Την Τρίτη (18/1) έγινε η πρώτη συνεδρία του νεοεκλεγμένου ΔΣ της ΕΛΜΕ για τη συγκρότησή του σε σώμα. Η παράταξή μας τοποθετήθηκε στο πνεύμα των αξόνων του κειμένου που ακολουθεί, προασπίζοντας θεμελιώδεις αρχές της ταξικής ανασύνταξης των σωματείων. Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ, μπροστά στη βάσιμη και εμπεριστατωμένη κριτική που της ασκήσαμε, ψέλλισε μόνο ότι κατέθεσε μεν άξονες συμμετοχής στην Αξιολόγηση, αλλά θα μας ερμηνεύσει τι εννοεί(!), προτείνοντας Αναλογικό Προεδρείο. Η Αριστερή Παρέμβαση -Συσπείρωση από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ- αφού από την κριτική μας αποκαλύφθηκε ότι η πρότασή της για συγκρότηση προεδρείου με την ΑΣΕ-ΠΑΜΕ και την παράταξή μας όχι μόνο δεν κάνει ταξικό «ρήγμα» στο σωματείο, όπως έγραψε, αλλά απλώς επιβεβαιώνει την επιθυμία της για αξιώματα-επιτέθηκε στο Μ-Λ ΚΚΕ(!), καταργώντας ακόμη και τα όρια μεταξύ παρατάξεων και οργανώσεων. Οι άλλες δυο παρατάξεις (Εκπαιδευτική Προοπτική/ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ/ΠΑΣΚ) αποδέχτηκαν το αναλογικό προεδρείο που πρότεινε το ΠΑΜΕ, αλλά έθεσαν θέμα συνέπειας της γραμματέα (ΠΑΜΕ). Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ απάντησε σε αυτή την κριτική, ψηφίζοντας λευκό για τον πρόεδρο, σε μια προσπάθεια άσκησης πίεσης στα άλλες δυο παρατάξεις (Εκπαιδ. Προοπτική/ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ/ΠΑΣΚ) για συμφωνία όχι μόνο στο αναλογικό προδρείο, αλλά και στα προτεινόμενα πρόσωπα. Ετσι, ο υποψήφιος της Εκπαιδ. Προοπτικής/ΣΥΝΕΚ για τη θέση του προέδρου απέσπασε τέσσερις ψήφους στους εννιά (δηλ της παράταξής του και της ΠΕΚ), δεν απέσπασε την απόλυτη πλειοψηφία και ζήτησε αναβολή για την επόμενη εβδομάδα.
Η θέση μας για τη συγκρότηση του προεδρείου της ΕΛΜΕ
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ δηλώνει ότι η συγκρότηση του προεδρείου είναι μια βασική πολιτική λειτουργία του σωματείου, μιας και ότι το προεδρείο είναι η πολιτική φωνή του και επομένως αντανακλά τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται κάθε φορά στις εκλογές. Οι πρόσφατες εκλογές στην ΕΛΜΕ ανέδειξαν ξανά ως κυρίαρχες δυνάμεις τις παρατάξεις του συναινετικού, γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, πρώτη την ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ/ΣΥΝΕΚ και δεύτερη την ΠΕΚ/ΠΑΣΚ, η οποία μάλιστα αύξησε αισθητά τις δυνάμεις της, σε μια περίοδο αναβίωσης του νεκραναστημένου ΠΑΣΟΚ.
Επομένως, το προβάδισμα στην εκλογική καταγραφή το έχουν οι δυνάμεις της συναίνεσης στην αντιλαϊκή πολιτική της δεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και όλων των κομμάτων του κεφαλαίου. Οι παρατάξεις αυτές, σε όλη την προηγούμενη διετία -που σφραγίστηκε, κυρίως, από την καραντίνα, από την πολιτική της καταστολής του λαϊκού κινήματος, από τη διάλυση του ΕΣΥ, από την επιβολή της αντιπαιδαγωγικής ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, από την αδιοριστία και από την έλλειψη βασικών μέτρων υγειονομικής προστασίας των σχολείων και του λαού- επέλεξαν τη συνδικαλιστική γραμμή της προσαρμογής στο δόγμα «νόμος και τάξη», στα βάρβαρα μέτρα των απαγορεύσεων και της φίμωσης του λαϊκού κινήματος. Συγκεκριμένα:
Καταψήφιζαν και απείχαν από κάθε συγκέντρωση αντίστασης στα χουντικής κοπής μέτρα που είχαν στόχο τη φίμωση του συνδικαλιστικού και λαϊκού κινήματος.
Λειτουργούσαν ως συνδικαλιστικοί στυλοβάτες των αντιδραστικών μέτρων, υιοθετώντας αυτούσια την αυταρχική κυβερνητική επιχειρηματολογία, βάζοντας πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική που αξιοποιούσε την πανδημία ως πρόσχημα, για να καταργήσει θεμελιώδεις συνδικαλιστικές, πολιτικές, και λαϊκές ελευθερίες.
Υποστήριξαν το αντιπαιδαγωγικό μέτρο της Τηλεκπαίδευσης, θεωρώντας το μάλιστα και ως αναγκαίο, κατηγορώντας την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που εξ αρχής αντιτάχθηκε σε αυτό.
Από κοινού, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, υποστηρίζουν στην ουσία τους το αντιδραστικό μέτρο της Αξιολόγησης-Διαβάθμισης-Πειθάρχησης-Κατάργησης των κατακτήσεών μας.
Μάλιστα, η ΠΕΚ/ΠΑΣΚ όχι μόνο απείχε από όλες τις κινητοποιήσεις, αλλά επιπλέον επικαλείται σταθερά τη θέση της «καλής αξιολόγησης»(!) του 8ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, για να στηρίξει και την σημερινή, ενώ δεν καταδίκασε το κείμενο που θεωρούσε «ιδιώνυμο» αδίκημα την αντίσταση στην αξιολόγηση.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, μπροστά στη μαζική αντίσταση και συμμετοχή στην απεργία, προσπάθησε να εμφανιστεί ως δήθεν αντιστασιακή δύναμη, για να αναδιπλωθεί αμέσως μετά, αρνούμενη, μαζί με την ΠΕΚ/ΠΑΣΚ, να αναγνωρίσει τις αποφάσεις της ΓΣ για συνέχεια της απεργίας-αποχής (!), προτείνοντας τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στην Αξιολόγηση με τις «φόρμες» (!) και συντασσόμενη με τις δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ στη ΓΣ των προέδρων που υπονόμευσαν τον απεργιακό αγώνα μας ενάντια στην Αξιολόγηση-Διαβάθμιση-Ιδιωτικοποίηση.
Από κοινού ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ/ ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ/ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΉ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ/ΠΑΜΕ, πέρα από τις φραστικές διακηρύξεις ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, στην ουσία αποδέχτηκαν στην ΟΛΜΕ τη ΔΟΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ένα φασιστικό μέτρο που εφάρμοσε στη νεότερη ιστορία μόνο η Χούντα.
Με επουσιώδεις διαφορές, οι δυο προαναφερόμενες παρατάξεις συγκλίνουν στο επιβαλλόμενο μοντέλο του σχολείου της αγοράς, όπως επιτάσσει και η ιδεολογικοπολιτική τοποθέτησή τους υπέρ της ΕΕ των μονοπωλίων, των αντιλαϊκών συνθηκών στην εκπαίδευση, την εργασία, τη λαϊκή καταπίεση και εκμετάλλευση, συγκαλύπτοντας τον υπονομευτικό ρόλο τους, είτε με το μανδύα της …αριστεράς (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ), είτε με τη σημαία της σοσιαλδημοκρατίας και πάντως στο δρόμο της συνδιαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ είναι η τρίτη εκλογική δύναμη στην ΕΛΜΕ, η οποία διακηρύσσει σε όλους τους τόνους τον ταξικό της χαρακτήρα, διεκδικώντας μάλιστα και το ρόλο της πρωτοπόρας αριστερής δύναμης, ενώ την ίδια στιγμή η δράση της, αλλά και η πρακτική της, επιβεβαιώνουν το εντελώς αντίθετο. Συγκεκριμένα:
Ενώ καταγγέλλει τις συνδικαλιστικές παρατάξεις της συναίνεσης (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΠΕΚ και ΔΑΚΕ) ως δυνάμεις της υποταγής, την ίδια στιγμή στην πράξη ΑΚΥΡΩΝΕΙ αυτή την αντίθεση, προτείνοντας και υποστηρίζοντας το ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ, το οποίο δεν στηρίζεται, στην αγωνιστική συνεννόηση των αριστερών δυνάμεων ενάντια στις δυνάμεις της υποταγής, αλλά στο άθροισμα των ψήφων που συγκεντρώνει κάθε δύναμη, ανεξάρτητα από το αν είναι γραφειοκρατική ή όχι. Έτσι, η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ ΨΗΦΙΣΕ την ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, την ΠΕΚ και τη ΔΑΚΕ (όποτε εκπροσωπούνταν) στα διάφορα αξιώματα και μάλιστα ψηφίστηκε από αυτές.
Στο μείζον ζήτημα της ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ τηρεί στάση διγλωσσίας και ΥΠΟΧΩΡΗΣΗΣ. Αρνείται τώρα τη θέση της Απεργίας-Αποχής και προτείνει ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ(!), καταθέτοντας μάλιστα αναλυτικές τοποθετήσεις για κάθε άξονα Αξιολόγησης. Επιπλέον, ξεπέρασε κάθε όριο, ψηφίζοντας ΛΕΥΚΟ(!) στην πρόταση που καταθέσαμε για στάση εργασίας τη ληκτική ημερομηνία ανάρτησης των πινάκων (12/1), αρνούμενη να στηρίξει τους συναδέλφους που αντιστέκονται και δε μετέχουν στο αντιλαϊκό μέτρο της διάλυσης των εργασιακών και μορφωτικών κατακτήσεων.
Έχει σταθερή θέση για συμμετοχή στις ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ του ΠΑΜΕ -σε μια περίοδο μάλιστα που απαιτείται η ενότητα και η συσπείρωση των εργαζομένων στα σωματεία- και έτσι δρα αποσυσπειρωτικά, διαχωρίζοντας τους εργαζόμενους και αποδυναμώνοντας την πάλη τους.
Ενώ η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ διατρανώνει την αντίθεσή της στο νόμο Χατζηδάκη, ωστόσο στην ΟΛΜΕ δέχτηκε το ΔΙΟΡΙΣΜΌ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ(!) και μαζί με όλες τις δυνάμεις της Υποταγής (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) ΥΠΕΒΑΛΕ ΑΙΤΗΜΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ!
Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, αποσπώντας τη δεύτερη έδρα στις πρόσφατες εκλογές της ΕΛΜΕ και με το μάτι στραμμένο στα αξιώματα, και όχι στους όρους ταξικής ανασύστασης του σωματείου, επιλέγει την πολιτική της συγκάλυψης και της σιωπής απέναντι στη διγλωσσία και τον ενδοτισμό της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ στα αντιλαϊκά μέτρα, κάνοντας πρόταση συγκρότησης του Προεδρείου από την ίδια, την ΑΣΕ-ΠΑΜΕ και την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Ειδικότερα:
Σιωπά και συγκαλύπτει την θέση του ΠΑΜΕ για το αναλογικό προεδρείο.
Στο μέγα θέμα της ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ τηρεί πάλι στάση σιωπής για την Υποχώρηση της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ-ΠΑΜΕ και τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ της στη Αξιολόγηση. Επιμένει μάλιστα στην πρόταση συγκρότησης προεδρείου μαζί της, παρακάμπτοντας, με μεγάλη ευκολία, ακόμη και το ΛΕΥΚΟ που ψήφισε η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ για τη στάση εργασίας (12/1).
Προσπερνά ως ασήμαντο το ζήτημα των χωριστών συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ και της απαγόρευσης του λόγου των αριστερών συλλογικοτήτων στις συγκεντρώσεις του.
Συγκαλύπτει ακόμα και την απαράδεχτη θέση του ΠΑΜΕ για αποδοχή της ΔΟΤΗΣ Διοίκησης της ΟΛΜΕ, ενώ είναι θέση προσβολής των βασικότερων δημοκρατικών συνδικαλιστικών αρχών.
Επιδιώκει να παραπλανήσει για αυτήν την συγκάλυψη και τη σιωπή της για τόσο σημαντικά θέματα, με την κατάθεση ενός προγράμματος δράσης του σωματείου για τα εργασιακά και εκπαιδευτικά ζητήματα (που σε γενικές γραμμές είναι και το πλαίσιο της ΟΛΜΕ, το οποίο στηρίζεται από όλες τις δυνάμεις της συναίνεσης) βαφτίζοντας αυτό το πρόγραμμα δράσης ως «Προγραμματικό Προεδρείο». Αυτή η στάση δεν έχει καμία σχέση με τη συνεπή αγωνιστική αριστερή δράση και αντίθεση προς τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που βάζουν φραγμό στην ταξική αναδόμηση των σωματείων.
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ που ΔΕΝ ταλαντεύτηκε ποτέ ως προς τις αρχές της με κριτήριο την αριθμητική των εδρών και σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή- αταλάντευτα προσηλωμένη στην αρχή της ταξικής ανασυγκρότησης του σωματείου και του συνδικαλισμού- δηλώνει ότι δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι συσχετισμοί των ταξικών αριστερών δυνάμεων για την συμμετοχή της στο προεδρείο. Είναι αντίθετη τόσο απέναντι στο αναλογικό προεδρείο που αναιρεί τις αρχές του συλλογικού αγώνα, όσο και απέναντι στην αριστερή… συγκάλυψη της διγλωσσίας και του ενδοτισμού της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ από την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ/ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ. Καταδικάζει απερίφραστα τη δοτή διοίκηση και τον ενδοτισμό στο νόμο Χατζηδάκη, δεν μετέχει και δεν διεκδικεί κανένα αξίωμα στο Προεδρείο. Θα καταθέσει ξανά τις δυνάμεις της για την κατάργηση της Αξιολόγησης και όλου του αντιλαϊκού πλαισίου της εκπαίδευσης, αλλά και για την ανατροπή του αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη, για την μονιμοποίησηση των αναπληρωτών, για μαζικούς διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών, για κατάργηση όλων των μνημονιακών μέτρων, για μισθούς και συντάξεις στο επίπεδο των αναγκών μας, για άμεση λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων υγειονομικής προστασίας των σχολείων και του λαού, για υποστήριξη του ΕΣΥ, για μαζική αντίσταση στην ιμπεριαλιστική θηριωδία, για ειρήνη, φιλία και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.
