Στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κατάρ, ενόψει του Μουντιάλ ποδοσφαίρου -που εγκρίθηκε δια βοής, χωρίς καν τη νομιμοποίησή του με ονομαστική ψηφοφορία- όχι μόνον θεωρήθηκε ως υποδειγματική χώρα εργασιακών σχέσεων (παρά τους 6.500 νεκρούς εργάτες και τις φαραωνικές αθλητικές εγκαταστάσεις ύψους 220 δισ. €) και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη και του επικεφαλής της «Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας», ITUC, όχι μόνον εκτιμήθηκε σαν «σημαντικός στρατηγικός εταίρος» για την εναλλακτική λύση προμήθειας φυσικού αερίου στην ΕΕ, αλλά και προχώρησε σε μία σειρά «διευκολύνσεων» (κατάργηση visa, κατάργηση δασμών, αεροπορικές διευκολύνσεις κ.ά.), εγκαινιάζοντας έτσι μία νέα γέφυρα επικοινωνίας με το ζάπλουτο κρατίδιο του Κόλπου. Από την πλευρά του το Κατάρ διέθεσε για το διάστημα 2019-22 ένα ποσό της τάξης των 1,3 τρισ. € (!!!) για την προώθηση των συμφερόντων του, χωρίς να δώσει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τη διακίνηση του τεράστιου αυτού ποσού.
Τα όσα αποκαλύφθηκαν εκ των υστέρων, με την υπόθεση διαφθοράς και τη σύλληψη μίας σειράς τέως ευρωβουλευτών από την Ιταλία και το Βέλγιο και της ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Εύας Καϊλή με κατηγορίες για δωροδοκία από το Κατάρ καθώς επίσης κι από Μαρόκο, Αζερμπαϊτζάν, Μπαχρέιν κ.ά., φέρνουν στην επιφάνεια το βούρκο της διαφθοράς και της συναλλαγής που κυριολεκτικά οργιάζει μέσα στα σκοτεινά παρασκήνια των Βρυξελλών, ξεκινώντας από τους εξαιρετικά υψηλούς μισθούς των 48.000 βουλευτών, συμβούλων, βοηθών, παρατρεχάμενων, δημοσιογράφων κλπ. υπαλλήλων, με τα επιδόματα, τα έξοδα παραστάσεως, τις δαπάνες κίνησης και φθάνοντας μέχρι τα κυκλώματα των εκατοντάδων lobbying, το αδιαφανές αλισβερίσι των Ευρωβουλευτών, τους αθρόους χρηματισμούς. Το ίδιο το ευρωενωσιακό κατεστημένο επιβεβαιώνει το ρόλο του σε κάθε βρόμικη υπόθεση, σε κάθε ύποπτη συναλλαγή, σε κάθε αντιδραστική πολιτική. Έρχεται -για άλλη μία φορά- στο φως η σαπίλα ενός αντικομμουνιστικού μηχανισμού, του ίδιου του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που περονιάζει και μολύνει όλες τις κοινωνίες, αποτελώντας και τη μήτρα από την οποία γεννιούνται με τη σειρά τους, η φτώχεια, η ανεργία, η πείνα, η κλεψιά, η πορνεία, τα ναρκωτικά, οι συμμορίες και τα lobbies, ο ασύλληπτος πλούτος και η κάθε λογίς διαφθορά και απάτη. Άλλωστε το Qatargate δεν είναι το μοναδικό σκάνδαλο που αποκαλύπτεται στις Βρυξέλλες. Έχουν προηγηθεί τα σκάνδαλα Ζακ Σαντέρ, για σοβαρά φαινόμενα κακοδιαχείρισης, παρατυπίες, αλλά και ευνοιοκρατία, το σκάνδαλο του Αυστριακού ευρωβουλευτή Στράσερ, που καταδικάστηκε σε χρηματισμό στην προσπάθεια αλλαγής των νόμων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το σκάνδαλο των Lux Leaks με κατηγορίες σε βάρος του πρώην προέδρου της Κομισιόν Γιούνκερ, το σκάνδαλο «Volkswagen» με επίκεντρο τη Γερμανία για «πειραγμένους δείκτες» ρύπων στην αυτοκινητοβιομηχανία, το σκάνδαλο των Panama Papers και των Bahama Papers, οι διαβόητες λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς, το σκάνδαλο του προέδρου της Κομισιόν Μπαρόζο, σε σύμβουλο της «Goldman Sachs», το σκάνδαλο του Γερμανού καγκελάριου Σρέντερ στην «Gazprom» και μύρια όσα δεν αποκαλύπτονται.
***
Όλα συλλήβδην τα αστικά κόμματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ 25, της «Ελληνικής Λύσης» κ.ά., σπεύδουν τώρα να καταδικάσουν τα γεγονότα και να εφησυχάσουν την κοινή γνώμη, πως τάχα οι βελγικές αρχές ελέγχουν απόλυτα την κατάσταση, η δε εμφανιζόμενη παραβατικότητα, που αποτελεί εξαίρεση, θα τύχει άμεσης δημιουργίας νέων ευρωπαϊκών κανόνων ποινικής και ηθικής νομοθεσίας για παραπτώματα διαφθοράς, (ενώ ήδη υπάρχουν εκατομμύρια σελίδες με τέτοιου είδους πονήματα) και παραβίασης των κανόνων δεοντολογίας (sic). Πρόκειται δηλαδή κατ’ αυτούς για μεμονωμένο περιστατικό που δεν επηρεάζει όμως το κύρος και τη σοβαρότητα του κοινοτικού μορφώματος. Θυμίζουμε πως τα ίδια αυτά κόμματα ψήφισαν λίγους μήνες πριν ότι: «Η ικανότητα των εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων (δηλ. των lobbies) να επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων στο Κοινοβούλιο, επιχειρηματολογώντας, αποτελεί ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας». Αμετανόητοι υποκριτές…
Αναδεικνύεται, τελικά, η καταπάτηση κάθε έννοιας αξιοπρέπειας και ηθικής του ίδιου του αστικού συστήματος που προσπαθεί να εξωραΐσει τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την απάτη, την ψευτιά, την κλεψιά και να προβάλει τις πιο ευτελείς, μεταφυσικές, αντιδραστικές αντιλήψεις προς τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνον.
Ξεκινώντας από την οικονομική βάση, σε όλο το φάσμα του εποικοδομήματος (Παιδεία, Υγεία, Τέχνη και Πολιτισμός, Θρησκεία, Τεχνική, Ψηφιακή τεχνολογία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Μεταναστευτικό, Περιβάλλον κλπ, κλπ) η διαφθορά και η διαπλοκή ακολουθούν τους ίδιους κανόνες. Ο εκχυδαϊσμός διαχέεται παντού περονιάζοντας και αλλοιώνοντας τις βασικές αξίες του κόσμου της εργασίας, την ταξική συνείδηση, την αγωνιστικότητα, την τάση για διεκδίκηση, την ευσυνειδησία, την τιμιότητα, την αλληλεγγύη, το φιλότιμο, την εργατικότητα.
Το κόσμημα της προλεταριακής ηθικής, δέχεται -εδώ και δεκαετίες- χτυπήματα από τη φθοροποιό επίδραση του αστικού μοντέλου ζωής. Όλο το εκτυφλωτικό φως που εξέπεμψαν η Οκτωβριανή και Πολιτιστική Επανάσταση θολώνει μπροστά στις παρακμιακές ιδέες της κυρίαρχης ιδεολογίας, στην επιδίωξη του άκοπου και γρήγορου κέρδους, της απάτης, της ψευτιάς, του εγωκεντρισμού και του αριβισμού, που μπήκαν με ραγδαίους ρυθμούς μέσα στην κοινωνία με την επίδραση των ΜΜΕ, που προσπαθούν να επιβάλουν το νέο μοντέλο του απολιτικού, δήθεν απελευθερωμένου από προκαταλήψεις, απασχολήσιμου, «ελεύθερου» πολίτη, μέσα από την πιο μαύρη πλευρά του συστήματος.
Σε παρασύρουν να αγωνιστείς μέσα στα βάθη του σκοτεινού κόσμου τους για να σου στερήσουν το πλεονέκτημα να διακρίνεις τον ταξικό αντίπαλο.
Το άκρον άωτο της υποκρισίας όλου αυτού του οχετού των μονοπωλίων, των τραπεζών, της Κομισιόν, των προέδρων και πρωθυπουργών κρατών, των υπουργών, των ΜΜΕ, της ξεπουλημένης δημοσιογραφίας κλπ, για τους οποίους ο χρηματισμός αποτελεί φυσικό κανόνα λειτουργίας τους, είναι ότι φθάνει στο σημείο να καταγγείλει τις αξιόποινες πράξεις, τα lobbies και τις δικές του MKΟ (14.000 επίσημα καταχωρημένα λόμπι και ΜΚΟ στο αποκαλούμενο «μητρώο διαφάνειας» κι άλλα τόσα ανεπίσημα), απεκδυόμενος κάθε ευθύνης και καταδικάζοντας τώρα το Κατάρ ότι δήθεν επιβουλεύεται τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες!
***
Κι ενώ λάβρα τα αστικά κόμματα «εξεγείρονται» κατά της διαφθοράς, αύριο-μεθαύριο κάποια νομοθεσία θα προβλέπει τη γενική αποποινικοποίηση για οποιοδήποτε οικονομικό αδίκημα (π.χ. δωροδοκία, διασπάθιση δημόσιου χρήματος, απάτη, ξέπλυμα χρήματος, απιστία κλπ), παρακάμπτοντας τις σημερινές, ιδιαίτερα επιθετικές κοινοτικές εισηγήσεις στις οποίες κατηγορούνται μία σειρά μονοπώλια. Μ’ αυτούς τους δόλιους νόμους και τις βρόμικες μεθοδεύσεις, η παρανομία αθωώνεται, το ειδικό γενικεύεται, γίνεται κοινοτυπία αφομοιώσιμη από το λαό προκειμένου να κουκουλωθεί όπως-όπως το όποιο θέμα. Μέσα από την ομίχλη της δικαιοσύνης, τη συσκότιση των ΜΜΕ, το αλληλομπέρδεμα των νόμων, τους αλληλοεκβιασμούς των πολιτικών, τους συμψηφισμούς των κομμάτων και τους αποκλεισμούς των λαϊκών αντιδράσεων, επιχειρείται η συγκάλυψη των ενόχων μέσα στο γενικό βόρβορο της αστικής νομιμότητας. Και τα ΜΜΕ παίζοντας αριστοτεχνικά το ρόλο τους θολώνουν ακόμα περισσότερο τα νερά, προσπαθώντας να μείνει στην κοινή γνώμη η εντύπωση της ενοχής, ότι ίσως ο Παντσέρι, μάλλον ο Τζιόρτζι, μπορεί ο Κοτζολίνο, πιθανόν ο Ταραμπέλα, βεβαίως η Καϊλή, σίγουρα ο κοινοτικός υπάλληλος, οδηγώντας στη διάχυση και τη χασμωδία! Ένα όμως είναι βέβαιο. Όλοι, όσοι εκφράζουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τα συμφέροντα των μονοπωλίων, υποκλίνονται πρόθυμα στο ρουσφέτι, τη δωροδοκία, τον εύκολο πλουτισμό, την αρπαχτή, τη ρεμούλα, θεωρώντας μάλιστα απολύτως προφανή μία τέτοια κατάσταση, η οποία όμως κινείται έξω και πέρα από τα πραγματικά συμφέροντα και του κόσμου της εργασίας και τις αξίες της Αριστεράς.
Κι ενώ τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ διασπαθίζονται δεξιά και αριστερά, μια εκτεταμένη φτώχεια σαρώνει την Ελλάδα και την Ευρώπη, καθώς το βάρος των πολλαπλών κρίσεων έχει εξ ολοκλήρου φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων. Έτσι, τα εισοδήματα συρρικνώνονται επικίνδυνα την ίδια στιγμή που τα χρέη στις τράπεζες πνίγουν τα νοικοκυριά και ο πληθωρισμός εξαερώνει την αγοραστική δύναμη.
Γι’ αυτή την αποκρουστική εικόνα, που επιβεβαιώνεται καθημερινά από την εγκληματική δράση των εκπροσώπων του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και που συντελείται σε βάρος της επιβίωσης των λαών, στο όνομα του ξεπεράσματος της καπιταλιστικής, ενεργειακής, υγειονομικής, περιβαλλοντικής κρίσης, υπάρχει διέξοδος! Υπάρχει διέξοδος με τους αγώνες ενός προοδευτικού κινήματος που εμπνέει, μαζικοποιεί, καθοδηγεί τους εργαζόμενους, ενάντια στην ασυδοσία και τη ληστρική εκμετάλλευση, ενάντια σε κάθε παρανομία του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η ΕΕ δεν διορθώνεται, το Ευρωκοινοβούλιο δεν εξαγνίζεται, ο δυτικοευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός δεν φτιασιδώνεται. Μόνο η ανατροπή του, μπορεί να σαρώσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Είναι καθήκον του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου να καταλάβει ότι η λειτουργία του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι σύμφυτη με τις οικονομικές κρίσεις και κατά συνέπεια κάθε πρόταση για το ξεπέρασμά της έχει σαν στόχο τη χάλκευση νέων δεσμών για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους γενικά.
