Στα χέρια των ελληνικών κυβερνήσεων, η υπόθεση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα αναγκαία κινείται κάπου ανάμεσα στη φούσκα και στο φιάσκο.
Στη συγκυρία, η βρετανική κυβέρνηση έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν υπάρχει θέμα επιστροφής των Γλυπτών, βάζοντας (για τη φάση αυτή) μια άνω τελεία στη σχετική φιλολογία που αναπτύχθηκε στη βάση κάποιων δημοσιευμάτων του βρετανικού και ιταλικού τύπου.
Θυμίζουμε, ο ελληνικός τύπος και τα ΜΜΕ, καταρχάς δεν αναφέρθηκαν ποτέ στο μεγάλο φιάσκο της συμφωνίας που έκανε ήδη από το 2019 ο Μητσοτάκης με τον Μακρόν, για δανεισμό (από τη Γαλλία προς την Ελλάδα!) μιας μετόπης του Παρθενώνα η οποία εδώ και δεκαετίες κοσμεί το Μουσείο του Λούβρου. Η μετόπη θα ερχόταν, υποτίθεται, ξανά στην Ελλάδα το 2021, προκειμένου να γιορτάσουμε με αυτόν τον σουρεαλιστικό τρόπο, δηλαδή δανειζόμενοι τα κλεμμένα από τον Παρθενώνα, τη συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξη του Αγώνα της …Ανεξαρτησίας. Η συμφωνία δανεισμού έκλεισε, αλλά η μετόπη δεν ήρθε ποτέ! Μήπως κάτι μπορεί να μας διδάξει αυτή η ιστορία;
Αν τυχόν η τωρινή συζήτηση για την επιστροφή των Γλυπτών δεν είναι μια απόλυτη φούσκα, εκείνος που έχει παρακολουθήσει τη δυνατότητα και την ικανότητα των διπλωματικών χειρισμών των ελληνικών κυβερνήσεων, μπορεί πάντως να υποθέτει ότι τυχόν συμφωνία θα φέρνει τα ελληνικά πράγματα σε …ακόμη χειρότερη θέση. Αυτό μπορεί πχ. να μεταφραστεί ως εξής: Οι Βρετανοί θα μας δανείσουν για 5 χρόνια 2 μετόπες του Παρθενώνα, και εμείς, σε αντιδάνειο, θα στείλουμε για 5 χρόνια στο Βρετανικό Μουσείο τον Δίσκο της Φαιστού και τον Ποσειδώνα του Σουνίου. Δίκαιο δεν είναι;
Αυτό που σίγουρα κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μετά από το γιγαντιαίο στην πραγματικότητα σκάνδαλο νομιμοποίησης της αρχαιοκαπηλίας, που υπηρετήθηκε με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο και τον επαναπατρισμό …στη Νέα Υόρκη, 161 κυκλαδικών αρχαιοτήτων, είναι να ανοίγει διαύλους διαρκούς δανεισμού με Μουσεία και ιδιωτικές Συλλογές του Εξωτερικού. Εδώ ο σουρεαλισμός είναι ότι αφενός δανείζουμε τα δικά μας, αφετέρου δανειζόμαστε, και πάλι, τα δικά μας. Έτσι, κυβέρνηση και ΥΠΠΟΑ κάνουν μπίζνες, στις πλάτες και της σύγχρονης κοινωνίας, και του αρχαίου πολιτισμού! Το σχέδιο Μητσοτάκη και Μενδώνη για «επενδύσεις στον πολιτισμό» μέχρι τελικής πτώσεως, έχει ήδη κάνει σοβαρά βήματα και με το νόμο του 2021 για δανεισμό αρχαιοτήτων σε μουσεία του εξωτερικού διάρκειας έως και μισού αιώνα (!), αλλά και με το νομοσχέδιο -που τώρα βρίσκεται σε διαβούλευση- για μετατροπή κρατικών Μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, και μια τέτοια οβιδιακή αλλαγή του χαρακτήρα των ελληνικών Μουσείων, μαζί με τα πολλά ακόμη καταστροφικά, φέρνει φυτευτές διοικήσεις μουσείων, οι οποίες είναι πολύ πιο «προοδευτικές» αλλά και απελευθερωμένες νομικά να στέλνουν ελληνικές αρχαιότητες στα απανταχού μουσεία του εξωτερικού. Παρεμπιπτόντως, ας σημειωθεί ότι ο αρχικός σχεδιασμός του ΥΠΠΟΑ ήταν να δανείζει αρχαιότητες για 100 χρόνια! Περισσότερο «επενδυτής», πεθαίνεις.
Ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, θυμίζοντας ότι η σημερινή συζήτηση για την επιστροφή των Γλυπτών δεν (μπορεί να) αποτελεί κάτι περισσότερο από αναμάσημα προηγούμενων αντίστοιχων συζητήσεων, αναπαρήγαγε ανακοίνωσή του η οποία γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2010. Δυστυχώς για τον ελληνικό πολιτισμό και τον ελληνικό λαό, αν τυχόν έχει αλλάξει κάτι από τότε, αυτό έχει γίνει μόνο προς το χειρότερο. Ιδιαίτερα η πρώτη φράση, και η κατακλείδα του κειμένου, επίκαιρες όσο ποτέ, συμπυκνώνουν ότι η τωρινή «εθνική μας προσπάθεια» είναι μια κακή επανάληψη, και περισσότερο μοιάζει βγαλμένη από τη «μέρα της μαρμότας».
