Ένα νοσηρό προεκλογικό κλίμα επικρατεί. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας δουλεύουν πυρετωδώς για να αποσπάσουν τη λαϊκή ψήφο. Η πολιτική επικαιρότητα κατακλύζεται από τα «μικρά», τα ευτελή, από σεξουαλικές παρενοχλήσεις, σκάνδαλα και ηθικό βόρβορο, από ψεύδη και «θα», από το «τίποτα». Τα «Τέμπη» καταχωνιάστηκαν. Η υποκρισία του «πένθους» έληξε. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις για έρευνα των αιτιών και απόδοση ευθυνών ακολούθησαν την πεπατημένη. Και μια εκκωφαντική σιωπή σκεπάζει τα πραγματικά, τα μεγάλα προβλήματα του λαού και του τόπου. Η προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα στους επίδοξους διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας δεν έχει θέση για αυτά, είναι μακριά και απέναντι από τις ανάγκες και τις αγωνίες του λαού.
Δήθεν βαθιές διαχωριστικές γραμμές προβάλλονται και οι ανούσιοι διαξιφισμοί των δυο «μονομάχων» δεν έχουν τελειωμό. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως, και από κοντά και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, με την παραπλανητική πόλωση, πασχίζουν να κρύψουν πως οι θέσεις τους σε όλα τα σημαντικά ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής είναι όμοιες ή παρόμοιες. Η αντιπαλότητά τους είναι ψεύτικη. Και οι όποιες υποσχέσεις κούφια λόγια. Αυτό που τους χωρίζει, πραγματικά, είναι η διεκδίκηση και η νομή της εξουσίας.
Το μεγάλο λαϊκό ξέσπασμα, που εκδηλώθηκε αμέσως μετά το προδιαγεγραμμένο πολύνεκρο δυστύχημα, έβγαλε στην επιφάνεια τη διάχυτη λαϊκή και νεολαιίστικη αγανάκτηση που συσσωρεύτηκε στα πολλά χρόνια της ακραία αντιλαϊκής πολιτικής. Και στοχοποίησε για τα Τέμπη και για τα δεινά που πλήττουν το λαό, συλλήβδην, όλους όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο.
Δεν δέχθηκε ισχυρό πλήγμα μόνο το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του επιτελικού κράτους, των δήθεν αρίστων και του εκσυγχρονισμού του, των επενδύσεων και της οικονομικής τάχα ανάπτυξης, της «κανονικότητας» και των «επιτυχιών», με το οποίο βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη και τα μίσθαρνα ΜΜΕ, επί μία τετραετία. Στο κάδρο των ενόχων μπήκαν όλοι όσοι υπηρέτησαν, επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια, τη μνημονιακή βαρβαρότητα, από κυβερνητικές θέσεις ή αντιπολιτευόμενοι τάχα. Όλοι όσοι καταδίκασαν τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας -και ιδιαίτερα τον ανθό της, τη νεολαία- να ζει σε συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και δραματικής υποβάθμισης των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας. Όλοι όσοι τη σπρώχνουν στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση, δημιουργώντας ταυτόχρονα συνθήκες ασυδοσίας και αχαλίνωτης κερδοσκοπίας για την πλουτοκρατία. Όλοι όσοι παρέδωσαν τον πλούτο και τις υποδομές της χώρας στους δανειστές, υποθηκεύοντάς την για 99 ολόκληρα χρόνια. Όλοι όσοι μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο. Όλοι όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν την πολιτική του ενδοτισμού στην επεκτατική τουρκική ολιγαρχία και ετοιμάζονται για εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε ένα τραπέζι που θα έχουν στρώσει οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Είναι αυτοί που, με θράσος, διεκδικούν τώρα, ξανά, τη διακυβέρνηση της χώρας αυτοδύναμα ή συνεργαζόμενοι, εκβιάζοντας το λαό με ψεύτικα διλήμματα. Είναι και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Διεργασίες για την «επόμενη μέρα»
Η λαϊκή δυσφορία και οργή είναι πλέον διάχυτες. Και οι εκβιασμοί και τα ψεύτικα διλήμματα εκτοξεύονται καταιγιστικά απέναντι σε ένα λαό και μια νεολαία που, ιδιαίτερα μετά την τραγωδία των Τεμπών, συνειδητοποιούν -όλο και πιο βαθιά- την υποκρισία, τη σαπίλα, τα συστηματικά και μεγάλα ψέματα, την κυνική αντιλαϊκότητα όλων όσοι απαρτίζουν το αστικό μπλοκ εξουσίας. Και αμφισβητούν, ψάχνουν απαντήσεις, αποστασιοποιούνται. Αυτές οι κοινωνικές διεργασίες μετατοπίζουν συνειδήσεις και εκλογικές συμπεριφορές και προτιμήσεις, δημιουργούν απρόβλεπτες παραμέτρους και νέα αστάθμητα δεδομένα.
Η φθορά και η απαξίωση της ΝΔ αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Τα σενάρια περί αυτοδυναμίας της αποτελούν παρελθόν. Η διαφορά της με το ΣΥΡΙΖΑ όλο και μικραίνει, σύμφωνα με τις αλλεπάλληλες πλέον δημοσκοπήσεις. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι καρπούται κάποια πολιτικά οφέλη από τις εξελίξεις, αδυνατεί να δημιουργήσει ένα ισχυρό εκλογικό ρεύμα. Οι μνήμες της αντιλαϊκής του διακυβέρνησης είναι πολύ νωπές. Αλλά και η βασική συμφωνία του με την κυβερνητική πολιτική από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η υπερψήφιση της μεγάλης πλειοψηφίας των αντιλαϊκών κυβερνητικών νομοσχεδίων ακυρώνουν την όποια υποσχεσιολογία του.
Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει, ακόμη απροσδιόριστα. Οι παράγοντες αστάθειας και κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος δυναμώνουν. Οι διεργασίες στα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία για την «επόμενη μέρα» εντείνονται. Τα σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας δίνουν και παίρνουν. Η ελληνική οικονομική ολιγαρχία και ο ξένος παράγοντας -ιδιαίτερα οι ΗΠΑ- διαμορφώνουν συνθήκες προσαρμογής του αστικού πολιτικού συστήματος στο ενδεχόμενο κυβερνήσεων συνεργασίας. Οι «καιροί» αναζητούν και πάλι εναλλακτικές με αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων.
Αποκαλυπτικές είναι οι παρεμβάσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρα. Σε απανωτές συνεντεύξεις του, διαβεβαιώνει, όσον αφορά τις μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις, δυο πράγματα. Πρώτο, ότι «θα υπάρξει κυβέρνηση με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Νομίζω πως έχουμε γίνει πολύ σοφότεροι μετά τις τελευταίες κρίσεις». Και δεύτερο, ότι «δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κόμματα συστημικά ευρωπαϊκά μπορούν να φερθούν με διαφορετικό τρόπο από ό,τι φέρθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης». Ο νοών νοείτω…
Η ισχυρή παρέμβαση, επίσης, του αμερικανονατοϊκού παράγοντα για εξασφάλιση πολιτικής σταθερότητας στην Ελλάδα, σε μια κρίσιμη συγκυρία για τους επιθετικούς αμερικανικούς σχεδιασμούς και σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον ασταθές και μεταβαλλόμενο, είναι επίσης φανερή. Οι «καλές σχέσεις» του αμερικανού πρέσβη, Τζ. Τσούνη, με τον Αλ. Τσίπρα, η συνάντηση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μπλίνκεν, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα μας, πάλι με τον Αλ. Τσίπρα, όπως και η «προτροπή» του Τζ. Τσούνη -μετά τα Τέμπη- ότι δεν πρέπει να υπάρξει «διχασμός» στη χώρα στήνουν ένα σκηνικό συναίνεσης και νέας «αξιοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ. Η θέση του στα σενάρια διακυβέρνησης που σκαρώνουν αυτοί που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο, για άλλη μια φορά, ενισχύεται. Στο πλαίσιο αυτό τοποθετείται η προβολή και ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ σαν μιας κρίσιμης συμπληρωματικής δύναμης.
Φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική
Η ΝΔ αλλά και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να εκβιάσουν και αποσπάσουν την ψήφο του λαού, έστω με «κρύα καρδιά». Ο κυρίαρχος εκβιασμός από την πλευρά της ΝΔ είναι: «ικανή διαχείριση» και «σταθερότητα» ή «χάος» και «ακυβερνησία». Και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, «να φύγει η Δεξιά». Λες και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική του, που έστρωσε το δρόμο για την πανηγυρική επάνοδο της Δεξιάς.
Το ζητούμενο, για το λαό, δεν είναι η ανατροπή του ενός κόμματος για να επικρατήσει το άλλο. Και τα δύο αυτά κόμματα, και ο οποιοσδήποτε μπαλαντέρ προκύψει, αποτελούν μια ενιαία αντιλαϊκή δύναμη κρούσης. Η ταύτισή τους είναι το κύριο στοιχείο και οι προβαλλόμενες διαφοροποιήσεις και αντιπαραθέσεις το δευτερεύον. Καμία «αλλαγή», καμία «ανατροπή» με λαϊκό πρόσημο δεν πρόκειται να προκύψει αν «φύγει» ο Μητσοτάκης. Είναι όλοι τους -ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ- χειροπόδαρα δεμένοι, δεσμευμένοι να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ή μικρότερο κακό. Τα δώδεκα χρόνια μνημονιακής διακυβέρνησης το αποδεικνύουν. Και τα μνημόνια είναι εδώ, διαρκή και ενεργά, παρά την ακατάσχετη ψευδολογία του αστικού πολιτικού προσωπικού.
Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη ενός εργατολαϊκού κινήματος που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του λαού και θα βάζει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική από όποιον και αν αυτή εκφράζεται, που θα διεκδικεί. Και αυτό μόνο στους δρόμους του ενωμένου λαϊκού αγώνα μπορεί να επιτευχθεί. Οι δύσκολοι καιροί, που διανύουμε, το επιβάλλουν όσο ποτέ άλλοτε.
Χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, και τα συμπληρώματά τους. Και δεν είναι μόνο χαμένη, είναι ψήφος ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
