«…Τα πάντα θα είναι έτοιμα το καλοκαίρι του 2022, με ξένους και Έλληνες επιχειρηματίες για παραμονές σε ξενοδοχεία υψηλού κύρους και παράλληλα να συμμετέχουν στο φιλόδοξο όσο και πανάκριβο εγχείρημα της τουριστικής ανοικοδόμησης. Λαμπερές ξενοδοχειακές μονάδες, νέα spots με διεθνείς ονομασίες στα ολόλευκα νησιά της Ελλάδας και international brand ρούχων να ανοίγουν exclusive boutiques. Η Ελλάδα μετά το τέλος της παγκόσμιας πανδημίας θα μοιάζει με παράδεισο…»! (ΑΒΤΑ Magazine τ. Νοεμβρίου 2020).
Πρόκειται για τις γνωστές φαντασιώσεις που βασίζονται σε ένα και μοναδικό παράγοντα: τη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού (31,3 εκατ. τουρίστες) η οποία εδώ και χρόνια σηκώνει το βάρος όλης σχεδόν της οικονομίας συμβάλλοντας κατά 12,5% στο ΑΕΠ και κατά 17,1% στην απασχόληση (στοιχεία ΕΣΥΕΕ 2020). Χωρίς αμφιβολία, η ιστορία του τουρισμού ενεργοποιεί έμμεσα το μεγαλύτερο μέρος του παρασιτικού τριτογενούς τομέα (εστίαση, εναέριες, θαλάσσιες και χερσαίες μεταφορές, ψυχαγωγία, καταλύματα, τράπεζες, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, ταξιδιωτικά γραφεία κ.ά.).
Και ναι μεν η πανδημία συνέβαλε στην επιδείνωση των οικονομικών δεικτών, όμως η πτωτική πορεία -με μικρές αυξομειώσεις- διαρκεί τουλάχιστον μία δεκαετία, παρά τις ψεύτικες διαπιστώσεις της μνημονιακής εποπτείας για το δήθεν «τέλος των Μνημονίων», που φόρτωσε το λαό μας με δάνεια ύψους 234,7 δισ. € (στα τέλη Δεκέμβρη του ’20 είχε φτάσει σε ποσοστό-ρεκόρ 208,9% του ΑΕΠ!) και με εκατοντάδες επώδυνες «μεταρρυθμίσεις».
Για να μην πηγαίνουμε πολύ μακριά, ήδη στο 4ο τρίμηνο του 2019 το ΑΕΠ είχε μειωθεί κατά 0,9%. Η μείωση συνεχίστηκε και το 2020, κατά 2,3%. Μάλιστα, στους πιο παραγωγικούς κλάδους της βιομηχανίας παρουσιάζεται εξαιρετική ανισομετρία (η μεν μεταποιητική βιομηχανία και ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας σημείωσαν αύξηση 1,6% και 23% αντίστοιχα, η δε βιομηχανία μετάλλου και η πετρελαϊκή βιομηχανία συρρικνώθηκαν 3,4% και 8,6% αντίστοιχα). Η πτωτική τάση επικράτησε και στις εξαγωγές και στις επενδύσεις και στις καταναλωτικές δαπάνες.
Το πραγματικό ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά πολύ περισσότερο από το 10,5% που παρουσίασε η κυβέρνηση για το 2020, οι δε επενδύσεις με μείωση 14,3% κατά την κυβέρνηση, αποτελούν ρεκόρ δεκαετιών. Κατά συνέπεια, τα περί «δυναμικής ανάπτυξης» που ανακόπηκε δήθεν λόγω της πανδημίας, αποτελούν ψέμα και γίνονται αποκλειστικά και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους. Όχι πως η εμφάνιση της πανδημίας δεν επιτείνει τα οικονομικά προβλήματα. Όχι. Ήδη το Γενάρη 2021 το «πρωτογενές έλλειμμα» άγγιξε το 1,5 δισ. € (έναντι πρόβλεψης 1 δισ.) ανατρέποντας άρδην τα σχέδια του Προϋπολογισμού 2021 και προκαλώντας σοβαρούς κραδασμούς. Σημειώνουμε ότι ο κάθε μήνας αυστηρού λοκντάουν επιβαρύνει την οικονομία κατά 3 δισ. € (προφανώς και τα λαϊκά εισοδήματα που θα κληθούν να πληρώσουν το κόστος και της πανδημίας), ενώ τα προγραμματισμένα 7,5 δισ. € τα προοριζόμενα για τη στήριξη των επιχειρήσεων μάλλον αποτελούν σταγόνα στον Ωκεανό. Εξάλλου η υγειονομική κρίση σάρωσε κυριολεκτικά τους εργαζόμενους στον επισιτισμό (περίπου 40.000 από τις 81.000 επιχειρήσεις του κλάδου δεν θα επιβιώσουν),στο λιανικό εμπόριο, τον τουρισμό, τις μεταφορές, την ψυχαγωγία κλπ και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ήδη για το 2021 -και πιθανότατα και το 2022- ο τουρισμός και τα συναφή θα συνεχίσουν να πλήττονται, η δε αναμενόμενη ανάκαμψη θα περιμένει χρόνια, εξαιτίας των επισωρευμένων υποχρεώσεων, της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, του διεθνούς αρνητικού περίγυρου και της σημαντικής πτώσης αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Η πανδημία θα αφήσει πίσω της σοβαρές οικονομικές πληγές, τόσο στην οικονομία (υπερχρέωση του δημοσίου, ληξιπρόθεσμες οφειλές, αύξηση «κόκκινων» δανείων, λουκέτα μικρομεσαίων κ.ά.) όσο και -κυρίως- στην κοινωνία (αύξηση ανεργίας, φτωχοποιημένα στρώματα, εξαθλίωση, πτώση αγοραστικής δύναμης κ.ά.).
***
Οι παραπάνω εκτιμήσεις, απορρέουν από τις διάφορες συνεντεύξεις των ίδιων κυβερνητικών στελεχών που επιμένουν να ισχυρίζονται πως η ελληνική οικονομία είχε δήθεν μία συνεχή και αυξανόμενη πορεία, η οποία ανακόπηκε από την εμφάνιση της πανδημίας και πως θα επανέλθει ταχύτατα μετά το τέλος της υγειονομικής κρίσης. Το «επιτελικό» κράτος της Δεξιάς μπορεί να τρέχει προκλητικά εδώ και κει σαν το κυνηγόσκυλο, ωστόσο -επί της ουσίας- αρνείται να πάρει τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του χειμαζόμενου λαού. Το αντίθετο μάλιστα. Προσπαθούν κομπάζοντας να πείσουν πως η στήριξη της ντόπιας ολιγαρχίας -από τα δάνεια και τις αθρόες παροχές των κοινοτικών μηχανισμών- στηρίζει ταυτόχρονα και τα λαϊκά συμφέροντα και πως η επερχόμενη «επενδυτική έκρηξη» θα οδηγήσει τη χώρα στους (χαμένους) Παράδεισους. Ήδη, μέσα στο «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης», η Υγεία (ιδιωτική πρωτοβουλία), η Παιδεία (ιδιωτική πρωτοβουλία), η πράσινη ενέργεια (ηλεκτροκίνηση, ανεμογεννήτριες), τα αγροτοδιατροφικά συμπλέγματα (συμπράξεις σούπερ μάρκετς- τραπεζών-γεωργικών εταιρειών), τα ακίνητα (real estate), η ναυτιλία (ναυλώσεις κρουαζιέρων), η εγκατάσταση ξένων κατοίκων στην Ελλάδα (ξεπούλημα ακινήτων σε περιοχές της χώρας), η ελαφρά βιομηχανία και ο κλάδος φαρμάκων, οι υποδομές μεταφορών και αποθήκευσης αποτελούν τους νέους κλάδους αιχμής και προσέλκυσης επενδύσεων στην Ελλάδα, παράλληλα με τον τουρισμό που θα αποτελέσει τάχα το ρότορα που θα κινεί όλα τα προηγούμενα. Το βέβαιο είναι πως θα επιταχυνθούν οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» ιδιαίτερα στους τομείς της δημόσιας διοίκησης, της ψηφιακής ολοκλήρωσης, της δικαιοσύνης, της επίσπευσης των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας, του ξεπουλήματος των «κόκκινων» δανείων σε ξένα αρπακτικά funds, της γραφειοκρατίας, του «επανασχεδιασμού» της «κοινωνικής» πολιτικής και των «κοινωνικών» υποδομών, σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων. Με άλλα λόγια ένας αχταρμάς ψεύτικων προσδοκιών -για δήθεν έκρηξη επενδύσεων που θα φέρουν την ανάκαμψη, για τα 32 δισ. € των ευρωπαϊκών μηχανισμών ανάκαμψης- ο εμβολιαστικός προγραμματισμός που θα λύσει το πρόβλημα της πανδημίας.
Συμπερασματικά, κάλπικες υποσχέσεις που σκορπά η κυβέρνηση, την ώρα που ο λαός πνίγεται από τις πλημμύρες, καίγεται από τις πυρκαγιές, βουλιάζει από τους σεισμούς, παγώνει από το χιόνι, καταστρέφεται από την οικονομική κρίση, πεθαίνει από τη συνεχιζόμενη πανδημία και την ασυγχώρητη εγκατάλειψη του συστήματος δημόσιας Υγείας. Την ίδια στιγμή που τροφοδοτεί με δισεκατομμύρια την ολιγαρχία χρεώνοντας το λαό, αρνείται να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, με την αντιφατική δικαιολογία ότι «δεν αντέχει η οικονομία» ή ακόμα με την κυνική ομολογία Σταϊκούρα πως «τζάμπα δείπνο δεν υπάρχει στην ΕΕ»! Η μόνιμη επωδός που συνοδεύει το λαϊκό εγκλεισμό και τα κατασταλτικά μέτρα είναι η προτροπή είτε για αποστασιοποίηση από οποιεσδήποτε διεκδικητικές κινητοποιήσεις, είτε η αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής, είτε η …υπομονή για τις «καλύτερες μέρες», στο όνομα της «εθνικής προσπάθειας» προς την οποία ομνύουν όλα τα αστικά κόμματα!
***
Η Δεξιά, προπομπός των συμβιβασμών, της υποτέλειας και της εξάρτησης, θα γράψει άλλη μία μελανή σελίδα στις αντιλαϊκές παραδόσεις της με μία νέα σαρωτική επίθεση στο εργατολαϊκό εισόδημα. Αντίθετα με τις κυβερνητικές αντιδραστικές παραινέσεις και τα πρωθυπουργικά άλλοθι, αυτό που προβάλλει ανάγλυφα σαν στοιχειώδες χρέος του κάθε δημοκράτη, προοδευτικού, αριστερού και κομμουνιστή είναι η μαζική αντίστασή του στη λαίλαπα που έρχεται να σαρώσει τη ζωή του για τις επόμενες δεκαετίες.
Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Οι αθρόες παροχές προς την πλουτοκρατία -σε συνδυασμό με τον ασφυκτικό οικονομικό έλεγχο και την αέναη επιτροπεία σε μία χώρα χωρίς παραγωγική βάση, με τις αεριτζίδικες «υπηρεσίες», με το δυσθεώρητο κρατικό χρέος- έχουν οδηγήσει σε οικονομική ασφυξία τα εργατολαϊκά και αγροτικά νοικοκυριά. Η εξάρτηση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα θα είναι μακροχρόνια και η επίδειξη πυγμής από αυτά ήδη φαίνεται ξεκάθαρα. Η μέγγενη σφίγγει και μόνο η επαγρύπνηση και ο ενιαίος εργατολαϊκός αγώνας μπορούν να βάλουν φραγμό στις ακόμα πιο δύσκολες μέρες που έρχονται και να αποκρούσουν την επερχόμενη σφοδρότερη αντιλαϊκή, αντιδραστική επέλαση, που ακουμπά στο άλλοθι της πανδημίας.
Ας γίνει ξεκάθαρο ότι αυτές οι επερχόμενες σαρωτικές αλλαγές στη ζωή και την επιβίωση του λαού μας, κατά τη μεταπανδημιακή εποχή, αποτελούν μία εξαιρετική «παροχή» προς το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και συνάμα έχουν σαν στόχο την πλήρη υποταγή του εργατολαϊκού κινήματος.
Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα δέχεται απανωτά πλήγματα πάνω στο εισόδημά του, τις εργασιακές του σχέσεις, το ασφαλιστικό του, τις δημοκρατικές του ελευθερίες και δικαιώματα, την ίδια την επιβίωσή του.
Για όλα τα παραπάνω, είναι ανάγκη να καταπολεμηθεί αποφασιστικά η γραμμή της υποταγής και του συμβιβασμού προς την κυβερνητική πολιτική. Είναι ανάγκη να διαφυλαχτεί το λαϊκό ταξικό κίνημα από τις στημένες προβοκάτσιες. Είναι ανάγκη να αποδοκιμαστεί και να καταγγελθεί κάθε διασπαστική πολιτική που εμποδίζει την ενότητα και τη μαζικοποίηση των αγώνων.
Και πάνω απ’ όλα, θα πρέπει οι αγώνες αυτοί να δοθούν με τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα και αποφασιστικότητα ενάντια στο καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας, ενάντια στην ΕΕ τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ.
