Την εκτίναξη των τιμών τόσο στο ρεύμα και το φυσικό αέριο, όσο και στα βασικά είδη, είναι δύσκολο να την παρακολουθήσει ή πολύ περισσότερο να την προβλέψει κάποιος καθώς έχει γίνει ανεξέλεγκτη, κάθε μέρα διαφορετική και κινούμενη πλέον σε διψήφια και τριψήφια ποσοστά.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο Γενικός Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, συγκριτικά με τον Ιανουάριο του 2022, τον Φεβρουάριο του 2022 παρουσίασε αύξηση 1,1%. Ενώ αν η σύγκριση γίνει με τον Φεβρουάριο του 2021, οι πιο σημαντικές αυξήσεις φέτος τον Φεβρουάριο, μεταξύ άλλων, είναι στο φυσικό αέριο (+78,5%), στο ηλεκτρικό ρεύμα (+71,4%), στην αμόλυβδη βενζίνη των 95 οκτανίων (+22,8% ), στο πετρέλαιο θέρμανσης (+41,5%), στα λάδια (+16,8%), τα λαχανικά (+15,2%), το αρνί και κατσίκι (+14,4%) και το ψωμί (+5,9%).
Σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ περίπου 3 στα 10 νοικοκυριά με ληξιπρόθεσμες οφειλές, δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις αυτές το 2022. Η παρέμβαση του πρωθυπουργού το βράδυ της Τετάρτης σε μια προσπάθεια να καλμάρει τα πράγματα μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να χαρακτηριστεί. Μιας και αντί να βάλει φρένο στο ράλι της αισχροκέρδειας, τάζει ρυθμίσεις «στοχευμένες και όχι οριζόντιες […] και ευθυγραμμισμένες με τη συνετή δημοσιονομική πολιτική την οποία έχουμε εξαρχής χαράξει» ενώ η οικονομική “στήριξη” που ανακοίνωσε είναι αστεία ψίχουλα μπροστά στον ορυμαγδό των ανατιμήσεων.
Όπως εμπαιγμός ήταν και η από 01.01.2022 αύξηση – ψίχουλο 2% (….13ευρώ μεικτά) στον κατώτατο μισθό. Την ώρα που η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος-μέλος της ΕΕ που έχει κατώτατο μισθό χαμηλότερο από το επίπεδο του 2009 στον οποίο δεν έχει γίνει καμία αύξηση την περίοδο 2020-2021. Σύμφωνα, μάλιστα και με στατιστικά στοιχεία του ΕΦΚΑ που αφορούν τον Ιανουάριο του 2022, το 35,9% από τους συνολικά 2,168 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή 1 στους 3, λαμβάνει μηνιαίο μισθό 479,14 ευρώ μεικτά ή 416 ευρώ καθαρά, καθώς απασχολείται με μερική απασχόληση. Οι μισθοί αυτοί δε, βρίσκονται χαμηλότερα από το κατώφλι της σχετικής φτώχειας. Ενώ σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό ζουν σε συνθήκες υλικής στέρησης.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση της ιλιγγιώδους ακρίβειας και ταυτόχρονης καθήλωσης των μισθών στον πάτο είναι ανάγκη να υπάρξει άμεση κινητοποίηση των εργαζόμενων για να μπει φρένο στην πολιτική που τους καταβαραθρώνει σε μεγάλη φτώχεια.
Είναι ανάγκη να αναδειχθεί η ακρίβεια ως ζωτικό πανεργατικό πρόβλημα, και να υπάρξει γενική κινητοποίηση για να διεκδικηθεί η μείωση των τιμών. Η γενική αυτή κινητοποίηση πρέπει ταυτόχρονα να συνδεθεί με τη διεκδίκηση της πραγματικής αύξησης των μισθών, με τη διεκδίκηση ΣΣΕ πραγματικών αυξήσεων των μισθών ώστε να καλυφθούν οι απώλειες μισθολογικής αγοραστικής δύναμης από τις ανατιμήσεις.
Τα αιτήματα αυτά πρέπει να στηριχθούν με πανεργατικές κινητοποιήσεις γι’ αυτό το κρίσιμο θέμα επιβίωσης της εργατικής τάξης. Και θα πρέπει να βρεθούν στο κέντρο των διεκδικήσεων που θα θέσει η πανεργατική απεργία της 6ης Απρίλη.
