον τουρισμό διογκωμένο («θα γίνουμε χώρα γκαρσονιών», λέγαμε από τότε), με αποβιομηχάνιση, με καταστροφή του αγροτικού τομέα («οι επιδοτήσεις είναι το χρύσωμα του χαπιού που κάποια στιγμή θα καταργηθούν», λέγαμε επίσης), με διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας.
Ας δούμε 43 χρόνια μετά τι έγινε, η πραγματικότητα έκανε σκόνη την προπαγάνδα τους
Μας έλεγαν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα θα εξισωθούν με αυτούς της Γερμανίας και ότι το «σκληρό» ευρώ θα θωρακίσει την οικονομία από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
Σήμερα, οι μισθοί στη χώρα μας είναι οι κατώτεροι στην Ευρώπη και μια σαρωτική ακρίβεια στερεί από τη λαϊκή οικογένεια βασικά είδη διατροφής. Την ίδια στιγμή, με δεκάδες αντεργατικούς νόμους (Βρούτση – Αχτσιόγλου – Χατζηδάκη – Γεωργιάδη), καταργούν το 8ωρο, ελαστικοποιούν και εντατικοποιούν την εργασία, χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Η χώρα μας είναι η δεύτερη σε φτώχεια χώρα της ΕΕ.
Μας έλεγαν ότι η Ελλάδα, με την ένταξη στην ΕΕ, θα αποκτήσει μια ισχυρή οικονομία και ότι το καθεστώς «κοινοτικής προτίμησης» και οι επιδοτήσεις θα προστάτευαν τα αγροτικά και τα άλλα εγχώρια προϊόντα, για τα οποία θα άνοιγε η «ενιαία αγορά» των 300.000.000 καταναλωτών.
Σήμερα, ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει διαλυθεί. Αποβιομηχάνιση, κλείσιμο εργοστασίων (υφαντουργία, λιπάσματα, ναυπηγεία, ζάχαρη και τελευταία ΛΑΡΚΟ, ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ κλπ).
Το ποσοστό Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΑ) της βιομηχανίας από 17% που ήταν το 1980 έπεσε στο 10,6%. Από το 1980 μέχρι το 2019 έκλεισαν 35.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις και οι βιομηχανικοί εργάτες μειώθηκαν κατά 150.000.
Από την ένταξη στην ΕΟΚ είχαμε μείωση των εξαγωγών και αύξηση των εισαγωγών.
Το εμπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων από θετικό που ήταν πριν το 1980, «σπάει» τα αρνητικά ρεκόρ από έτος σε έτος.
Είχαμε κατακόρυφη μείωση του ΑΕΠ και διπλασιασμό του δημοσίου χρέους από 200 δισ. κοντά στα 400 δισ.
Το καθεστώς της «κοινοτικής προτίμησης» έχει καταρρακωθεί με αθρόες εισαγωγές από τρίτες χώρες και τη σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων. Ο άλλοτε ισχυρός πρωτογενής τομέας (γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία) και μαζί του η φτωχομεσαία αγροτιά έχουν καταστραφεί. Τεύτλα πλέον δεν καλλιεργούμε, η σταφίδα, τα αμπέλια, ο καπνός, το βαμβάκι, τα δημητριακά έχουν δεχτεί θανάσιμο πλήγμα. Εισάγουμε γάλα και κρέας που κάποτε είχαμε αυτάρκεια. Αλιευτικά σκάφη κομψοτεχνήματα καταστράφηκαν με επιδοτήσεις της ΕΕ, αφού πλέον οι χώρες της εισάγουν ψάρια από Αίγυπτο, Τουρκία, Βόρεια Θάλασσα.
Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε χώρα υπηρεσιών και γκαρσονιών που σερβίρουν πλούσιους ευρωπαίους μέσα στη θάλασσα, με μισθούς πείνας και εργασιακές συνθήκες γαλέρας, με 7ημερο 12ωρο και βάλε.
Μας έλεγαν ότι το «κοινωνικό κράτος», οι υποδομές και οι παροχές θα γίνονταν ίδιες με αυτές του «πλούσιου Βορρά».
Σήμερα, ο ελληνικός λαός είναι αντιμέτωπος με την κατεδάφιση του ΕΣΥ και την ολέθρια ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης. Στα πλαίσια των ευρωπαϊκών οδηγιών -και ιδιαίτερα μετά τα μνημόνια- προχωρά και η ιδιωτικοποίηση κάθε άλλου κοινωνικού αγαθού, οργανισμού και υποδομής κοινής ωφέλειας. Από τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, βιομηχανικές υποδομές, μέχρι τους δρόμους, τα τρένα, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, όλος ο πλούτος του ελληνικού λαού παραδίδεται στα ξένα και ντόπια αρπαχτικά.
Όχι μόνο δεν υπάρχει «ευημερία», αλλά έχει επιβληθεί η ληστεία των νέων πολύχρωμων τιμολογίων της ΔΕΗ, η ασυδοσία των «επενδυτών», όπως καταγράφεται στις τραγωδίες του εγκλήματος των Τεμπών και της Αττικής Οδού, η απαξίωση και διάλυση κάθε υποδομής πραγματικής πολιτικής προστασίας, όπως αποτυπώνεται στις πλημμύρες της Θεσσαλίας και τις καταστροφικές πυρκαγιές – πλημμύρες, σε Εύβοια, Μάτι, Μάνδρα κ.α.
Το περιβάλλον βρέθηκε «στο απόσπασμα», με τις χιλιάδες εισαγόμενες ανεμογεννήτριες, «δώρο» στην ασθμαίνουσα γερμανική οικονομία και στο κατασκευαστικό κεφάλαιο, που καταστρέφουν όλα τα βουνά και τα ποτάμια της Ελλάδας. Με την κατάργηση μάλιστα του λιγνίτη, αυξάνουν την ενεργειακή -και όχι μόνο- εξάρτηση της χώρας.
Πολλοί μιλάνε για τους πόρους των περιβόητων «Ευρωπαϊκών προγραμμάτων», τα «χρηματοδοτικά εργαλεία» κατά τους κρατικούς γραφειοκράτες ή τα «λεφτά της ΕΕ» για τους απλούς ανθρώπους.
Αυτά αποτελούν το 1% μόνο του προϋπολογισμού των χωρών της ΕΕ, προέρχονται από τη φορολογία του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, κατευθύνονται σε τομείς που καθορίζει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών (τριτογενή, τουρισμό, «αναπλάσεις», ΑΠΕ και όχι στον πρωτογενή, δευτερογενή, Υγεία, Παιδεία κλπ), μεγάλο μέρος επιστέφει στις πλούσιες χώρες της ΕΕ, για την προμήθεια εξοπλισμού (μηχανήματα, τρακτέρ, εφόδια, φάρμακα κλπ) και το μεγαλύτερο μέρος το απομυζούν μεγάλοι εισαγωγείς, αγροτοδιατροφικά μονοπώλια και άλλοι επιτήδειοι.
[…..]
Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ας δούμε στο σημείο αυτό και τις θέσεις των υπολοίπων κομμάτων:
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ25-Νέα Αριστερά – Πλεύση Ελευθερίας – Ελληνική Λύση-Ακροδεξιά κόμματα, κανένα δεν αμφισβητεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και όλα -κάποια με μερικούς αστερίσκους- είναι υπέρ της ΕΕ. Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Αχτσιόγλου, στελέχη και συνεργάτες του Τσίπρα, που φόρεσαν προεκλογικά τις παλαιστινιακές μαντήλες, παραπέμπουν στην πολιτική του παλιού «καλού» ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί είναι εφεδρείες του συστήματος, κυματοθραύστες για να εγκλωβίσουν συνειδήσεις να μη κινηθούν προς την Πραγματική Αριστερά. Να σας θυμίσουμε τον Κουβέλη με την ΔΗΜΑΡ, το Θεοδωράκη και το «Ποτάμι» του, τον Καμένο συνεργάτη του Τσίπρα ή τον Καρατζαφέρη και το ΛΑΟΣ, κυβερνητικά δεκανίκια μνημονιακών κυβερνήσεων.
«Να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ» διαλαλεί το ΚΚΕ
Τα δεσμά βέβαια σημαίνουν «εξάρτηση» από κάπου, αλλά πού να τολμήσει να αναφέρει τη απαγορευμένη αυτή λέξη, αφού κατ’ ευθείαν οδηγεί στην εξοβελιστέα θέση για «Εθνική Ανεξαρτησία», θέση -κατά το ΚΚΕ- «υπό ξένη σημαία».
Άλλωστε, από τη θέση «ενάντια στις αρνητικές συνέπειες από την ένταξη στην ΕΟΚ» τη δεκαετία του 1980, τη μεταγενέστερη θέση «για αποδέσμευση από την ΕΕ», ζητάνε τώρα «να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ», αλλά αποφεύγουν να θέσουν την ξεκάθαρη θέση «Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ», γιατί ακριβώς μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς.
Καλούν μάλιστα σε «πανευρωπαϊκή αντεπίθεση «για την Ευρώπη του Σοσιαλισμού, την Ευρώπη των Εργατών, των Αγροτών, των Λαών», ξαναζεσταίνοντας τα συνθήματα του παλιού «ΚΚΕ Εσωτερικού» και του «ευρωκομμουνισμού» για την «Ευρώπη των εργαζομένων».
Έχουν ξεχάσει εκείνες τις μεγάλες αλήθειες του Λένιν, του δάσκαλου του παγκόσμιου προλεταριάτου, για την ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού, για τις λίγες ιμπεριαλιστικές χώρες που εκμεταλλεύονται τις πολλές και εξαρτημένες, για τη διαφορετική πορεία της επανάστασης ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης της κάθε χώρας, για τη δυνατότητα νίκης της επανάστασης σε μια χώρα.
Μετά τις αλλεπάλληλες «ανυπακοές», «ρήξεις», «ανατροπές» και «αντεπιθέσεις» που έχουν κηρύξει επί ελληνικού εδάφους, καλούν τώρα και σε «πανευρωπαϊκή αντεπίθεση», μετά την υποχώρηση του κινήματος σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, που ακολούθησε την καπιταλιστική παλινόρθωση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που εκείνοι υμνούσαν μέχρι τέλους, όταν αρκετά από τα αδελφά κόμματα τους δεν αμφισβητούν το ευρωπαϊκό μόρφωμα και όταν η ΕΕ κινείται σε διασπαστική ή ακροδεξιά κατεύθυνση.
Ο κ. Κουτσούμπας καταγγέλλει τώρα το ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά. Πριν από λίγες μέρες αποκάλεσε «γιαλαντζί αριστερά» τη «Νέα Αριστερά». Προσπαθεί, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαρροές, να ψαρέψει στα θολά νερά.
Ξεχνάει ότι το 2012, όταν ο Τσίπρας εκμεταλλευόμενος την λαϊκή οργή και τα οράματα της Αριστεράς και έμπαινε έφιππος επικεφαλής του λαϊκού αντιμνημονιακού αριστερού ρεύματος, η προκάτοχός του, η κ. Παπαρήγα, έλεγε ότι «Εμείς δεν είμαστε κόμμα της Αριστεράς, είμαστε κομμουνιστές». Ή ακόμη «Και να καταργηθεί το μνημόνιο, σε διαρκή μνημόνια θα είμαστε», χαρακτηρίζοντας «Πλαστή και επικίνδυνη για το λαό τη γραμμή μνημόνιο – αντιμνημόνιο», συμπληρώνοντας ότι «Εμείς παλεύουμε για την ανατροπή του καπιταλισμού».
Ανεξάρτητα βέβαια αν καλλιεργώντας κοινοβουλευτικές αυταπάτες, μάζευαν υπογραφές στο διαδίκτυο ή κατέθεταν προτάσεις νόμων για την κατάργηση του μνημονίου.
[…..]
Για μας τώρα. Ποιοι είμαστε
Το Μ-ΛΚΚΕ είναι ένα ιστορικό κόμμα που, με τις λίγες δυνάμεις του, είχε και έχει σταθερή πολιτική παρουσία, μερικές φορές μάλιστα καταλυτική, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού μας. Αγωνίζεται μισό αιώνα τώρα, με αταλάντευτη συνέπεια, για όλα τα λαϊκά προβλήματα.
Τα μέλη του και η νεολαία του βρίσκονται και δραστηριοποιούνται στα συνδικάτα που ανήκουν.
Συμμετέχουμε σταθερά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Η εφημερίδα μας ο «Λαϊκός Δρόμος» είναι από τις πιο παλιές εφημερίδες και μαζί με τα περιοδικά «Αντιτετράδια της εκπαίδευσης» και «Πορεία» και με τις «Μορφωτικές Εκδόσεις» δίνουν την μάχη της ενημέρωσης και γνώσης.
Το Μ-Λ ΚΚΕ, παρά το μικρό του μέγεθος, έχει βαθιές ρίζες στο κομμουνιστικό κίνημα, από το παλιό ΚΚΕ, το ΕΑΜ, το ΔΣΕ, τις φυλακές και τις εξορίες, την Αναγέννηση και την ΟΜΛΕ, έως τη νέα στρατιά των αγωνιστών που «δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό». Έρχεται από μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά.
Πολιτικοί προπάτορές μας είναι ο Μπελογιάννης, η Ηλέκτρα, ο Μαλτέζος, ο Πέτρουλας.
Είναι καρπός του θυελλώδη αντιρεβιζιονιστικού αγώνα στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο, ενάντια στην προσπάθεια επιβολής στο κομμουνιστικό κίνημα του αναθεωρητικού αντεπαναστατικού ρεύματος που εισήγαγε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το Φλεβάρη του 1956.
[…..]
Κάθε ψήφος, λοιπόν, στο Μ-Λ ΚΚΕ και υποστήριξη στις σημαίες του, είναι ηχηρό χαστούκι στους ευρωμονόδρομους, στο σφαγείο της ΕΕ, στην υποταγή της χώρας μας στη δυτική στρούγκα.
[….]
Γι’ αυτό σας καλούμε:
Να απορρίψετε τα κόμματα αυτά που εξαπατούν τον ελληνικό λαό, που εκχωρούν την εθνική κυριαρχία, τα κόμματα της μνημονιακής υποδούλωσης και καταλήστευσης. Ενάντια στην πολιτική της εθνικής υποτέλειας, του εθνικισμού, του επεκτατισμού και της παραβίασης συνόρων.
Εκείνα τα συνθήματα που πρέπει να ακουστούν δυνατά πριν, αλλά πολύ περισσότερο μετά τις εκλογές, είναι:
Εμπρός λαέ έξω από την ΕΕ
Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ
Έξω οι Βάσεις και οι Αμερικάνοι
Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη
Για την ειρήνη, την αλληλεγγύη
και τη συνεργασία των λαών
Για μια Ελλάδα Δημοκρατική,
Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική
Να ξανασηκώσουμε τις τιμημένες
σημαίες της Αριστεράς που κάποιοι
τις έριξαν στο βούρκο
Για την ενότητα των μαρξιστών-
λενινιστών και την ανασυγκρότη
ση του κομμουνιστικού κινήματος
[…..]
Στηρίξτε-Ψηφίστε
αποφασιστικά το Μ-Λ ΚΚΕ
Δεν θα το μετανιώσετε.
Σας ευχαριστώ.
