Το μεγαλύτερο ναυάγιο στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα προσφυγικά ναυάγια στη Μεσόγειο. Νεκροί εκατοντάδες άνθρωποι που μπήκαν σε ένα υπερφορτωμένο σάπιο σκαρί, ένα πλωτό φέρετρο, στοιβαγμένοι κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον, ρίχτηκαν στην αναζήτηση για μια καλύτερη ζωή.
Αυτό που συνέβη στα ανοιχτά της Πύλου πριν περίπου δύο εβδομάδες δεν ήταν μια «τραγωδία», ένα «λυπηρό και δυσάρεστο γεγονός». Ήταν ξεκάθαρα ένα έγκλημα της Ευρώπης που υψώνει φράχτες στη στεριά και μετατρέπει τη θάλασσα σε υγρό τάφο για ολόκληρες οικογένειες, μανάδες και μικρά παιδιά.
Και κοντά στην Ευρώπη, πιστές και οι ελληνικές κυβερνήσεις, που ακολουθούν κατά γράμμα τις επιταγές των Βρυξελλών και έρχονται να δικαιολογήσουν το ειδεχθές έγκλημα επιρρίπτοντας ευθύνες στους… ναυαγούς που τάχα δεν ήθελαν να διασωθούν, στους διακινητές, ξεπλένοντας έτσι την αντιπροσφυγική – αντιμεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζουν πάνω από 10 χρόνια τώρα.
Ένα προαναγγελθέν έγκλημα
Πλέον η Ευρώπη δεν μιλάει για τη Λαμπεντούζα. Η Ελλάδα δεν μιλάει για το Φαρμακονήσι, για τον Έβρο ή για το Αιγαίο, για τόσα και τόσα άλλα ναυάγια, μικρά ή μεγάλα. Όλοι πλέον μιλούν για το νέο ναυάγιο στην Πύλο, που έρχεται να προστεθεί στη μακάβρια λίστα με τις τόσες και τόσες τραγωδίες που μετέτρεψαν τη Μεσόγειο και το Αιγαίο σε ένα απέραντο νεκροταφείο για χιλιάδες ανθρώπους.
Αφού βομβάρδισαν και κατέστρεψαν μια σειρά από χώρες, λεηλατώντας τες και μετατρέποντάς τες σε ερείπια, αφού εξανδραπόδισαν και εξαθλίωσαν λαούς, βυθίζοντας ταυτόχρονα στη φτώχεια και στην εκμετάλλευση τεράστιες περιοχές σε Ασία και Αφρική, οι ιμπεριαλιστές της Δύσης, για πάνω από μια δεκαετία τώρα, σφυρίζουν αδιάφορα για το χάος και την τραγωδία που δημιούργησαν. Αντ’ αυτού στηρίζουν και προωθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις πιο απάνθρωπες και ρατσιστικές πολιτικές για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Αντίθετα, σκληραίνουν ολοένα και περισσότερο τη στάση τους, χτίζοντας τείχη σε όλα τα νότια και ανατολικά σύνορα της Ευρώπης, μετατρέποντας τη θάλασσα σε ένα απροσπέλαστο εμπόδιο και συχνά – πυκνά σε υγρό τάφο, δημιουργώντας νέα ένοπλα σώματα καταστολής και αποτροπής (Frontex), συναινώντας στις εγκληματικές επαναπροωθήσεις, παρά τα μεγαλόστομα αλλά ουσιαστικά κούφια λόγια περί ανθρωπισμού και αλληλεγγύης.
Οι κραυγαλέες αντιφάσεις του Λιμενικού
Την ίδια ώρα, η προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος έγινε από την πρώτη στιγμή εμφανής. Οι ηγεσίες των υπουργείων Εμπορικής Ναυτιλίας και Πολιτικής Προστασίας εξαφανισμένες, ενώ οι εκπρόσωποι του Λιμενικού επιδόθηκαν σε ένα όργιο αντιφατικών έως και ψευδών πληροφοριών αναφορικά με τα αίτια και τις συνθήκες του ναυαγίου.
Ενώ αρχικά το Λιμενικό ισχυριζόταν ότι «παρακολουθούσε διακριτικά» το σκάφος και ότι προσέφερε βοήθεια την οποία οι ναυαγοί… αρνήθηκαν, τελικά αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ενεπλάκη σε ρυμούλκηση του αλιευτικού με τους πρόσφυγες.
Μάλιστα, δημοσιεύματα αναφέρουν ότι το Ελληνικό Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης του Λιμενικού γνώριζε αρκετές ώρες πριν το ναυάγιο ότι το αλιευτικό σκάφος «κλυδωνιζόταν επικίνδυνα». Μάλιστα, σύμφωνα με την αναφορά του Έλληνα πλοιάρχου του πετρελαιοφόρου «Faithful Warrior», το Λιμενικό όχι μόνο αγνόησε την προειδοποίηση του πλοίου, αλλά του έδωσε εντολή να απομακρυνθεί από την επιχείρηση έρευνας και διάσωσης.
Και ήρθαν οι μαρτυρίες των επιζώντων για να καταρρίψουν το επίσημο αφήγημα που συσκότιζε τα γεγονότα. Κι αυτό διότι όχι μόνο ανέφεραν ότι σκάφη του Λιμενικού πλησίασαν το αλιευτικό, αλλά και πέταξαν σκοινί προσδένοντάς το. Οι συγκεκριμένες μαρτυρίες έκαναν το γύρο της δημοσιότητας και έτσι ο εκπρόσωπος του Λιμενικού αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι έριξαν σκοινί για τη «σταθεροποίηση» του σκάφους. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Σώματος, λίγες ώρες μετά το υπερφορτωμένο αλιευτικό ανετράπη.
Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι οι μαρτυρίες των διασωθέντων προσφύγων και μεταναστών για πρόσδεση σκάφους στο αλιευτικό δεν συμπεριλαμβάνονταν στις αρχικές καταθέσεις τους στο Λιμενικό, παρά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους λίγο μετέπειτα. Τα ίδια ακριβώς άτομα έδιναν το συγκεκριμένο επιπλέον στοιχείο στις εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές, τους δημοσιογράφους, τους διασώστες κλπ.
Στο ίδιο πλαίσιο, θολό παραμένει το τοπίο και στο ζήτημα της διερεύνησης των αιτίων του ναυαγίου, καθώς εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για το εάν και σε τι βαθμό θα εμβαθύνει η όποια έρευνα των εισαγγελικών αρχών ή αν θα επιχειρηθεί εκ νέου συγκάλυψη του εγκλήματος και των πραγματικών υπευθύνων.
Παίζοντας με τις λέξεις Συσκοτίζοντας την αλήθεια
Μιλώντας για το κυβερνητικό έγκλημα της Πύλου, δεν μπορεί κανείς να μην αναφερθεί και στον τρόπο που προβλήθηκε το ναυάγιο από τα ΜΜΕ. Μέχρι και σήμερα εξακολουθεί υποκριτικά να γίνεται λόγος για «82 νεκρούς, 104 διασωθέντες και 564 αγνοούμενους», λες και δεν εγκλωβίστηκαν εκατοντάδες άνθρωποι στα αμπάρια ενός πλωτού φέρετρου, καταλήγοντας στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, λες και ενδέχεται να επέζησαν και κάποια στιγμή να βρεθούν ζωντανοί.
Ήδη από τις πρώτες ώρες και μέρες που έγινε γνωστό το ναυάγιο, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, προβάλλοντας την έντεχνα κατασκευασμένη φρασεολογία του Λιμενικού, διοχέτευαν πληροφορίες για «αδιευκρίνιστες συνθήκες» του ναυαγίου.
Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε, χρησιμοποιώντας καφενειακή γλώσσα, να ρίξει την ευθύνη για το έγκλημα στους διακινητές, τους οποίους χαρακτήρισε «καθάρματα», καθώς αυτοί είναι «πραγματικοί υπαίτιοι αυτής της τραγωδίας».
Ουσιαστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβγαζε λάδι την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησής του, αποφεύγοντας συνειδητά να αναφερθεί στην πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια. Εξακολουθεί να περηφανεύεται μάλιστα για τη διακοπή των προσφυγικών ροών με το τείχος στον Έβρο, δικαιολογώντας σιωπηρά τις βίαιες και παράνομες επαναπροωθήσεις, με τη ΝΔ να κρύβεται πίσω από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Σαρμά που εφάρμοσε πιστά τη μέχρι πρότινος κυβερνητική πολιτική.
Την ίδια ώρα, το επίσημο ελληνικό κράτος, το ίδιο κράτος που πνίγει ανθρώπους στη θάλασσα, κήρυξε υποκριτικά τριήμερο εθνικό πένθος, το οποίο τελικά έγινε… διήμερο, την ώρα που πάλι υποκριτικά η Σακελλαροπούλου πήγε στην Καλαμάτα, τάχα για να «στηρίξει» τους διασωθέντες. Τους ίδιους διασωθέντες που έβαλαν τελικά στο προσφυγικό στρατόπεδο της Μαλακάσας, κυριολεκτικά σε μια αποθήκη ανθρώπων, γιατί… «έτσι προβλέπουν οι διαδικασίες ασύλου».
***
Το προσφυγικό ναυάγιο στην Πύλο δεν ήταν ούτε ατύχημα, ούτε γενικά και αόριστα «τραγωδία». Τουναντίον, ήταν ένα κυβερνητικό έγκλημα και ταυτόχρονα ένα έγκλημα της Ευρώπης, όπως τόσα και τόσα άλλα τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια.
Και όπως κάθε έγκλημα, έτσι κι αυτό είχε συγκεκριμένες αιτίες και συγκεκριμένους υπαίτιους. Τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, τη ντόπια ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό και τις αντιδραστικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Τις πολιτικές δηλαδή της καταστολής και της φτωχοποίησης στο εσωτερικό, των πολεμοκάπηλων επεμβάσεων και της εκμετάλλευσης ξένων χωρών στο εξωτερικό, της βίας σε βάρος κατατρεγμένων ανθρώπων.
Είναι ανάγκη ο λαός να παλέψει τώρα για να σταματήσει αυτή η απάνθρωπη πολιτική και να σταθεί αλληλέγγυος στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Ιδιαίτερα μάλιστα από τη στιγμή που ο φασισμός και η ακροδεξιά απειλούν να σηκώσουν ξανά κεφάλι, με ό,τι αυτό προμηνύει.
Το έγκλημα στην Πύλο να μη συγκαλυφθεί.
Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι!
