Πάψε με ευχές να ελπίζεις
οι θεοί πως θα λυγίσουν
Να ’μαστε πάλι εδώ στο ίδιο έργο θεατές. Δεν τους φτάνει πια η λογοκρισία στα έπεα, στο λόγο. Η μετάδοση στη 1:00 τα μεσάνυχτα και στις 7:30 το πρωί των μηνυμάτων του Μ-Λ ΚΚΕ, όπως είπαμε και στις εθνικές εκλογές, πριν από ένα χρόνο, προσφέρει στην ενημέρωση των …νυχτοφυλάκων και των γιαπιών που απασχολούν πια ξενόγλωσσους εργάτες.
Σε αυτές τις εκλογές σηκώσανε σε πολύ υψηλά επίπεδα την κοροϊδία και την εφαρμογή εμποδίων για να μη μεταδοθούν τα αντιευρωπαϊκά μηνύματα. Κάνανε σημαία τα δικαιώματα των «ευπαθών ομάδων». Αυτών των ομάδων που τους έχουν στερήσει τα φάρμακα, την εξυπηρέτηση, τα νοσοκομεία, τα σπίτια, την ελευθερία, τη ΖΩΗ. Η υποκρισία στο ζενίθ. Των παιδιών, των φτωχών και των ανήμπορων δεν μπορεί, λέει, να φαίνεται το πρόσωπό τους γιατί παραβιάζονται τα προσωπικά τους δεδομένα… Γι’ αυτό και πολλά ιδιωτικά κανάλια σήκωσαν τη σημαία του BLUR. Μπλερ στα ελληνικά σημαίνει Θόλωση. Η έκφραση του προσώπου δείχνει όλα τα συναισθήματα που κατακλύζουν το κάθε άτομο τη στιγμή που τραβιέται μια φωτογραφία. Αν το θολώσεις αφαιρείς το συναίσθημα και το μήνυμά της. Και αυτό θέλουν να πετύχουν. Στο τηλεοπτικό δεκάλεπτο του Μ-Λ ΚΚΕ, έφτασαν κάποιοι από αυτούς να ζητάνε θόλωση στο πρόσωπο παιδιού σε φωτογραφία από τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία το 1999!!! Το παιδάκι αυτό, αν οι βόμβες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ο ύψιστος του επέτρεψαν να ζήσει, σήμερα θα είναι 30 με 40 χρονών…
Όχι μόνο επιβάλλεται να δείχνουμε τον πόνο και την ανημπόρια στα πρόσωπα των κολασμένων της γης, αλλά θα έπρεπε και δίπλα τους να δείχνουμε και τα σκληρά, μαρμαρωμένα πρόσωπα αυτών που τους οδήγησαν, χωρίς τη θέλησή τους, στην ανημπόρια και την εξαθλίωση.
Παλαιστίνη: Ο θρήνος του θανάτου στο πρόσωπο της μάνας, της βρεφοκρατούσας Παναγιάς, της Πιετά της Παλαιστίνης, με το νεκρό παιδί της στην αγκαλιά. BLUR. Θόλωση.
Η απόγνωση στο πρόσωπο του πατέρα, που σκάβει με τα νύχια στα χαλάσματα δίπλα στο καταπλακωμένο χεράκι του παιδιού του. BLUR. Θόλωση.
Βιετνάμ: Xωριό Τρανγκ Μπανγκ. 8 Ιούνη 1972. Η εικόνα του γυμνού, 9χρονου, κοριτσιού που το κορμάκι του καίγεται από την επήρεια της βόμβας Ναπάλμ, τραβηγμένη από τον βιετναμέζο φωτογράφο, Νικ Ουτ, που εργαζόταν εκεί ως φωτορεπόρτερ για το Associated Press, φούντωσε το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα της εποχής και βραβεύτηκε με βραβείο Πούλιτζερ. Κι όμως. Το Facebook, το Σεπτέμβρη του 2016, απαγόρευσε την φωτογραφία ως «άσεμνη» λόγω του ότι παρουσίαζε ένα γυμνό σώμα και σύμφωνα με την πολιτική του Facebook «Κάθε φωτογραφία ανθρώπων που επιδεικνύουν τα γενετικά τους όργανα ή τα ολόγυμνα γυναικεία στήθη, θα αφαιρείται». Το τρυφερούδι που ούρλιαζε από τους πόνους και που τα ρούχα του είχαν καεί πάνω στο κορμάκι του: «επιδεικνύει» τη γύμνια του!!! Το Facebook, μετά την ουρανομήκη κατακραυγή αναίρεσε τη βρομερή εντολή. Ή μήπως να εφαρμόσουμε και εκεί BLUR;;;
Δεν έχει πάτο, διαχρονικά, η σκληρότητα, η υποκρισία και η απανθρωπιά του ιμπεριαλισμού.
Και τι κάνετε εσείς το Μ-Λ ΚΚΕ, σε αυτή την αθλιότητα; Μας ρωτάνε. Εμείς, το Μ-Λ ΚΚΕ, θα εκμεταλλευτούμε και την παραμικρή χαραμάδα που αφήνει το σύστημα για να κάνουμε γνωστές τις θέσεις μας, όσο μπορούμε. Ξέρουμε πως η επόμενη μέρα των εκλογών είναι Αγώνας.
Με το «ΓΙΑΤΙ Μ-Λ ΚΚΕ – ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ», παραμάσχαλα στις γειτονιές, στη δουλειά, στη σχολή, θα είμαστε εκεί. Και αφού το ρίξουμε δαγκωτό Μ-Λ ΚΚΕ την Κυριακή των εκλογών, από Δευτέρα στον Αγώνα ξανά. Όλοι.
Καλό βόλι. Για να κυριολεκτούμε.
Καλούς Αγώνες! όλοι εσείς οι απλοί, που θα συνεχίσετε τον καλόν αγώνα για την ανθρωπιά, τη συντροφικότητα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σε πείσμα της σαπίλας τους, της απανθρωπιάς τους, του ατομικισμού και του ανθρώπινου εξευτελισμού. Χωρίς απογοητεύσεις, με το Μ-Λ ΚΚΕ «για την καινούργια γέννα/ π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να ’ρθει,/κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων», που σαλπίζει ο ποιητής.
Τάνια
