Με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να δώσει επίδομα 600 ευρώ στους ένστολους των σωμάτων ασφαλείας, η υπερψήφισή της απ’ τα κόμματα της αντιπολίτευσης έδωσε λαβή για διάφορα σχόλια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτέλεσε η στάση του ΚΚΕ, που επίσης υπερψήφισε την κυβερνητική πρόταση, με αποτέλεσμα να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις γραμμές του κόμματος. Θα επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε την πολιτική του ΚΚΕ για το ζήτημα του χαρακτήρα και του ρόλου των σωμάτων ασφαλείας, όσο και γενικότερα των ένοπλων δυνάμεων.
Ο Μητσοτάκης εφαρμόζει την πολιτική του αυταρχισμού και της επιθετικότητας των σωμάτων ασφαλείας
Έχουμε και άλλες φορές τονίσει ότι, για να εφαρμόσει τη βαθειά αντιλαϊκή πολιτική της, η κυβέρνηση χρειάζεται να εφαρμόζει μια πολιτική αυταρχισμού και τρομοκρατίας απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Οι εκτελεστές της εφαρμογής αυτής είναι οι δυνάμεις της αστυνομίας πρώτα απ’ όλα και κυρίως οι ειδικές δυνάμεις καταστολής. Για το λόγο αυτό, τόσο ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και ο πατέρας του, στήριζαν τις δυνάμεις αυτές με κάθε τρόπο. Έτσι, η πρόταση της σημερινής κυβέρνησης για την ενίσχυση των ένστολων με το επίδομα των 600 ευρώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιβράβευση του αυταρχισμού των δυνάμεων καταστολής.
Η πρόταση όμως της κυβέρνησης είχε και ένα άλλο χαρακτηριστικό, αφού ανακοινώθηκε μία μόλις μέρα μετά τη δολοφονική επίθεση των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο νεαρό δεκαεξάχρονο Ρομά στη Θεσσαλονίκη. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ έδειχνε και το δρόμο που πρόκειται να χαράξει για την επόμενη περίοδο απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Η στάση του ΚΚΕ είναι στάση υποταγής στην άρχουσα τάξη
Η υπερψήφιση επομένως της τροπολογίας αυτής απ’ τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχε, εκτός των άλλων, και το χαρακτήρα της υποταγής στη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική της δεξιάς. Στις συνθήκες αυτές, η ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε να συνταχθεί με τις επιλογές της ΝΔ, αφήνοντας εμβρόντητα τα μέλη του αλλά και τους οπαδούς του.
Ας δούμε λοιπόν πώς προσπάθησε να δικαιολογήσει αυτή τη στάση ο ίδιος ο γραμματέας του κόμματος Δ. Κουτσούμπας, στην κομματική συγκέντρωση που έγινε στον Ασπρόπυργο.
Με αφορμή τη δολοφονική επίθεση των αστυνομικών στη Θεσσαλονίκη ο Κουτσούμπας δήλωσε:
«… Το περιστατικό αυτό φέρνει ακόμα πιο έντονα στο προσκήνιο τα περιστατικά της αστυνομικής βίας κι αυθαιρεσίας, που πολλαπλασιάζονται στο έδαφος μιας πολιτικής που από τη μία ενισχύει την καταστολή απέναντι στον λαό, ενώ από την άλλη επανειλημμένα συγκαλύπτει υποθέσεις κι ενόχους.
Φέρνει πάνω από όλα στο προσκήνιο κυρίως την ανάγκη να βρεθεί στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης η κατάργηση όλων των αντιδραστικών νόμων, αλλά και η κατάργηση των διάφορων ειδικών ομάδων καταστολής όπως ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΟΔΟΣ, Πανεπιστημιακή αστυνομία κλπ.
Και επειδή πολλή συζήτηση έγινε για το επίδομα της κυβέρνησης στους ένστολους, η διαχρονική θέση του ΚΚΕ είναι ότι όλες αυτές οι ομάδες στο συγκεκριμένο σώμα, δεν δικαιούνται κανενός επιδόματος, ούτε καν μισθός δεν τους αξίζει να παίρνουν, γιατί δεν έχουν καμία θέση στην Ελληνική Αστυνομία.
Είναι όνειδος και ντροπή! Πρέπει να καταργηθούν εδώ και τώρα!
Ούτε βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όσους και όσες εργάζονται στην Αστυνομία και σε άλλα Σώματα Ασφαλείας με αυτούς που εκπαιδεύονται απ’ το κράτος και τις κυβερνήσεις για να καταστέλλουν, να χτυπούν, να κυνηγούν το λαό και τη νεολαία, αλλά να είναι ανεκτικοί και κάποιοι μάλιστα και συνεργάτες με το οργανωμένο έγκλημα».
Έτσι λοιπόν ο Κουτσούμπας με σαφήνεια διαχωρίζει τις αστυνομικές δυνάμεις στους «καλούς» και «κακούς». Οι κακοί πρέπει να τιμωρηθούν, να τους κοπεί ακόμα και ο μισθός. Όμως υπάρχουν και οι καλοί που σαν εργαζόμενοι δικαιούνται αυξήσεις στους μισθούς τους! Με σαφήνεια λοιπόν ο Κουτσούμπας δηλώνει ότι τα σώματα ασφαλείας, που αποτελούν ένα από τους πιο νευραλγικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, δικαιούνται επιδόματα αρκεί να είναι απ’ την καλή μεριά.
Η τοποθέτηση αυτή της ηγεσίας του ΚΚΕ παρουσιάζει τα εξής σημαντικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, πολιτικά η υπερψήφιση της κυβερνητικής απόφασης στη συγκεκριμένη συγκυρία ήταν φανερά μια στάση υποταγής απέναντι στην πολιτική της δεξιάς, με τα πιο ανόητα επιχειρήματα, όπως ότι και οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι και παιδιά του λαού! Δεύτερο και σημαντικότερο, είναι η ιδεολογική προσέγγιση του ΚΚΕ σχετικά με τους κρατικούς μηχανισμούς και το ρόλο τους.
Η ιδεολογική προσέγγιση του ΚΚΕ είναι η απόλυτη έκφραση της ρεβιζιονιστικής πολιτικής
Ο Κουτσούμπας σαν βασικός εκφραστής της ρεβιζιονιστικής γραμμής, αποκόβει το ρόλο των ανθρώπων απ’ τους μηχανισμούς που υπηρετούν. Έτσι μπορεί να είναι και καλά τα παιδιά που δέρνουν στους δρόμους απεργούς, διαδηλωτές, ή δολοφονούν μικροπαραβάτες, περιθωριακούς, ρομά και μετανάστες.
Η πραγματικότητα όμως για κάθε μαρξιστή είναι εντελώς διαφορετική. Το κράτος και οι μηχανισμοί του λειτουργούν ανεξάρτητα απ’ τις ατομικές προθέσεις των προσώπων. Έτσι και οι δυνάμεις καταστολής, όταν πάρουν την εντολή να χτυπήσουν τους αγώνες και τους αγωνιζόμενους, θα το κάνουν είτε λέγονται ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΔΙΑΣ κλπ, είτε είναι απλοί ένστολοι ή και τροχονόμοι. Αυτή είναι η αλήθεια και εδώ ακριβώς είναι το σοβαρό ιδεολογικό ζήτημα στη γραμμή του ΚΚΕ, που στην πραγματικότητα πιστεύει ότι θα μπορέσει ίσως να διαβρώσει το κράτος και τους μηχανισμούς του, αφού υπάρχουν και καλά παιδιά που, αν τα προσεγγίσεις, μπορούν να παίξουν το ρόλο αυτό!
Ένα τρίτο στοιχείο αφορά και τις αντικρουόμενες θέσεις που έχουν εκφράσει διάφορα κορυφαία στελέχη του κομματικού μηχανισμού για το χαρακτήρα των δυνάμεων καταστολής και την αντιμετώπισή τους. Σύμφωνα λοιπόν με τον Κουτσούμπα, το ΚΚΕ απαιτεί τη διάλυση των ειδικών αυτών σωμάτων ασφαλείας που δεν έχουν καμία θέση στην αστυνομία! Ας δούμε όμως τι έλεγε ένα άλλο κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ για το ίδιο θέμα και με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού Γρηγορόπουλου απ’ τις δυνάμεις καταστολής αρκετά χρόνια πιο πριν. Ο Μάκης Μαΐλης, στέλεχος τότε του ΚΚΕ, με αφορμή μια αντιπαράθεση για ένα βιβλίο της Λιάνας Κανέλη, έγραφε στο Ριζοσπάστη για τις αστυνομικές δυνάμεις το 2009:
«Το λαϊκό κίνημα, λοιπόν, αντιμετωπίζει τους κρατικούς μηχανισμούς, ανεξάρτητα αν τους συγκροτούν παιδιά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα (από πού τελικά θα στρατολογούνταν; Από την αστική τάξη;). Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πλειοψηφία τους πηγαίνουν στα Σώματα για να βγάλουν το ψωμί τους. Είναι (τους μετατρέπουν) θύτες αλλά και θύματα. Έτσι οργανώνει η πλουτοκρατία την εξουσία της. Και ενώ ως μηχανισμός βρίσκονται στην υπηρεσία της και έτσι διαπαιδαγωγούνται, με βάση το «εχθρός – λαός», ως επιμέρους άτομα-πρόσωπα μπορεί κάποιοι να βρεθούν στη μέγγενη κράτους-λαϊκού κινήματος. Μοιραία συνέπεια…
Είναι, λοιπόν, γραφικό το σύνθημα «να αφοπλιστεί η Αστυνομία», ενώ πέρα από ουτοπικό είναι και αποπροσανατολιστικό το «να διαλυθούν τα ΜΑΤ». Και να διαλύονταν, κάτι άλλο θα ερχόταν στη θέση τους, πέρα από αυτά που θα απέμεναν, όσο η εξουσία της πλουτοκρατίας παραμένει».
Ώστε λοιπόν η διαχρονική θέση του ΚΚΕ είναι η διάλυση των διάφορων μηχανισμών και των ειδικών δυνάμεων, ή όλα αυτά είναι γραφικά όπως έλεγε ο (μακαρίτης) Μαΐλης;
Είναι αλήθεια ότι η πίεση που δέχτηκε η ηγεσία του ΚΚΕ απ’ τα μέλη του και τους οπαδούς του ανάγκασε τον Κουτσούμπα να επιχειρήσει να κάνει αυτοκριτική. Έτσι, στην ομιλία του στη Βουλή με αφορμή τον προϋπολογισμό, δήλωσε ότι το ΚΚΕ θα μπορούσε και να μην ψηφίσει την τροπολογία στη συγκεκριμένη στιγμή. Επί της ουσίας, δηλαδή, δεν αλλάζει άποψη για το ρόλο των μηχανισμών ασφαλείας, αλλά στη συγκεκριμένη συγκυρία θα μπορούσε να αποφύγει την υπερψήφιση στη Βουλή! Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ διατηρεί την ίδια αντίληψη για τη φύση της αστυνομίας και του στρατού, ανεξάρτητα απ’ τις όποιες ταχτικές κινήσεις.
Συνοψίζοντας θα πρέπει να διακρίνουμε τη διπλή αντίφαση στη θέση του ΚΚΕ. Απ’ τη μια προσπαθεί να διατυπώσει ένα βερμπαλιστικό λόγο με πύρινες κορώνες, αλλά στο τέλος καταλήγει στην υποταγή και τη συναίνεση με τις επιλογές των αστικών κομμάτων. Όμως αυτή ακριβώς είναι η φύση του ρεβιζιονισμού στην καθημερινή ζωή. Όσες κορώνες και αν διατυπώνει, στο τέλος σέρνεται πίσω απ’ την κυρίαρχη αστική πολιτική με όποιες δικαιολογίες και αν προβάλλονται.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τις μαρξιστικές και κομμουνιστικές απόψεις πρέπει να είναι καθαρό ότι οι αστικοί μηχανισμοί δεν καθορίζουν τη φύση τους απ’ τη θέληση των ανθρώπων που βρίσκονται σ’ αυτούς, αλλά απ’ το ρόλο και το σκοπό που έχει επιλέξει η άρχουσα τάξη για να υπηρετήσουν. Γι’ αυτό λοιπόν, όσα φτιασιδώματα και αν προσπαθήσει να βάλει κάποιος για να καλύψει την πολιτική της υποταγής απέναντι στην άρχουσα τάξη, η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
