Στις 25 Μαρτίου ο Α. Τσίπρας έδωσε την πρώτη από μία σειρά διαλέξεων στο πανεπιστήμιο του Harvard. Λίγες μέρες νωρίτερα, είχε αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου «Αλέξης Τσίπρας» ένα μακροσκελές κείμενο με τίτλο «Νέα εθνική πυξίδα», στο οποίο βασίστηκε η προαναφερθείσα διάλεξη. Διαβάζοντας κανείς βέβαια το εν λόγω κείμενο, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αυτή η «εθνική πυξίδα» διόλου νέα είναι, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας για ακόμα μία φορά αποδεικνύει την ικανότητά του να διδάσκει άριστα το μάθημα της… πολιτικής διγλωσσίας! Και μάλιστα από το βήμα ενός αμφιθεάτρου του Harvard…
Και για ποιο ζήτημα δεν έκανε λόγο ο πρώην πρωθυπουργός… Για τα «στρατηγικά λάθη» της ΕΕ στο ζήτημα του πολέμου της Ουκρανίας, τα οποία την οδήγησαν στο «να πυροβολήσει τα πόδια της». Για την «ορθή κατά τα άλλα, αλλά εξαιρετικά καθυστερημένη απόφαση για ενίσχυση των αμυντικών της δαπανών». Για τον Τραμπ που «μπορεί να επιχειρήσει να διαιρέσει την Ευρώπη και να υπονομεύσει την ευρωπαϊκή συνοχή μέσω της χρήσης δασμών και εμπορικών συμφωνιών». Για τις ΗΠΑ που «αντί να μετακινήσουν τη γεωπολιτική προσοχή τους στον Ινδικό-Ειρηνικό, όπως είχαν διακηρύξει από την εποχή του Προέδρου Ομπάμα, ενεπλάκησαν στον πόλεμο στην Ουκρανία». Για την κυβέρνηση της ΝΔ που «άφησε να πάει χαμένη η μεγάλη ευκαιρία του Ταμείου Ανάπτυξης», ενώ προχώρησε σε πολυδάπανα εξοπλιστικά προγράμματα (βλ. ελληνογαλλική συμφωνία κλπ) και παραχώρηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης στους αμερικάνους. Για τη μεταναστευτική πολιτική επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όπου, σε συνεργασία με την ΕΕ, «συνδυάσανε την ανθρωπιστική προσέγγιση με μια προσέγγιση βασισμένη στην ασφάλεια» αλλά και για την ανησυχητική άνοδο της ακροδεξιάς.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ο Τσίπρας προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού, θεωρώντας τον αμνήμονα και εμπαίζοντάς τον με προκλητικό τρόπο… Κι αυτό γιατί δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις δηλώσεις περί «διαβολικά καλού Τραμπ». Ή από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ της συγκυβέρνησης με το ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ, του ΣΥΡΙΖΑ της Μόριας των αναρίθμητων στοιβαγμένων ανθρώπινων ψυχών και της εφαρμογής κατά γράμμα των αντιμεταναστευτικών Συνθηκών της σιδερόφρακτης ΕΕ, με τις εκατοντάδες χιλιάδες επαναπροωθήσεις, που οδήγησαν πολλές φορές στο θάνατο πρόσφυγες και μετανάστες. Ή από την εποχή της «αναγέννησης των αμυντικών σχέσεων Ελλάδας – ΗΠΑ που ξεκίνησε πραγματικά κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (Πάιατ)». Ή από την περίοδο που, ως αντιπολίτευση, ψήφιζε «επί της αρχής» την ελληνογαλλική συμφωνία της ΝΔ…
Θα μπορούσε κανείς να τα ισχυριστεί όλα αυτά. Ωστόσο, η στόχευση του Α. Τσίπρα δεν είναι ο ελληνικός λαός. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι η πρώτη του «έννοια». Στόχευσή του είναι η εγχώρια αστική τάξη και οι αμερικάνοι και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Δεν μπορεί να ερμηνευθεί αλλιώς η «αναστάτωσή» του για την απόσπαση της προσοχής των αμερικάνων από την περιοχή του Ινδοειρηνικού. Για την καθυστερημένη απόφαση της ΕΕ για ενίσχυση τω αμυντικών δαπανών. Για τη χαμένη ευκαιρία του Ταμείου Ανάκαμψης-οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού λαού. Ή η «διαφήμιση» των εκθέσεων Ντράγκι και Λέττα που προωθούν την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας και της αθρόας χρηματοδότησης των λεγόμενων «επενδυτών», σε βάρος πάντα των λαών της Ευρώπης… Ο Αλέξης Τσίπρας, βιρτουόζος της καιροσκοπικής πολιτικής, δηλώνει πως «ανήκουμε και στη Δύση και στην Ανατολή και στο Βορρά και στο Νότο». Στην πραγματικότητα, ύστερα από μια περίοδο φαινομενικής απόσυρσης από τα φώτα της πολιτικής σκηνής, έρχεται, σαν έφεδρος, να δώσει τα διαπιστευτήριά του στην ντόπια ολιγαρχία και τους ξένους δυνάστες του λαού. Έρχεται και δηλώνει «παρών»!
