-Κάτω τα χέρια από το Βενιζέλειο!
-Σύστημα Υγείας – Περίθαλψης -Πρόνοιας και Σύνταξης Δημόσιο-Δωρεάν και καθολικό
-Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική της Υποστελέχωσης και Διάλυσης του ΕΣΥ
Τα παραπάνω συνθήματα αντηχούσαν σήμερα (18/10) σε ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο (4.500 διαδηλωτές) που οργάνωσαν τα Υγειονομικά Σωματεία, η ΕΛΜΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΗ και γενικά όλοι οι μαζικοί φορείς της πόλης του Ηρακλείου, με βασικό και κοινό ΑΙΤΗΜΑ: να μην καταργηθεί το Βενιζέλειο – Να μη γίνει Κέντρο Υγείας – Να καλυφθούν τώρα όλες οι ανάγκες του, ώστε να λειτουργήσει κανονικά ως νοσοκομείο.
Το συλλαλητήριο ξεκίνησε το πρωΐ στις 10πμ από την πύλη του Βενιζέλειου νοσοκομείου (που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της πόλης) και διασχίζοντας μια πορεία 5,5 χιλιομέτρων(!), έφτασε στην Πλατεία Ελευθερίας, όπου είχε οργανωθεί από τους μαζικούς φορείς η συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι.
Στην πλατεία Ελευθερίας συγκεντρώθηκαν 4.500 διαδηλωτές: υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, μέλη δεκάδων σωματείων εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εμποροϋπάλληλοι, αγρότες, συνταξιούχοι, οικοδόμοι, και ένωσαν τη φωνή τους σε μια μεγάλη κραυγή διαμαρτυρίας για τη μεσαιωνική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το αποδεκατισμένο από γιατρούς και νοσηλευτές Βενιζέλειο νοσοκομείο, το δεύτερο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Κρήτης (μετά το ΠΑΓΝΗ) και του νομού Ηρακλείου.
Στη διαμαρτυρία συμμετείχαν και αντιπροσωπείες από τα νοσοκομεία Σητείας, Αγίου Νικολάου, Ρεθύμνου και Χανίων, τα οποία επίσης κινδυνεύουν να κλείσουν και να μετατραπούν από την κυβέρνηση της ΝΔ σε Κέντρα Υγείας “αστικού τύπου”, όπως η ίδια και οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Υγείας διακηρύττουν με τρόπο κυνικό.
Στη συγκέντρωση ήταν διακριτό το πανό και το μπλοκ της ΕΛΜΕ που είχε κηρύξει 3ωρη στάση εργασίας, είχε απευθυνθεί στη βάση, είχε προβάλει την ανάγκη της συμμετοχής των εκπαιδευτικών, των γονέων και των μαθητών και είχε ενημερώσει πολλές ημέρες πριν τους συλλόγους, καλώντας τους στο συλλαλητήριο.
Μάλιστα η ΕΛΜΕ είχε από την προηγούμενη εβδομάδα συμμετάσχει στη συνάντηση της συλλογικότητας «για μια άλλη υγεία» που έγινε στο ΕΚΗ και είχε δηλώσει τη στήριξή της, ενώ ήδη είχε καλέσει το Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ για συντονισμό και οργάνωση συλλαλητηρίου.
Το αγωνιστικό κάλεσμα της ΕΛΜΕ βρήκε απήχηση κι έτσι η συμμετοχή των εκπαιδευτικών της Β/θμιας ήταν μαζική, ενώ κάποια σχολεία της πόλης είχαν κατάληψη και οι μαθητές τους συμμετείχαν στην πορεία.
Τον διεκδικητικό παλμό των θέσεων της ΕΛΜΕ ανέδειξε η πρόεδρος (ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ) τόσο με τις δηλώσεις της στα ΜΜΕ έξω από την πύλη του Βενιζέλειου, όσο και με την τοποθέτησή της στη συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας. Ειδικότερα, η πρόεδρος εξέφρασε την αλληλεγγύη των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας και την αμέριστη συμπαράσταση της ΕΛΜΕ στον αγώνα των υγειονομικών. Κατάγγειλε ως υπεύθυνη της συνεχούς υποβάθμισης των νοσοκομείων και της υγείας του λαού την πολιτική της εμπορευματοποίησης στον χώρο της υγείας, πολιτική που από τη μια μετατρέπει τους ασθενείς σε πελάτες ιδιωτικών κλινικών και από την άλλη παραδίδει τα νοσοκομεία ή και τμήματα αυτών στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Τόνισε ότι η πολιτική της υποχρηματοδότησης των νοσοκομείων και της υποστελέχωσης αναγκάζει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων και των κλινικών να εργάζεται μέχρι εξάντλησης, ενώ οδηγεί στην υπολειτουργία των νοσοκομείων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Βενιζέλειο λειτουργεί μόνο ένα (!) από τα έξι χειρουργικά κρεβάτια, ενώ υπολειτουργούν 10 κλινικές του.
Στη συγκέντρωση επίσης συμμετείχε και η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ με δικό της πανό, συσπειρώνοντας πολλούς συναδέλφους και διατρανώνοντας – με τα συνθήματα, τις προκηρύξεις και τις θέσεις της –το αδιαπραγμάτευτο αίτημα για άμεση στελέχωση του ΕΣΥ και δημόσια, δωρεάν υγεία για τον λαό.
Η παρουσία της μαθητικής νεολαίας, αλλά και των φοιτητικών συλλόγων ήταν καθοριστική σήμερα και ανέδειξε την αφύπνιση της νέας γενιάς που δείχνει ότι αναζητεί με πάθος και ζωντάνια τον δρόμο του αγώνα και της συλλογικής πάλης.
Η μαζικότητα, η ενότητα των εργαζομένων και των ανέργων, η συμπόρευση των σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού χώρου στάθηκαν οι προϋποθέσεις επιτυχίας του σημερινού μαζικού, ενωτικού και διεκδικητικού συλλαλητηρίου που άνοιξε ένα νέο ευρύ και αισιόδοξο δρόμο συλλογικής πάλης , τον οποίο οφείλουμε ως συνεπείς αριστεροί να ενισχύουμε με κάθε δράση, πρόταση και θέση μας, γιατί είναι ο μόνος δρόμος που κατοχυρώνει και διευρύνει τις κατακτήσεις μας.
