Tα συμφέροντα της αστικής τάξης χαρακτηρίζονται κατά κανόνα σαν «εθνικά», προκειμένου να αποδοθεί η εμφανής λαθροχειρία, ώστε στην έννοια να περιλαμβάνονται και τα λαϊκά συμφέροντα. Με βάση λοιπόν την ψευδεπίγραφη αυτή αναφορά, η περιβόητη «επενδυτική βαθμίδα» που προβλέπεται να προκύψει από τις αξιολογήσεις των γνωστών οίκων αξιολόγησης «Fitch», «Standard and Poor’s» και Moody’s, για την ελληνική οικονομία, χαρακτηρίζεται σαν «εθνικός στόχος», προκειμένου να καλύψει τις αθέατες πλευρές μίας αντιδραστικής επιλογής των ξένων κέντρων και τη θεαματική της αποδοχή από το ντόπιο κατεστημένο. Με λίγα λόγια, η απόδοση της «επενδυτικής βαθμίδας» αποτρέπει σε σημαντικό βαθμό τον κίνδυνο χρεοκοπίας μίας χώρας. Ευλόγως θα αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, με κρατικό χρέος 400,28 δισ. € (Δεκ. 2022, Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) που ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ, να έχει χαμηλό κίνδυνο χρεοκοπίας, αυτό ανάγεται στις οικονομικές λογικές του ξένου παράγοντα που κινεί τα νήματα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας! Για το νέο «εθνικό στόχο» της ντόπιας αστικής τάξης και τους πολιτικούς της εκφραστές, η «επενδυτική βαθμίδα» θα δώσει στον ελληνικό λαό πλούσια ελέη, επειδή διαμορφώνει ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες ρευστότητας (δανεισμού) για το ελληνικό Δημόσιο, τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά! Αυτά επαίρεται ήδη η Δεξιά, δίνοντας έμφαση στην αναβάθμιση της οικονομίας, την έξοδο του κρατικού χρέους από την κατηγορία των «σκουπιδιών», την αποδοχή των ντόπιων αξιόγραφων από τις διεθνείς αγορές, τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, τη συμμετοχή στα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τη βελτίωση των χρηματιστηριακών δεικτών κ.ά., τα οποία θα συμβάλλουν στο «επενδυτικό κλίμα» που θα εγκαινιάσει τη νέα κερδοφόρα εποχή για την ντόπια ολιγαρχία και τα ξένα μονοπώλια, αλλά και το νέο δανειακό ζυγό όσων εργατολαϊκών νοικοκυριών ψάχνουν απεγνωσμένα για σανίδα σωτηρίας από την οικονομική ανέχεια. Ούτε λίγο ούτε πολύ, τα δάνεια για τα εκατομμύρια των εργαζομένων επιστρέφουν! Φυσικά, όλ’ αυτά αφού υπογραφεί το ύψος των αυστηρών εγγυήσεων που μπορεί να ζητηθούν για τη χορήγηση ενός δανείου. Θυμίζουμε πως η χώρα μας βγήκε από την «επενδυτική βαθμίδα» το 2010, ευθύς αμέσως μετά από τις αποφάσεις του ΔΝΤ και την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου.
***
Σήμερα η ΝΔ, μετά και την εκλογική καταπόντιση του ΣΥΡΙΖΑ και ενόψει σχηματισμού νέας κυβέρνησης, βλέπει με ιδιαίτερη αισιοδοξία τις εξελίξεις που συνοδεύονται από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και από το νέο υπερμνημόνιο του «Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», που βάζουν σε τροχιά ασύλληπτης κερδοσκοπίας (πάνω από 60 δισ. €) το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Με την «επενδυτική βαθμίδα» σαν όχημα, που ισχυρίζονται ότι θα εξομαλύνει το έδαφος του δανεισμού, λόγω της αποδοχής των αξιογράφων, τις χρηματοπιστωτικές διευκολύνσεις, το χαμηλότοκο δανεισμό (;) κλπ, το «επενδυτικό κλίμα» θα βελτιωθεί σημαντικά και σύμφωνα με τις φαντασιώσεις Μητσοτάκη: «στο επόμενο διάστημα θα βγουν περίπου 200.000 επιδοτούμενες θέσεις εργασίας από το Ταμείο Ανάκαμψης και το νέο ΕΣΠΑ», ή «αν με ρωτούσατε, για το πώς θα ιεραρχούσα τις επιτυχίες της κυβέρνησης, θα σας έλεγα ότι αυτό το οποίο έχουμε καταφέρει και έχουμε εκσυγχρονίσει έναν οργανισμό, ο οποίος ήταν γνωστός ως ΟΑΕΔ, ο οποίος είχε πολλές αγκυλώσεις και τον προσαρμόσαμε στις ανάγκες μίας αγοράς εργασίας η οποία μετεξελίσσεται πολύ γρήγορα»!, ξεχνώντας την κατάργηση του 8ώρου, την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, το ξεθεμελίωμα της απεργίας και των συνδικαλιστικών ελευθεριών, την ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού κλπ, κλπ.
***
Να σημειώσουμε πως τα 53,3 δισ. του «Ταμείου Ανάκαμψης» (18.4 δισ. επιχορηγήσεις και 12.7 δισ. € δάνεια + 6,7 δισ. € πρόσθετη επιχορήγηση + 15,5 δισ. € ίδια συμμετοχή) καθώς και τα περίπου 25 δισ. του ΕΣΠΑ, αλλά και τα λαϊκά δάνεια, θα χρηματοδοτηθούν από το ντόπιο χρηματοπιστωτικό σύστημα με όλες τις διευκολύνσεις που παρέχονται από την «επενδυτική βαθμίδα», σε βάρος προφανώς των λαϊκών νοικοκυριών και προς όφελος των «επενδυτών».
Είναι γνωστό πως το «Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» αποτελεί επί της ουσίας νέο Μνημόνιο και κατά συνέπεια συνοδεύεται από μία σειρά αντιλαϊκών προαπαιτούμενων και νέων σκληρών μέτρων, τα οποία καλείται να πληρώσει και πάλι ο λαός. Το ίδιο ισχύει και για την «επενδυτική βαθμίδα», για την οποία η ελάφρυνση του κρατικού χρέους, τα ομολογιακά δάνεια, ο τραπεζικός δανεισμός κλπ, θα επιβαρύνουν -όπως πάντα- τις τσέπες των λαϊκών στρωμάτων. Προφανώς λίγα ψίχουλα θα πέσουν και για τους εργαζόμενους, από το πλουσιοπάροχο τραπέζι που θα στηθεί από την κυβέρνηση και την ολιγαρχία, τα οποία θα επενδυθούν με τη γνωστή μεγαλοστομία του Μητσοτάκη σαν «καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας», ενώ τα γνωστά καθρεφτάκια των «καλαθιών», των passes (Fuel Pass 1 και Fuel Pass 2, το Power Pass, το Market Pass, το Dentist Pass, το North Evia-Samos Pass, το Youth Pass), των ψευτοεπιδομάτων, των βοηθημάτων, των κουπονιών κλπ, θα αντικατασταθούν με τις χάντρες των δήθεν «αυξήσεων των μισθών και ημερομισθίων», την «αύξηση της αμοιβής της υπερωριακής απασχόλησης των ελαστικά απασχολούμενων», τη «μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα μέχρι 10.000 ευρώ» κ.ά. γνωστά παραμύθια, που προφανώς δεν πρόκειται να θεσμοθετηθούν ποτέ. Ο δανεισμός των λαϊκών νοικοκυριών θα πάρει νέες διαστάσεις και νέα «κόκκινα» δάνεια θα εμφανιστούν προσεχώς, δίνοντας βορά τις λαϊκές κατοικίες στο τραπεζικό κεφάλαιο.
Με λίγα λόγια, ο λαός δεν έχει σε τίποτα να ωφεληθεί από τις «ευοίωνες» προοπτικές της μεγαλοαστικής τάξης. Αντίθετα έχει να καταβάλλει το τίμημα των επιλογών των ξένων κέντρων και της ντόπιας Δεξιάς.
***
Όμως, πέρα από το «Ταμείο» με τα γνώριμα αντιλαϊκά χαρακτηριστικά των Μνημονίων (αντεργατική νομοθεσία, αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» σε Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια, το πτωχευτικό Δίκαιο των λαϊκών νοικοκυρών, οι ανελέητοι πλειστηριασμοί των «κόκκινων» δανείων της λαϊκής κατοικίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης κλπ), είναι σκόπιμο να εστιάσουμε στις επιπτώσεις που θα έχει για το λαό μας η «επενδυτική βαθμίδα».
Και πρώτα από όλα την «κωδικοποίηση» και επέκταση της αντεργατικής νομοθεσίας. Πλάι στα 714 τερατουργήματα των μνημονιακών Νόμων, έρχεται να προστεθεί μία εξίσου αντιδραστική Νομοθεσία που καταργεί και τις ελάχιστες εναπομείνασες κατακτήσεις των εργαζομένων. Παράλληλα, θα «διευκολυνθούν» τα νέα στεγαστικά, καταναλωτικά κλπ, λαϊκά δάνεια και παράλληλα θα εντατικοποιηθούν οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών (πρόβλεψη για 700.000 πλειστηριασμούς από το νέο φορέα διαχείρισης που στηρίζει την αρπακτική διάθεση των τραπεζών και των ντόπιων απατεώνων), η φοροληστεία (με το 95% να αφανίζει τα λαϊκά νοικοκυριά), η ενεργειακή φτώχεια, η πλήρης ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού, η ελαστικοποίηση και εντατικοποίηση της εργασίας, η παραπέρα σφαγή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θα είναι το αποτέλεσμα της εφαρμογής της «επενδυτικής βαθμίδας», σε όλο το εύρος της αντιλαϊκής πολιτικής μιας πιθανής νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη.
***
Η επιδοματική κοροϊδία της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τα διάφορα passes και τα «καλάθια», που δήθεν ανακούφισαν τα εργατολαϊκά νοικοκυριά, «παγώνει» λόγω της «επενδυτικής βαθμίδας» που αφήνει «δημοσιονομικό χώρο» είτε για τα «φιλολαϊκά προγράμματα» της Δεξιάς, είτε για -κυρίως- νέα προνόμια, ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές και νομοθετικές διευκολύνσεις στο ντόπιο και ξένο «επενδυτικό» κεφάλαιο. Η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της οικονομίας.
Παράλληλα, οι επερχόμενες «επενδύσεις» αφορούν κυρίως τις συγχωνεύσεις των υπαρχόντων δημόσιων υποδομών, της καινοτομίας, της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και της Υγείας, του Ασφαλιστικού κ.ά. Επιπλέον ό,τι έχει να κάνει με την «πράσινη ανάπτυξη» και την «ψηφιακή τεχνολογία», κυρίως στην κατεύθυνση του τουρισμού. Αυτά, αποτελούν το κάδρο των «αναπτυξιακών κινήτρων» και «του επενδυτικού κλίματος» για το οποίο κομπάζει το πολιτικό προσωπικό της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας.
***
Σαν συμπέρασμα των νέων εξελίξεων μπορούμε να διαπιστώσουμε: α) την απόλυτη εφαρμογή της πολιτικής των πιέσεων, εκβιασμών και απειλών των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων, απέναντι στους υποτακτικούς χειρισμούς της προηγούμενης κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ωστόσο διαφημίζονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, β) την υπογραφή όρων και προϋποθέσεων του «Ταμείου Ανάκαμψης», που συνεπάγονται νέα ασύλληπτα προνόμια για την μεγαλοαστική τάξη της χώρας, γ) τη βέβαιη αποδοχή βάρβαρων αντιδραστικών μέτρων, που θα επιχειρηθεί να εφαρμοστούν με όρους αστυνομικής βίας και καταστολής του «επιτελικού κράτους», δ) την κυριαρχία των ξένων «επενδυτικών» μονοπωλίων που εξωραΐζεται από τις δημαγωγικές δηλώσεις Μητσοτάκη περί «αναβάθμισης της ελληνικής οικονομίας» και τέλος ε) τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής της λιτότητας, που οδηγεί στην παραπέρα εξάπλωση της ανεργίας της φτώχειας και της εξαθλίωσης κάτω από το βαρύ ζυγό της εξάρτησης από τον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
***
Είναι καθαρό πλέον ότι ο λαός συνθλίβεται και η χώρα ξεπουλιέται μέσα στις μυλόπετρες του υπερμνημονίου και των διευκολύνσεων που παρέχει η «επενδυτική βαθμίδα» που επιβάλλουν οι ξένες αγορές. Γίνεται απολύτως κατανοητό ότι σε κανέναν όρο δεν αναφέρεται ο τομέας της παραγωγής, είτε η αναβάθμιση της Γεωργία-Κτηνοτροφίας-Αλιείας, είτε η αναβάθμιση της βιομηχανίας, που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα των 1.035.580 ανέργων στη χώρα μας, σύμφωνα με τα «επίσημα» τελευταία δημοσιευμένα (Μάρτιος 2023) στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι οποίοι αντιστοιχούν σε ποσοστό 20,6%, του εργατικού δυναμικού. Αντίθετα, μπαίνει ταφόπλακα στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό, ενώ χαρίζονται τα εκατοντάδες χιλιάδες «κόκκινα» δάνεια στις τράπεζες και ξεπουλιούνται οι υποδομές του ορυκτού, χερσαίου, θαλάσσιου, υποθαλάσσιου και εναέριου πλούτου. Μέσα από τις ταχύρρυθμες συνταγές των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η χώρα παραδίνεται βορά στα ξένα μονοπώλια και παράλληλα στις ΝΑΤΟικές βάσεις. Μοναδικός στόχος τους είναι η αποκόμιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους για τα μεν και η εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία για το δε, εκμεταλλευόμενα τη λακέδικη συμπεριφορά της επικείμενης κυβέρνησης της Δεξιάς. Κι όλ’ αυτά, κάτω από τις ιδανικές εργασιακές σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί, τους μισθούς και τα μεροκάματα πείνας και της νέας αναβαθμισμένης οικονομίας της «πράσινης ανάπτυξης» και της «ψηφιακής τεχνολογίας».
Ωστόσο, όσο η αντιλαϊκή πίεση θα αυξάνει, τόσο θα τροφοδοτούνται εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις που είναι ικανές να δημιουργήσουν πρωτοβουλίες ανάπτυξης του μαζικού αγώνα των εργαζομένων και να ασκούν επίδραση στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η ταξική πάλη θα οξυνθεί και μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις θα ξεδιπλωθούν στο επόμενο διάστημα. Άλλωστε, άλλος δρόμος για την υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος και των κοινωνικών δικαιωμάτων, που αυτή τη στιγμή καταπατούνται βάναυσα, δεν υπάρχει.
