Για το χρόνο ψήφισης του νόμου
Με 157 ψήφους υπέρ και 57 κατά σε σύνολο 213 βουλευτών (οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απουσίαζαν κατά την ψηφοφορία), υπερψηφίστηκε την Πέμπτη 14/7 ο νέος νόμος-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, με τίτλο «Νέοι ορίζοντες για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις». Ο ίδιος ο χρόνος που επέλεξε η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δεν είναι τυχαίος. Ακριβώς αμέσως μετά τις φοιτητικές εκλογές και τη σημαντική πτώση της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, των δυνάμεων δηλαδή που χρόνια τώρα στηρίζουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική, για να σταλεί ένα συμβολικό μήνυμα για τη διαμόρφωση της «νέας κανονικότητας» στις σχολές και στο τέλος της εξεταστικής του εαρινού εξαμήνου, στο κατακαλόκαιρο, με τις σχολές χωρίς φοιτητές, ακριβώς για να υπάρξουν οι μικρότερες δυνατές αντιδράσεις από το φοιτητικό κόσμο.
Τι προβλέπει ο νέος νόμος-πλαίσιο
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας πρόσθεσε στο «παρά πέντε» ορισμένες αντιεκπαιδευτιές διατάξεις στο ούτως ή άλλως συνολικά αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Αυτές αφορούν στην επίσημη πια απόσπαση της παιδαγωγικής-διδακτικής επάρκειας από τους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών και τη χορήγησή της μέσω «ειδικών προγραμμάτων σπουδών» από κάθε ΑΕΙ, διάταξη που ανοίγει τον «ασκό του Αιόλου» για την εισαγωγή προγραμμάτων χορήγησης επάρκειας επί πληρωμή και υποβαθμίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα πτυχία των καθηγητικών σχολών. Ακόμα, με άλλη διάταξη της τελευταίας στιγμής, ο νέος νόμος δίνει τη δυνατότητα στους αποφοίτους των ιδιωτικών κολεγίων να διεκδικούν θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, εξισώνοντας πλήρως τα επαγγελματικά δικαιώματα και τα πτυχία των αποφοίτων των δημοσίων πανεπιστημίων με εκείνα των αποφοίτων των ιδιωτικών κολεγίων, πριμοδοτώντας για μια ακόμη φορά τα κολέγια και δίνοντας ένα ακόμη χτύπημα στα δημόσια τριτοβάθμια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Τέλος, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προώθησε διάταξη για τις πανεπιστημιακές λέσχες με την οποία καταργείται η αυτοτέλειά τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την υποχρηματοδότηση, την ιδιωτικοποίηση, ακόμη και την κατάργησή τους.
Εκτός από αυτές, ο νέος νόμος-πλαίσιο προωθεί: Τα νέα «Συμβούλια Ιδρύματος», με εξωπανεπιστημιακούς που μπορούν να είναι από καθηγητές σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού, μέχρι «καταξιωμένοι» καλλιτέχνες, εφοπλιστές κλπ. Τη θέσπιση του θεσμού των «Οικονομικών Διευθυντών»- Manager των ιδρυμάτων, οι οποίοι θα ορίζονται από το υπουργείο και θα είναι υπεύθυνοι για την οικονομική διαχείριση των χρημάτων των πανεπιστημίων. Την επαναφορά των ΤΕΙ και των διετών και τριετών προγραμμάτων σπουδών, ακριβώς για τον τεμαχισμό των πτυχίων και το κυνήγι προσόντων και δεξιοτήτων μετά τις σπουδές. Την περαιτέρω σύνδεση των ελληνικών πανεπιστημίων με την καπιταλιστική αγορά, μέσω «ερευνητικών» και άλλων προγραμμάτων. Την όξυνση της προσπάθειας διάλυσης των πτυχίων μέσω της αλλαγής του ΔΟΑΤΑΠ και των «ατομικών φακέλων προσόντων», μέσα από την οποία προωθείται η πλήρης εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των δημόσιων πανεπιστημίων με εκείνα των αποφοίτων των ιδιωτικών κολεγίων. Την κατάργηση επί της ουσίας και του ενός συγγράμματος ανά μάθημα που παρεχόταν μέχρι τώρα, αφού με βάση το νέο νόμο «σύγγραμμα θεωρείται κάθε έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο, καθώς και οι έντυπες ή́ ηλεκτρονικές ακαδημαϊκές σημειώσεις». Την εισαγωγή ενός ακόμη πιο αυστηρού «Πειθαρχικού Δικαίου» για τους φοιτητές, φωτογραφίζοντας με τη διατύπωση «παρεμπόδιση της εύρυθμης λειτουργίας των ΑΕΙ» τις καταλήψεις, στέλνοντας μήνυμα περαιτέρω όξυνσης του αυταρχισμού και της καταστολής. Τα ενιαία ψηφοδέλτια και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για την ανάδειξη εκπροσώπων των φοιτητών στα όργανα διοίκησης και στα νεοεισαχθέντα «Συμβούλια Φοιτητών», με τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να χτυπήσει τον φοιτητικό συνδικαλισμό και να διαλύσει τις παρατάξεις.
Συνολικά, το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας ενισχύει τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στα πανεπιστήμια, κινείται προς την κατεύθυνση της πλήρους εγκατάλειψης της δημόσιας δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κράτος και καταργεί το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Ανεξάρτητα από το γεγονός πως δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη για τη συνδιοίκηση και το ρόλο της όλα αυτά τα χρόνια, η εισαγωγή των Συμβουλίων Ιδρύματος αποτελεί μία κατάφωρη κυβερνητική παρέμβαση στη διοίκηση των ελληνικών πανεπιστημίων, με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη σύνδεσή τους με την καπιταλιστική αγορά.
Για τα ενιαία ψηφοδέλτια και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες
Σε ό,τι αφορά στα ενιαία ψηφοδέλτια και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, πρόκειται για μία πρωτοφανή και κατάφωρη κρατική-κυβερνητική παρέμβαση στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων και ταυτόχρονα μία αντιδημοκρατική επίθεση στο αναφαίρετο δικαίωμα των φοιτητών να ανήκουν σε πολιτικοσυνδικαλιστικές παρατάξεις και να εκφράζονται συλλογικά και ελεύθερα. Ούτως ή άλλως, με βάση τα καταστατικά των φοιτητικών συλλόγων, όπως κάθε φοιτητής έχει το δικαίωμα να ανήκει σε κάποια παράταξη, έχει αντίστοιχα και το δικαίωμα να κατεβαίνει ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις φοιτητικές εκλογές, επομένως αποκαλύπτονται και οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης που αφορούν στην προσπάθεια κρατικού ελέγχου των φοιτητικών συλλόγων, όπως επιχειρείται και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το σαθρό κυβερνητικό αφήγημα πως το συγκεκριμένο μέτρο στοχεύει στην υποτιθέμενη «εξυγίανση» των πανεπιστημίων και την «πάταξη» των φαινομένων διαπλοκής ανάμεσα σε φοιτητικές παρατάξεις και μεγαλοκαθηγητές προκαλεί τη δικαιολογημένη οργή των φοιτητών, αφού είναι η κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που χρόνια τώρα στηρίζει τον εκλογικό της μηχανισμό σε τέτοια δίκτυα διανομής θεμάτων και σημειώσεων. Από την άλλη, αποτελεί λογικό άλμα πως η κατάργηση των παρατάξεων και η αντικατάστασή τους από ενιαία ψηφοδέλτια θα σταματήσει τέτοια φαινόμενα, αφού και πάλι θα μπορούν αυτά να λαμβάνουν χώρα, απλώς στη θέση της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ να βρίσκονται μεμονωμένοι φοιτητές.
Η στάση των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ
υπονομεύει τους φοιτητικούς αγώνες
Η Φοιτητική Πορεία στάθηκε εξ αρχής απέναντι στο νέο νόμο-πλαίσιο και κάλεσε σε μαζικό αγώνα με αίτημα την άμεση απόσυρσή του. Η στάση των δυνάμεων της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ όχι μόνο δε βοηθάει τον ενιαίο φοιτητικό αγώνα, αλλά αντιθέτως τον υπονομεύει, τον διασπά και καλλιεργεί πνεύμα ηττοπάθειας στους φοιτητές. Οι δυνάμεις αυτές έκλεισαν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις μετά την τελευταία αναβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας τον Ιούνιο, δεν κάλεσαν σε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις και υποκλίθηκαν στην εξεταστική και την καλοκαιρινή ραστώνη, με ψοφοδεείς ανακοινώσεις για «κινητοποίηση τη μέρα ψήφισης του νόμου». Οι δυνάμεις αυτές, που πέρυσι ψήφιζαν από κοινού στα πλαίσιά τους στις συνελεύσεις το κλείσιμο των κινητοποιήσεων, για να έρθουν έναν χρόνο μετά να μετατρέπουν τις σχολές σε ρινγκ και να αλληλοκαταγγέλλονται για ξυλοδαρμούς, έχουν το θράσος να μιλούν για «πρωτιές» και «πρωτοπορίες» στο φοιτητικό κίνημα, όταν με τη στάση και την πολιτική τους πρακτική δυσφημούν τους αγώνες, την αριστερά και συνολικά το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα και τους συλλόγους.
Για την πανεκπαιδευτική
κινητοποίηση στις 14 Ιούλη
Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 14/7 το απόγευμα πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, ο οποίος υπερψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία αργά το βράδυ στη Βουλή. Η πορεία που ξεκίνησε από τα Προπύλαια, παρά το γεγονός ότι ο νόμος ήρθε για ψήφιση με τις σχολές σχεδόν κλειστές στη μέση του καλοκαιριού, ήταν μαζική και μαχητική, πλαισιωμένη από εκατοντάδες φοιτητές, εκπαιδευτικούς, διοικητικούς και μαθητές.
Απαράδεκτη ήταν η στάση της ΠΚΣ, η οποία -αφού κάλεσε διαφορετική ώρα από τους υπόλοιπους συλλόγους και δυνάμεις (7:00 και όχι 6:30)- κατά την έναρξη της πορείας ακολούθησε διαφορετικό δρομολόγιο, διασπώντας την ενιαία διαδήλωση και υλοποιώντας για πολλοστή φορά τη σεχταριστική και διασπαστική πολιτική του ΚΚΕ.
Η Φοιτητική Πορεία συμμετείχε στην πορεία με δικό της μαχητικό μπλοκ, το οποίο πορεύτηκε μέχρι το Σύνταγμα, φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στον νέο νόμο-πλαίσιο, τους ταξικούς φραγμούς και την κυβερνητική πολιτική. Ανεξάρτητα από την ψήφιση του νόμου στη βουλή, το ζητούμενο είναι το φοιτητικό κίνημα να πιάσει το νήμα των αγώνων της προηγούμενης περιόδου και σταθερά και αταλάντευτα να αγωνιστεί ώστε ο βαθιά ταξικός και αντιεκπαιδευτικός νέος νόμος-πλαίσιο να παρθεί συνολικά πίσω (και όχι να μείνει στα χαρτιά, όπως καλούν εντελώς ρεφορμιστικά και με πνεύμα ηττοπάθειας οι δυνάμεις της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ). Με μαζικές γενικές συνελεύσεις, με πλατιά παμφοιτητική ενότητα πάνω στο αγωνιστικό αίτημα «Κάτω ο νέος νόμος-πλαίσιο», με ενωτικές και όχι διασπαστικές κινητοποιήσεις, με ουσιαστικό συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων, ο νέος νόμος μπορεί και πρέπει να ανατραπεί!
