Η ημερομηνία των εκλογών, μετά από μια πολύμηνη περίοδο πρωθυπουργικής δυστοκίας και παλινωδιών, ορίστηκε τελικά στις 21 Μαΐου. Έχει περάσει ένας μήνας από την τραγωδία των Τεμπών και η άθλια παράσταση -σύσσωμου του αστικού πολιτικού συστήματος- δήθεν «πένθους» και «απολογισμών» ολοκληρώθηκε… Η προεκλογική «κανονικότητα» επανέρχεται και όλοι οι επίδοξοι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας -με τη ΝΔ να πρωτοστατεί- ανασκουμπώνονται και εφορμούν να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο.
Το προδιαγεγραμμένο πολύνεκρο δυστύχημα και το μεγάλο λαϊκό ξέσπασμα που εκδηλώθηκε αμέσως μετά, από τη μια άκρη της Ελλάδας έως την άλλη, έχουν μετατοπίσει συνειδήσεις και εκλογικές συμπεριφορές. Η διάχυτη υπόκωφη λαϊκή αγανάκτηση βγήκε ορμητικά στην επιφάνεια. Αυτό το μεγάλο ρεύμα οργής, που στοχοποιεί ως ένοχους -για τα δεινά που πλήττουν το λαό- συλλήβδην όλους όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, τροφοδοτεί κοινωνικές διεργασίες, παρεμβαίνει στο πολιτικό κλίμα και δημιουργεί απρόβλεπτες παραμέτρους και νέα αστάθμητα δεδομένα.
Αυτό το ρεύμα όλοι τους (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) θέλουν να το εκτονώσουν, να το κάμψουν, να το ελέγξουν και να το ενσωματώσουν.
Οι μηχανισμοί προπαγάνδας μπαίνουν σε πυρετώδη κίνηση για να φρενάρουν τη λαϊκή χειραφέτηση και ριζοσπαστικοποίηση και να εξασφαλίσουν εκλογικά αποτελέσματα που θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής διακυβέρνησης της χώρας. Οι εκβιασμοί και τα ψεύτικα διλήμματα εκτοξεύονται καταιγιστικά απέναντι σε ένα λαό και μια νεολαία που αμφισβητούν, ψάχνουν απαντήσεις, δοκιμάζουν ενεργητικά και μαζικά το δρόμο της διεκδίκησης και των αγώνων. Και που δεν έχουν απέναντί τους μόνο το αστικό μπλοκ εξουσίας. Έχουν και τις ρεφορμιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που, ήδη, κήρυξαν τη λήξη των αγώνων, αλλά και το μεγαλόστομο ΠΑΜΕ που, για άλλη μια φορά, υπονομεύει κάθε αγωνιστική συνέχεια και κλιμάκωση.
Η ίδια αντιλαϊκή πολιτική
Η ΝΔ φιγουράρει σαν το κόμμα που εγγυάται τη σταθερότητα, τη συνέπεια, την ασφάλεια, την ανάπτυξη… Προβάλλει το εκβιαστικό δίλημμα «αυτοδυναμία ή ακυβερνησία και πολιτική ανωμαλία» και επειδή, όπως όλα δείχνουν πλέον, τα «κουκιά» της αυτοδυναμίας δεν βγαίνουν, ρίχνει την ατάκα του «ευρύχωρου μπλε» κλείνοντας το μάτι σε προσχωρήσεις-αποστασίες από άλλα «χρώματα». Και ο νοών νοείτω…
Με στημένες συνεντεύξεις, ο Κυρ. Μητσοτάκης πασχίζει να διαχειριστεί τη λαϊκή οργή από το έγκλημα των Τεμπών, αποδίδοντας την ευθύνη στο «σκοτεινό κράτος του αναχρονισμού», στις «διαχρονικές παθογένειες», τις «συντεχνίες» και τους «εργατοπατέρες». Το προκλητικό αυτό αφήγημα το παίρνουν και το αναμασούν τα κυβερνητικά στελέχη και η διατεταγμένη προπαγάνδα.
Μα, ποιοι τα ξεστομίζουν αυτά; Ποιοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να παριστάνουν τους μεγάλους «αναμορφωτές» και «εκσυγχρονιστές»; Είναι αυτοί που δημιούργησαν, αυτοί που κατεξοχήν προσωποποιούν και πρεσβεύουν ό,τι πιο αναχρονιστικό και παθογενές υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα. Αυτοί που εξακολουθούν να δηλώνουν την προσήλωσή τους στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, σε ό,τι δηλαδή οδήγησε στο θάνατο 57 ανθρώπων. Εν μέσω τραγωδίας, μάλιστα, για να μην υπάρχει καμία υπόνοια για το αντίθετο, το διατυμπανίζουν όσο πιο προκλητικά μπορούν, ιδιωτικοποιώντας το Ογκολογικό Παίδων και ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση και του νερού!!
Τα ξεστομίζουν αυτοί που στο μαύρο απολογισμό της δικής τους διακυβέρνησης υπάρχει η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με τους χιλιάδες νεκρούς και το κατερειπωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, η ανυπολόγιστη περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή από την πυρκαγιά στη Βόρεια Εύβοια, οι τραγικές για το λαό συνέπειες από τις άλλες φωτιές, τις πλημμύρες και τους χιονιάδες και -πάνω απ’ όλα- το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών! Αυτό είναι το «αξιοκρατικό» και «επιτελικό» κράτος τους. Αυτή είναι η «αναμόρφωση» της χώρας. Και όχι μόνο αυτά. Είναι η φτώχεια και η εξαθλίωση, η ανεργία και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι πλειστηριασμοί, η συρρίκνωση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, οι υποκλοπές, η διάλυση της δημόσιας Υγείας και Πρόνοιας, η επίθεση ενάντια στη δημόσια Παιδεία, ο αυταρχισμός και η καταστολή, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και υποδομών, η ταπεινωτική υποταγή στους ιμπεριαλιστές. Όλα αυτά είναι, λοιπόν, η κατά ΝΔ σταθερότητα, συνέπεια, ασφάλεια και ανάπτυξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη σειρά του, υπόσχεται μια προοδευτική «πολύχρωμη» κυβέρνηση συνεργασίας, δημοκρατικής ομαλότητας, αλλαγής και προόδου… Προβάλλοντας ποια πολιτική; Αν αφαιρεθεί η δημαγωγική επικάλυψη, αυτό που μένει είναι -επί της ουσίας- η ίδια αντιλαϊκή πολιτική με αυτή της ΝΔ. Οι διαφοροποιήσεις είναι μικρής σημασίας και δεν αγγίζουν τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το λαό και τον τόπο. Η διακυβέρνηση της χώρας, εξάλλου, από τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-2019, η «αντιπολιτευτική» υπερψήφιση της μεγάλης πλειοψηφίας των νόμων που έφερε η ΝΔ στη Βουλή κατά την περίοδο 2019-2023, αλλά και οι τωρινές συνεχείς διαβεβαιώσεις του Αλ. Τσίπρα προς την ελληνική ολιγαρχία, τις ΗΠΑ και την ΕΕ περί «θεσμικής υπευθυνότητας» και «ρεαλισμού», μακριά από «λαϊκισμούς», «παροχολογίες» και οξύτητες, δεν αφήνουν περιθώρια διαφορετικής ερμηνείας. Και τη «δεύτερη φορά», αν υπάρξει, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πανέτοιμη να διασφαλίσει τη σταθερή και απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των αντιλαϊκών συμφερόντων των ισχυρών που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο.
Η πραγματικότητα της λεηλατημένης και υποθηκευμένης στους δανειστές Ελλάδας και της ασφυκτικής επιτροπείας, η πραγματικότητα της μετατροπής ολόκληρης της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο και της επικίνδυνης εμπλοκής της στον πόλεμο στην Ουκρανία, η πολιτική υποχωρήσεων απέναντι στον τούρκικο επεκτατισμό και οι διάφοροι τυχοδιωκτισμοί της ελληνικής ολιγαρχίας -κατά παραγγελία των ΗΠΑ- απουσιάζουν από τις προεκλογικές κοκορομαχίες. Γιατί είναι μια πραγματικότητα που τους ενώνει, μια πραγματικότητα που υπηρετούν πιστά όλοι τους.
Να απορρίψουμε τις σειρήνες της αστικής ενσωμάτωσης
Καθώς οι κυλιόμενες μετρήσεις διαδέχονται η μια την άλλη και τα μαντάτα δεν είναι ευχάριστα για τους διεκδικητές της κυβερνητικής εξουσίας, τα κομπιουτεράκια των επιτελείων έχουν πιάσει φωτιά και τα σενάρια για την επόμενη μέρα, για τις πρώτες και τις δεύτερες κάλπες, δίνουν και παίρνουν. Στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι ζητήματα όπως: «ποιος» θα είναι ο πρωθυπουργός και με «ποιους» θα κυβερνήσει, οι «αποστασίες», η «μπλε ευρυχωρία», οι «κουρελούδες» και η «πολυχρωμία» κ.ο.κ. Μια αντιπαράθεση-πρόκληση κατά την τραγική συγκυρία που διανύουμε, μια αντιπαράθεση-εμπαιγμός απέναντι στις πραγματικές αγωνίες και τα μεγάλα προβλήματα του λαού. Ο αποπροσανατολισμός είναι δοκιμασμένη αστική τακτική. Είναι και παρακινδυνευμένη όμως όταν η λαϊκή οργή ξεχειλίζει. Και εσχάτως, με την ίδια αποπροσανατολιστική σκοπιμότητα, προέκυψε και η εξάρθρωση του «δικτύου» που ετοίμαζε «τρομοκρατικό χτύπημα» στην Ελλάδα, σε εβραϊκό εστιατόριο και συναγωγή, με τον «εγκέφαλο» να βρίσκεται, εντελώς τυχαία…, στο Ιράν!
Στα «ποιος», με «ποιους», και «πώς», η απάντηση είναι μία. Όποιος από αυτούς και με όποιους σχηματίσει κυβέρνηση είναι δεδομένο το πώς, με ποια πολιτική δηλαδή, θα κυβερνήσει. Η ταύτισή τους σε όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής είναι δεδομένη. Η άσκηση, εκ μέρους τους, μιας βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής είναι δεδομένη. Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να βάλει φρένο σε όλα αυτά είναι η ανάπτυξη ενός μαζικού εργατολαϊκού κινήματος, αποφασισμένου να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του, αποφασισμένου να διεκδικήσει.
Κάθε ψήφος στη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, και τα συμπληρώματά τους είναι ψήφος ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Μόνο αν απορρίψουμε τις σειρήνες της αστικής ενσωμάτωσης και οργανωθούμε σε μεγάλους αγώνες αντίστασης και διεκδίκησης, το σήμερα μπορεί να γίνει καλύτερο και το αύριο μπορεί να εγγυάται ημέρες ελευθερίας, δημοκρατίας και προκοπής. Το Μ-Λ ΚΚΕ, οι δυνάμεις της πραγματικής Αριστεράς, σε αυτή την κατεύθυνση παλεύει. Η ενίσχυσή του αυτούς τους στόχους υπηρετεί.
