Κατά τη διήμερη πρόσφατη επίσκεψη του Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, μεταξύ των άλλων θεμάτων, συζητήθηκε και το ενεργειακό ζήτημα, στη βάση των επωφελών προνομίων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων μονοπωλίων τα οποία πλουτίζουν με μυθικά ποσά, την ίδια ώρα που ο λαός μας δέχεται μία αδυσώπητη ενεργειακή αύξηση τιμών στις οποίες είναι αδύνατον να αντεπεξέλθει. Τα «μέτρα» Μητσοτάκη αποδεικνύονται απλά φιλοδωρήματα για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Η συζήτηση με τους Αμερικάνους, αλλά και η ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, αφενός αποτέλεσαν έναν ύμνο ξενοδουλείας και υποτέλειας και αφετέρου μία δουλοπρεπή στάση εξυπηρέτησης των οικονομικών συμφερόντων και των γεωστρατηγικών επιλογών του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, προς τα οποία ο λακές πρωθυπουργός έχει προσφέρει «γη και ύδωρ». Εξάλλου, με τη γνωστή εξαπάτηση του λαού μας, ότι «η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο κόμβος μεταφοράς αερίου και καθαρής ενέργειας από τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο προς τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη» και άρα θα συμβάλει καθοριστικά στην απεξάρτηση της ΕΕ από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα, ζητιάνεψε «επενδύσεις» και άλλα παρόμοια προγράμματα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι αυτός που θα «πληρώσει το μάρμαρο» θα είναι ο λαός μας.
Αλλά το γεγονός της υποτελούς συμπεριφοράς δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του Μητσοτάκη. Ολόκληρη η ΕΕ, μετά τη ρωσική εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία, μετατράπηκε σε υπηρετικό προσωπικό των επιδιώξεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, έχοντας εναποθέσει σ’ αυτόν την ασφάλειά της, συμβαδίζοντας με το ΝΑΤΟ και αφήνοντας προς το παρόν στην άκρη τα περί Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ευρωπαϊκός στρατός), τα οποία με τις δεδομένες διχογνωμίες παραμένουν προς το παρόν άλυτα.
***
Στο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ της περασμένης Δευτέρας (16/05), το λεγόμενο «6ο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας» οδηγήθηκε σε φιάσκο, καθώς εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι μόνιμες κοινοτικές αντιθέσεις που αφορούν στην πρόταξη των επιμέρους συμφερόντων των κρατών-μελών και οι σκληροί ανταγωνισμοί γύρω από το πρόγραμμα της «πράσινης ενέργειας». Η Ουγγαρία αρνήθηκε να άρει το βέτο κατά των κυρώσεων στη Ρωσία, ενώ η νέα απόφαση της Κομισιόν, με την προσχηματική διγλωσσία, επιτρέπει στα κράτη-μέλη να ανοίξουν λογαριασμούς στην Gazprombank, πληρώνοντας μεν -διαμέσου εταιρειών- σε δολάρια ή ευρώ, τα οποία η ρωσική τράπεζα μετατρέπει αμέσως σε ρούβλια μέσω της διατραπεζικής αγοράς!
Παρά τις ένθεν κακείθεν λαύρες δηλώσεις για επικείμενες «σκληρές» κυρώσεις, οι κάνουλες του ρώσικου φυσικού αερίου -που τόσο έχει ανάγκη η γερμανική βιομηχανία- εξακολουθούν να παραμένουν ανοιχτές. Είναι φανερό πως, ναι μεν η ΕΕ συμπλέει με τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα, ωστόσο, εξακολουθούν να αντιτάσσονται κάποιες ευρωπαϊκές άμυνες προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία των ευρωπαϊκών βιομηχανιών και η πρόσβασή τους στις ρωσικές ενεργειακές πηγές. Τέτοιες είναι και οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις των Γερμανών βιομήχανων για εισαγωγή ρωσικού φυσικού αερίου από τρίτες χώρες μέσω εταιρειών του εφοπλιστικού και μεταφορικού κεφαλαίου («Dynacom Tankers», «Sea Traders», «Dynagas» κ.ά.). Κι αυτό γιατί τα ρωσικά αντίποινα απαγορεύουν σε ρωσικούς φορείς να πωλούν φυσικό αέριο ή να κάνουν συναλλαγές σε μία σειρά θυγατρικών εταιρειών της «Gazprom Germania» («Astora», «Wingas», «WIEH» και «WIEE»). Σύμφωνα με τον ιταλό πρωθυπουργό Μ. Ντράγκι, την ώρα που η Πολωνία και η Βουλγαρία αποκλείστηκαν από την προμήθεια ρωσικού αερίου, επειδή αρνήθηκαν την πληρωμή σε ρούβλια, αμέσως μετά, πάνω από είκοσι ευρωπαϊκές εταιρείες (η ιταλική «Eni», η γερμανική «Uniper S.E.», η αυστριακή «DMV AG» κ.ά.) έσπευσαν να ευθυγραμμιστούν με τις απαιτήσεις του Κρεμλίνου και άνοιξαν λογαριασμούς στην Gazprombank, ενώ άλλες δεκατέσσερις έχουν ήδη υποβάλει αιτήσεις για άνοιγμα λογαριασμών στη ρωσική τράπεζα.
***
Στη Γερμανία, ο καγκελάριος Ο. Σολτς δήλωσε ότι: «…οι νέες κυρώσεις θα έχουν αντίκτυπο και στην οικονομία της ΕΕ. Το λέω αυτό έχοντας κατά νου τη δική μας οικονομική ανάπτυξη, τις αλυσίδες εφοδιασμού, τις εμπορικές σχέσεις. Δεν είναι ακόμη δυνατό να το υπολογίσουμε αυτό επακριβώς, άρα είναι ακόμη πιο σημαντικό να μπορούμε να διατηρήσουμε τα μέτρα που λάβαμε μακροπρόθεσμα. (…) Τώρα βιώνουμε με επώδυνο τρόπο πόσο εξαρτημένοι είμαστε από τις ρωσικές πρώτες ύλες»! Σε τελική ανάλυση, όλο αυτό το γυφτοπάζαρο, έξω από κανονισμούς και «αρχές», οδήγησε στην ανάκαμψη της ισοτιμίας του ρουβλιού έναντι του δολαρίου και του ευρώ, αποφέροντας στη Ρωσία κέρδη τριμήνου (Ιαν.-Μαρ. ’22) πάνω από 60 δισ. δολάρια. Αν μάλιστα η Ρωσία κλείσει εντελώς τις στρόφιγγες πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, η Γερμανία θα υποστεί την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση της μεταπολεμικής περιόδου!
Οι Δυτικοί (ΗΠΑ, ΕΕ και Βρετανία) πιέζουν συνεχώς τον ΟΠΕΚ για αύξηση της παραγωγής πετρελαίου, ώστε να αντισταθμιστούν οι συνέπειες από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα, αφού οι περισσότερες χώρες τάσσονται υπέρ της διατήρησης της κοινής συμφωνίας του Οργανισμού για να μη διαταραχθεί η τιμή του πετρελαίου. Να τονιστεί πως η Ρωσία αποτελεί μέλος του ΟΠΕΚ η δε Κίνα είναι ο κύριος αγοραστής του πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας σε ποσοστό πάνω από 25%. Το Πεκίνο με αυστηρή του δήλωση καταγγέλλει «παρενόχληση και εκφοβισμό» από τις ΗΠΑ, ενώ αρνείται να δεχθεί οικονομικές συνέπειες από τις κυρώσεις των Δυτικών κατά της Ρωσίας.
***
Σε ό,τι αφορά στην «πράσινη ανάπτυξη» (στην οποία έχει ενταχθεί και το φυσικό αέριο, άσχετα αν είναι υδρογονάνθρακας!), το ευρωπαϊκό πρόγραμμα -ύψους 195 δισ. €- εξακολουθεί να αποτελεί ισχυρό δέλεαρ για τα «πράσινα» μονοπώλια. Οι τεράστιες επιδοτήσεις έχουν φουσκώσει τα πανιά των ευρωπαϊκών εταιρειών, που πιέζουν για την προσωρινή διακοπή του «Ταμείου Ανάκαμψης», ώστε να εξασφαλιστούν τα παραπάνω ποσά. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους πρωτοστατούν στην προμήθεια του δικού τους υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), που αποτελεί μεταβατικό στάδιο για την ανάπτυξη των ΑΠΕ (μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών κλπ). Ο στόχος αυτού του -ουσιαστικά αμερικανικού- σχεδίου είναι η εκμηδένιση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες μέχρι το 2030.
Όμως προς το παρόν, η Ευρώπη συνεχίζει να εξαρτάται από τις ρωσικές ενεργειακές πηγές, ενώ το κόστος της απεξάρτησης συναρτάται και με τις γεωστρατηγικές εξελίξεις, όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και παγκόσμια.
***
Η εξασφάλιση επισιτιστικής επάρκειας αποτελεί το άλλο κρίσιμο σημείο για την ΕΕ, ενώ οι προβλέψεις συγκλίνουν στη διατήρηση των τιμών σε υψηλά επίπεδα τουλάχιστον για όλο το 2022, ακόμα και στην περίπτωση που λήξει η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία. Σημειώνουμε πως η σπορά(;) στην Ουκρανία γίνεται αυτή την περίοδο (Μάης-Ιούνης), ωστόσο είναι αμφίβολο αν οι ρωσικοί βομβαρδισμοί και η φυγή 7 εκατ. Ουκρανών, επιτρέψουν τη σπορά σιτηρών. Ήδη 25 εκατ. τόνοι σιταριού βρίσκονται αποκλεισμένοι στο λιμάνι της Οδησσού, ενώ παράλληλα ο αυξανόμενος πληθωρισμός στην Ευρώπη μειώνει συνεχώς την αγοραστική δύναμη των λαϊκών νοικοκυριών.
Μπροστά στον κίνδυνο μίας επισιτιστικής κρίσης, η Κομισιόν κάλεσε τον τομέα των μεταφορών φορτίων να κινητοποιήσει επειγόντως επιπλέον οχήματα, εμπορευματοκιβώτια και βυτία, καθώς και υποδομές μετεπιβίβασης των σιτηρών σε φορτηγά ή σιδηροδρομικά βαγόνια που θα πληρούν τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Επιστράτευσε επίσης πλωτά μέσα για μεταφορά μέσω του Δούναβη. Από την πλευρά τους, τα αμερικάνικα αγροδιατροφικά μονοπώλια, βλέποντας μία «χρυσή ευκαιρία», παροτρύνουν τους αμερικανούς φάρμερς να αυξήσουν την παραγωγή σιτηρών και να «σώσουν την Ευρώπη από τον επικείμενο λιμό που προκαλεί η Ρωσία»! Παρ’ όλ’ αυτά, εάν συνεχιστούν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις, η ΕΕ θα αντιμετωπίσει συνέπειες που θα είναι δύσκολο να ανατραπούν.
Όμως και στις ΗΠΑ οι επιπτώσεις των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά και τα ρωσικά αντίποινα, δίνουν ώθηση στον πληθωρισμό, παγώνουν τις επενδύσεις, αυξάνουν την ανεργία, φτωχοποιούν εκατομμύρια ανθρώπους. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τον πληθωρισμό, που προβλέπεται στα 7,3% μετά από σαράντα χρόνια, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) αύξησε τα επιτόκια.
Tο μπούμερανγκ των κυρώσεων κατά της Ρωσίας επιστρέφει στους Δυτικούς.
***
Ωστόσο, το τσεκούρι του δυτικού ιμπεριαλισμού σκοντάφτει σε ένα σκληρό ρόζο: την Κίνα, που ακροβολίζεται και καραδοκεί υπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο τα ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα. Η σταθερή και διαρκής ανάπτυξη της Κίνας, σε συνδυασμό με τις ψύχραιμες και αποστομωτικές δηλώσεις της κινέζικης ηγεσίας, πιθανότατα να αποτελέσουν καταλύτη στις επικείμενες εξελίξεις. Το Πεκίνο, σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχει ξεκαθαρίσει ότι: «…βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και η θέση του είναι σύμφωνη με τις επιθυμίες των περισσότερων χωρών…».
Ο Κινέζος διπλωματικός επιτετραμμένος στον ΟΗΕ προειδοποίησε πως οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν θα φέρουν την ειρήνη στην Ουκρανία, αλλά θα εντείνουν την κρίση σε τρόφιμα, ενέργεια και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Παράλληλα, αντιτίθεται σφόδρα στις οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, τις οποίες θεωρεί μονομερείς, που πάρθηκαν χωρίς έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η κινέζικη ηγεσία δηλώνει πως «…οι κυρώσεις που επιβάλλουν δυτικές χώρες στη Ρωσία εξαιτίας της επίθεσής της εναντίον της Ουκρανίας είναι ολοένα πιο εξωφρενικές. Η επιδίωξη της απόλυτης ασφάλειας του ΝΑΤΟ οδηγεί ακριβώς στην απόλυτη ανασφάλεια. Οι συνέπειες του να σπρώχνεις μια μεγάλη δύναμη, ειδικά μια πυρηνική δύναμη, στη γωνία είναι αδιανόητες».
