Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι το αστικό πολιτικό σύστημα με τα κυρίαρχα κόμματά του βρίσκεται σε κρίση και αντιμετωπίζει αδιέξοδα όσον αφορά την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων για μια σταθερή πολιτική διακυβέρνηση σε ένα βάθος χρόνου. Μετά τη σχετική σταθερότητα που απέκτησε την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ 2015-2019 και εκείνη της πρώτης κυβέρνησης Μητσοτάκη 2019-2023, τα φαινόμενα φθοράς του κυβερνητικού κόμματος είναι έκδηλα, ενώ «κομμάτια και θρύψαλα» γίνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς το παρόν, κάτω από το «άγος» των αντιλαϊκών τους πολιτικών. Ούτε επίσης το ΠΑΣΟΚ, παρά την πρόσφατη «εκλογική» αναβάπτιση του αρχηγού του και το «φούσκωμα» επιχειρηματικών κύκλων και ΜΜΕ, φαίνεται να πείθει τους πολίτες, αφού η πολιτική του δεν διαφοροποιείται από τους προηγούμενους.
Και δεν είναι μόνον τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, τα εσωτερικά μαχαιρώματα και οι δημοσκοπήσεις που έχουν ρίξει σε «βαρομετρικό χαμηλό» τα ποσοστά της ΝΔ και των άλλων πυλώνων του αστικού συστήματος. Είναι ότι όχι μόνο δεν πείθουν τους πολίτες, που η καθημερινότητα τους κάνει να βιώνουν όλο και πιο σκληρά την αντιλαϊκή τους πολιτική, αλλά -έστω και δειλά, διάσπαρτα- εκδηλώνουν την οργή τους, με αντιδράσεις, κινητοποιήσεις, απεργίες και διαδηλώσεις διάφορων κλάδων, αποσπασματικές και ασυντόνιστες, αφού οι ηγεσίες των συνδικάτων είναι «δεδομένες», ακίνδυνες και συναινετικές. Ούτε είναι πειστικές οι μεγαλοστομίες, οι «ρήξεις» και οι «ανατροπές» των αυτοαποκαλούμενων «ταξικών δυνάμεων», που στο «διά ταύτα» δεν διαφοροποιούνται από τους «ξεπουλημένους» της ΓΣΕΕ που διαρκώς καταγγέλλουν. Και αν η κυβέρνηση συνεχίζει το «θεάρεστο» για τους ολιγάρχες του πλούτου και την ΕΕ έργο των αντιδραστικών της «μεταρρυθμίσεων», αυτό συμβαίνει γιατί «παίζει εν ου παικτοίς».
Παρά τα «καλάθια» και τις εξαγγελίες της για «μειωμένες τιμές σε 600 κωδικούς», οι τιμές αυξάνονται και η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα. Η ενέργεια -παρά τις λεγόμενες επιδοτήσεις- είναι πανάκριβη, ενώ το κόστος στέγασης (κατοικία, ενοίκιο) έχει εκτοξευτεί στα ύψη.
Παρά τις εξαγγελθείσες «μειώσεις 15 φόρων», οι υπέρογκοι φόροι ροκανίζουν ακόμα περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα. Ο ΦΠΑ από 23,4 δισ. πέρυσι και 18,6 δισ. το 2022, το 2024 θα φτάσει τα 25 δισ. ευρώ. Το ποσοστό των έμμεσων φόρων προς το ΑΕΠ, από το 12,8% που ήταν το 2012, έφτασε στο 19,4% το 2022, ενώ αυξημένα εμφανίζονται από έτος σε έτος και τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα!
Την ίδια στιγμή οι συντάξεις και οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, η μνημονιακή κατάργηση των ΣΣΕ και ο καθορισμός του κατώτατου μισθού με κυβερνητική απόφαση συνεχίζει να ισχύει και ο νέος τρόπος υπολογισμού του κατώτατου μισθού που προτείνεται από την Υπουργό Εργασίας Κεραμέως, υπηρετεί τη στρατηγική τής γενικής τάσης μείωσης των μισθών για να αυξάνεται η κερδοφορία των λίγων.
Απαραίτητο συνοδευτικό στοιχείο αυτών των πολιτικών είναι η καταστολή (καρότο και μαστίγιο), που εκφράζεται είτε με τη μορφή του άγριου ξύλου των εποχικών πυροσβεστών, είτε με τις διώξεις εκπαιδευτικών, είτε με την κήρυξη παράνομης και καταχρηστικής κάθε απεργίας, από την κατά τα άλλα «αδέκαστη, ανεξάρτητη και τυφλή» δικαιοσύνη.
Ταυτόχρονα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συγχαίροντας τον Ντόναλντ Τραμπ και σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα προσβλέπει στην περαιτέρω εμβάθυνση της στρατηγικής σχέσης των δύο χωρών», ουσιαστικά συνεχίζει να εκφράζει την πολιτική υποτέλειας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και «ποιεί την νήσσαν», όταν ο Γερμανός Πρόεδρος Σταϊνμάγερ είπε ότι το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων «έχει κλείσει».
Την ίδια στιγμή σε τροχιά ΝΑΤΟικής κοπής διευθετήσεων κινήθηκε η συνάντηση των ΥΠ.ΕΞ Ελλάδας – Τουρκίας Γεραπετρίτη – Φιντάν. Με στρογγυλεμένο λόγο, χωρίς αιχμές ο πρώτος για το Κυπριακό, για τις μειονότητες, το μεταναστευτικό, τα θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο, που «πρέπει να γίνουν πεδία συνεργασίας», με τον δεύτερο να δηλώνει ότι «υπάρχουν αλληλένδετα προβλήματα που δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά τα δύο ζητήματα» και ότι «θα προσφύγουμε στη διεθνή δικαιοσύνη σε μια ολιστική προσέγγιση» και με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να στρουθοκαμηλίζει, λέγοντας πως «συζητάμε μόνο για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα».
Από την άλλη πλευρά, εκεί που νόμιζες ότι το «τσίρκο της Κουμουνδούρου» έπιασε πάτο, η κατρακύλα συνεχίζεται, αφού απουσιάζει από αυτή την αδυσώπητη σύγκρουση μηχανισμών κάθε συζήτηση για την πολιτική φυσιογνωμία και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την επιθυμία να συνεχίσει να είναι εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα και όχι αντιπολιτευόμενο τυπικά -και συμπολιτευόμενο ουσιαστικά- κόμμα. Μέσα από αυτή την γηπεδικού τύπου σύγκρουση όλοι βγήκαν νικητές και έχασαν όλοι οι άλλοι. Οι εξελίξεις αυτές καθιστούν αποδυναμωμένα τα κεντροαριστερά σενάρια, αν και ο Κασσελάκης μίλησε για ένα κόμμα πιο «business friendly», το οποίο «θα καταλαβαίνει πώς θα λειτουργούν οι αγορές»!
Η Νέα Αριστερά που δίνει μάχη για την πολιτική της επιβίωση, μέσα από το Συνέδριό της προτείνει ένα πολιτικό πρόγραμμα που θυμίζει τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ (τα πεπραγμένα του οποίου με πάθος υπερασπίζεται), πράγμα που επιβεβαιώνει και η στελέχωσή της με κεντρικά πρόσωπα στο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Τσίπρα.
Χρυσή εφεδρεία για το αστικό σύστημα εμφανίζεται ο «κρυπτόμενος» Αλέξης Τσίπρας, που δεν πάει στο Συνέδριο του κόμματός του, αν και αναγνωρίζεται ως βασικός υπεύθυνος του σημερινού αδιεξόδου και της διαδικασίας διαδοχής, που ο ίδιος πυροδότησε ένα χρόνο πριν, που με το «Ινστιτούτο του» και το ρόλο που του ανέθεσαν οι Ευρωπαίοι για τα Δυτικά Βαλκάνια, θέλει να παίξει τον οποιοδήποτε ρόλο στα σενάρια ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς αλλά και ευρύτερα του πολιτικού συστήματος την επόμενη μέρα.
Το ΠΑΣΟΚ, τέλος, την ώρα που ψηφίζει το 70% και βάλε των κυβερνητικών νομοσχεδίων, προσπαθώντας να αποποιηθεί αυτό το ρόλο, δια του φερέλπιδος αρχηγού του διαμαρτύρεται: «Καταθέσαμε πρόταση νόμου να θεσμοθετηθεί Ενιαία Αρχή Καταναλωτών, που θα ενημερώνει ποιες πολυεθνικές κερδοσκοπούν στην Ελλάδα σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Μας είπε “όχι” η Νέα Δημοκρατία». Ας τρέμει η ακρίβεια!!!
Έτσι, όλη αυτή τη φθορά των κυρίαρχων αστικών κομμάτων εισπράττουν και στη χώρα μας τα ακροδεξιά μορφώματα, που τα τροφοδοτούν αυτές οι κατασταλτικές, αντιλαϊκές, αντιμεταναστευτικές πολιτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και που φουσκώνουν τα πανιά τους και η ενίσχυση φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη και ή άνοδος Τραμπ στις ΗΠΑ.
Η όξυνση των μεγάλων ζωτικών προβλημάτων για την κοινωνία και τη χώρα, η αδυναμία σταθερών και μακροπρόθεσμων απαντήσεων από πλευρά του πολιτικού συστήματος και η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα. Ο «Κανένας» τροφοδοτείται τόσο από την εντεινόμενη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο και από την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία συγκρότησης ηγεμονικού κεντροαριστερού πόλου, παρά το σπρώξιμο του ΠΑΣΟΚ.
