Εδώ και κάποια χρόνια, έχει ξεκινήσει η πρακτική της υποκατάστασης των αγώνων των εργαζομένων με δικαστικές προσφυγές από τις ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων της χώρας.
Ας θυμηθούμε τις δικαστικές προσφυγές στο ΣτΕ για την “κατάργηση” των μνημονίων από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΤΕΕ αλλά και τις πιο πρόσφατες, τη διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων με προσφυγές στα δικαστήρια. Ως γνωστόν, για όλες αυτές τις υποθέσεις οι δικαστικές αποφάσεις ήταν εναρμονισμένες με τις εκάστοτε αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων. Μια χαρά νόμιμα κρίθηκαν τα μνημόνια από τη δικαιοσύνη, ως εκ τούτου νομιμότατη και η μνημονιακή περικοπή 2 μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.
Το ίδιο βιολί όμως ακολουθούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων και σε ό,τι αφορά στο νόμο Χατζηδάκη με πρόσχημα και την πανδημία.
Ένα χρόνο σχεδόν μετά την ψήφισή του δεν έχουν κάνει την παραμικρή κινητοποίηση ενάντιά του, παρά το ότι η εφαρμογή του ήδη άρχισε να καταφέρνει ισχυρά πλήγματα στη λειτουργία των συνδικάτων, στο δικαίωμα στην απεργία και στις εργασιακές σχέσεις
Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας προσπάθησε να κρύψει την συνδικαλιστική αδράνειά του πίσω από μια νομική προσφυγή που έκανε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση της υπουργικής απόφασης που καθορίζει τον τρόπο εφαρμογής του ΓΕΜΗΣΟΕ . Και αρκέστηκε μόνο στο να καλέσει σε στάση εργασίας και συγκέντρωση τη μέρα εκδίκασης της προσφυγής που αρχικά ήταν η 29η Μαρτίου 2022. Το ίδιο κάλεσμα έκανε και η ΑΔΕΔΥ η οποία παραμένει και αυτή αδρανής απέναντι στον αντεργατικό νόμο.
Όμως …ούτε καν αυτήν την εξαγγελθείσα και αναιμική στάση εργασίας και συγκέντρωση δεν πραγματοποίησαν ώστε να αναδειχθεί έστω και στοιχειωδώς το ζήτημα, αλλά τρέχουν πίσω από τις αναβολές του ΣτΕ, της ημερομηνίας συζήτησης της αίτησης ακύρωσης, που καθορίστηκε εκ νέου για την 10η Μαΐου 2022 . Μάλιστα με την διαλυτική έκφραση “…θα ακολουθήσει νέα ενημέρωση, σε εύλογο χρονικό διάστημα, για τις λεπτομέρειες οργάνωσης του αγώνα μας…” (από ανακοίνωση ΕΚΑ), θέτουν υπό ερώτημα, ουσιαστικά, το αν θα εξαγγείλουν, οργανώσουν και υλοποιήσουν κάποια κινητοποίηση και δηλώνουν, κατά βάθος, οτι εν καιρώ να συμμορφωθούν με τον νόμο.
Η αδράνεια και οι διαλυτικές πρακτικές που οδηγούν στον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος δεν έχουν πάτο όπως φαίνεται και την πραγματικότητα αυτή χρειάζεται να κατανοήσουν πλατιά οι εργαζόμενοι ώστε να ακολουθήσουν έναν άλλο αγωνιστικό και διεκδικητικό δρόμο.
